Μυθικοί Κίονες

Μυθικοί Ήχοι

Την 28η Ιουνίου 2001 ο Βαγγέλης Παπαθανασίου οργάνωσε τη χορωδιακή συμφωνία Μυθωδία στο ναό του Ολυμπίου Διός στο πλαίσιο της αποστολής της ΝΑΣΑ στον Άρη. Στη συναυλία συμμετείχαν οι σοπράνο Τζέσι Νόρμαν και Κάθλιν Μπατλ. Τη συναυλία κάλυψαν 20 τηλεοπτικά δίκτυα, από την Αμερική, την Αυστραλία, τον Καναδά, την Ιαπωνία και χώρες της Ευρώπης, υπό τη διεύθυνση του Ιρλανδού κινηματογραφιστή Ντέκλαν Λόουνι. Η χορωδιακή συμφωνία συγκέντρωσε χιλιάδες κόσμο μέσα στο χώρο του Ολυμπιείου, αλλά και έξω από το ναό, στους άδειους από οχήματα δρόμους της Αθήνας. Μαζί με την Τζέσι Νόρμαν συνέπραξε η σοπράνο Κάθλιν Μπατλ, η μητροπολιτική ορχήστρα του Λονδίνου και η χορωδία της Εθνικής Λυρικής Σκηνής καθώς και πάνω από εκατό άτομα ντυμένα με αρχαία ελληνικό ενδύματα. Η οθόνη που έχει τοποθετηθεί στο Ολυμπιείο συνέδεσε οπτικά με εικόνες από αρχαίες ελληνικές παραστάσεις -αγγεία, τοιχογραφίες και αγάλματα- τη μουσική με εικόνες από τον πλανήτη Αρη. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Επικίνδυνες Αποστολές στο Ομηρικό Σύμπαν

Εαρινή Ισημερία

Το   Όνειρο της Άνοιξης

Έληξε σήμερα η προθεσμία εν μέσω μνημονίων, μεσοπρόθεσμων τετράμηνων θεσμών, αλλεπάλληλων συνεδριάσεων και ατέρμονων ευρωσυσκέψεων,

 ο 2ος διαγωνισμός της Ομηρικής Πολιτείας  με θέμα:

"Οι Άθλοι του Ηρακλή και του Οδυσσέα οι Σταθμοί".Ένα δύσκολο άρθρο με δύσκολο θέμα σε δύσκολους καιρούς.Ζητείται Οδυσσέας και Ηρακλής μαζί και αναζητείται χωρίς να καταζητείται.
Η συμμετοχή  όμως  συνεχίζεται μέχρι της 21 Ιουνίου 2015 ,το θερινό ηλιοστάσιο με θέματα και άρθρα από τα Ομηρικά Έπη.

Ευχαριστούμε τους καλλιτέχνες και τους συγγραφείς, τους ομηριστές και τους καλούς μας φίλους για την παρουσία τους  στην Ομηρική Πολιτεία.

Η διαχειριστική ομάδα:

Αστραία, Μπαλούμη Ευαγγελινή

Κλειώ, Μπαλούμη Κλεονίκη

Πεισίστρατος, Ηλίας Σκαλτσάς

  

 Αχιλλέας, Διονύσιος Φραγκεδάκης 

Ομηρόκοσμος, 21 Μαρτίου  2015

Ομήρου Ιλιάς

Ομήρου  Αγορεύσεις

Η Ιλιάδα (Ιλιάς) είναι ένα από τα ομηρικά έπη, μαζί με την Οδύσσεια και σώζεται ολόκληρη στις μέρες μας. Η σύνθεσή της, που κατά την παράδοση έγινε από τον Όμηρο, τοποθετείται στον 8ο αιώνα π.Χ. και βασίζεται στην παράδοση προφορικής σύνθεσης και απαγγελίας ηρωικών ποιημάτων που είχε αναπτυχθεί τους προηγούμενους αιώνες. Το ποίημα, που περιγράφει κάποια γεγονότα του δέκατου και τελευταίου χρόνου της πολιορκίας της Τροίας(Ιλίου) από τους Έλληνες (Αχαιοί ή Αργείοι ή Δαναοί στο έπος), είναι γραμμένο σε δακτυλικό (ή ηρωικό) εξάμετρο σε μια έντεχνη ποιητική γλώσσα και έχει 15.693 στίχους
Τα ομηρικά έπη είναι τα παλαιότερα διασωθέντα κείμενα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και στην αρχαία Ελλάδα θεωρούνταν τα σημαντικότερα έργα της και χρησιμοποιούνταν στην εκπαίδευση. Ως κύριο θέμα των ραψωδών, η απαγγελία τους ήταν βασικό μέρος των Ελληνικών θρησκευτικών γιορτών. Μαζί με τηνΟδύσσεια, η Ιλιάδα είναι ένα από τα παλαιότερα έργα της δυτικής λογοτεχνίας σε γραπτή μορφή. Ανεξάρτητα από τις διάφορες παραμέτρους τα  ομηρικά έπη αποτελούν έργα μεγάλης λογοτεχνικής δύναμης, αισθητικής ωριμότητας και ουμανιστικής έκφρασης, στοιχεία που άσκησαν τεράστια και διαχρονική επιρροή τόσο στον πνευματικό κόσμο όσο και στους απλούς ανθρώπους. Αποτέλεσαν το πολιτιστικό και εκπαιδευτικό θεμέλιο όλη την περίοδο της κλασικής αρχαιότητας και συνέχισαν να επιδρούν στη διαμόρφωση της λογοτεχνικής και της φιλοσοφικής σκέψης καθόλη τη διάρκεια της ιστορίας του Δυτικού πολιτισμού, κυρίως όμως την περίοοδο της Αναγέννησης.

Από τους Γραμματικούς της Αλεξάνδρειας, η Ιλιάς διαιρέθηκε σε 24 ραψωδίες σύμφωνα με το ελληνικό αλφάβητο (Α-Ω), ενώ οι ραψωδίες της Οδύσσειας με μικρά γράμματα.

Η πρώτη ραψωδία χρησιμεύει ως εισαγωγή σε ολόκληρο το έπος, το οποίο αποτελείται από τρία μέρη. Το πρώτο μέρος αρχίζει από τη Β και φτάνει μέχρι τη Ι ραψωδία. Σε αυτό το τμήμα, στο οποίο έχουμε την αποχή του Αχιλλέα, οι Αχαιοί δίνουν μάχες με τους Τρώες, στις οποίες άλλοτε νικούν και άλλοτε νικιούνται, και στο τέλος κινδυνεύουν να καταστραφούν, γιατί οι Τρώες μπήκαν μέσα στο στρατόπεδο των Αχαιών. Με τη ραψωδία Ι έχουμε διακοπή της μάχης και παρακολουθούμε τους ρητορικούς λόγους της πρεσβείας, η οποία ικετεύει τον Αχιλλέα να μπει στη μάχη. Η ραψωδία Ι βρίσκεται μεταξύ του πρώτου και του δεύτερου μέρους και αποτελεί δείγμα της τέχνης του Ομήρου, ο οποίος την παρενέβαλε σαν γέφυρα για το δεύτερο μέρος, το οποίο αρχίζει από τη ραψωδία Κκαι τελειώνει στην Τ. Σ΄ αυτό το μέρος περιγράφονται οι μάχες που δίνουν οι Αχαιοί με τους Τρώες, και συνήθως νικιούνται, μέχρις ότου ο Έκτορας αφού σκοτώσει τον Πάτροκλο, θ ΄απειλήσει το στρατόπεδο των Ελλήνων. Ο θάνατος όμως του Πατρόκλου γίνεται η αιτία να ξαναγυρίσει ο Αχιλλέας στη μάχη. Στο τρίτο και τελευταίο μέρος της Ιλιάδας, το οποίο εξελίσσεται από τη ραψωδία Υ μέχρι του τέλος που τελειώνει με την ταφή (καύση) του Έκτορα.

Οι  24 Ραψωδίες

Όμηρος Μαιονίδης

Όμηρος  σημαίνει  εγγυητής

Ο Όμηρος φέρεται ως ο συγγραφέας των ποιητικών κειμένων της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, από τα πρώτα κείμενα της Ιστορικής περιόδου της αρχαίας Ελλάδας, γνωστά ως «Ομηρικά Έπη».Η Ιλιάς αποτελείται από 15.693 στίχους και αναφέρεται στις τελευταίες πενήντα μία (51), αποφασιστικής σημασίας ημέρες του πολέμου της Τροίας, ο οποίος συνολικά διήρκεσε, σύμφωνα με το μύθο, 10 χρόνια. Η Οδύσσεια αποτελείται από περίπου 12.110 στίχους και περιγράφει τον δεκαετή αγώνα του Οδυσσέα για τον νόστο (επιστροφή στην πατρίδα του Ιθάκη).

Διαθέτουμε επτά βίους του Ομήρου που προέρχονται από την αρχαιότητα. Η καταγωγή του φαίνεται πως ήταν από την Ιωνία και θρυλείται ότι επτά πόλεις ερίζουν για την καταγωγή του, με επικρατέστερες τη Σμύρνη και τη Χίο. Ως γονείς του αναφέρονται ο Μαίων και η Κριθηίδα και λέγεται ότι το πραγματικό του όνομα ήταν Μελησιγένης, επειδή γεννήθηκε κοντά στον ποταμό Μέλητα της Σμύρνης και ότι πήρε αργότερα το όνομα «Όμηρος», είτε επειδή ήταν τυφλός, είτε επειδή ήταν όμηρος των Κολοφωνίων στον πόλεμο με τη Σμύρνη. Σύμφωνα με τους βίους του, περιόδευσε απαγγέλλοντας τα έργα του στις ελληνικές πόλεις, απέκτησε μεγάλη φήμη, αλλά σε ένα διαγωνισμό με τον Ησίοδο στη Χαλκίδα δεν πήρε βραβείο, επειδή προτιμήθηκε ο Ησίοδος ως ποιητής που εξυμνούσε την ειρήνη. Ως τόπος θανάτου του παραδίδεται η Ίος.

Εκτός από την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, στην αρχαιότητα αποδόθηκαν στον Όμηρο και άλλα έπη του τρωικού κύκλου, αρκετοί θρησκευτικοί ύμνοι, η επική παρωδία Βατραχομυομαχία και μια κωμική διήγηση για έναν χαζό ήρωα, τον Μαργίτη. Στον Όμηρο αποδίδονται και δύο προφανώς ψευδεπίγραφα επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας (VII 153 και XIV 147).

Η σύγχρονη έρευνα, και ειδικότερα όσοι δέχονται ότι ο Όμηρος μπορεί να θεωρηθεί πραγματικό πρόσωπο, τοποθετεί τη ζωή του στον 8ο αι. π.Χ. και θεωρεί πιθανό ότι ήταν Ίωνας αοιδός, συνεχιστής μιας μακραίωνης παράδοσης προφορικών ηρωικών αφηγήσεων, που συνέθεσε την Ιλιάδα γύρω στο 750 π.Χ. και την Οδύσσεια (αν όντως συνέθεσε και τα δύο έργα) γύρω στα 710 π.Χ.

Υπό τον όρο «ομηρικό ζήτημα» ομαδοποιούνται πολλά ερωτήματα που έχουν σχέση με την πατρότητα, τον τρόπο σύνθεσης και την καταγραφή της Ιλιάδας και της Οδύσσειας. Ειδικότερα, έχουν τεθεί τα θέματα:

• Ήταν πραγματικό πρόσωπο ο Όμηρος; Πότε έζησε, πώς συνέθεσε ή έγραψε τα έργα του και ποια είναι αυτά;
• Τα κείμενα που έχουμε στη διάθεσή μας σήμερα είναι έργα του ίδιου ποιητή; Κάποιες υφολογικές αλλά και πολιτισμικές διαφορές μεταξύ των δύο ποιημάτων καθιστούν πιθανό το γεγονός να μην γράφτηκαν από τον ίδιο συγγραφέα, χωρίς κάτι τέτοιο να μπορεί να αποδειχθεί με βεβαιότητα.
• Τα κείμενα είναι ενιαίες ποιητικές συλλήψεις ή αποτελούνται από διάφορα στρώματα;Αρκετοί έχουν υποστηρίξει ότι τα σημερινά κείμενα προέρχονται από συνένωση πολλών τμημάτων ή επέκταση παλαιοτέρων. Απέναντι σε αυτήν την «αναλυτική» θεωρία τάσσονται οι «ενωτικοί» που υποστηρίζουν ότι στο καθένα μπορεί να διακριθεί μία συνεπής λογοτεχνική σύλληψη και πραγμάτωση από ένα άτομο. Η σύγκριση με προφορικά έπη έδειξε ότι οι προφορικοί ποιητές, με τεχνικές που δεν είναι οικείες σε μια εγγράμματη κοινωνία, μπορούν να συνθέσουν και να απομνημονεύσουν ποιήματα μεγάλης έκτασης.
• Από την προφορική θεωρία, προκύπτει το ερώτημα ποια ήταν η συμβολή της γραφής στη σύνθεση των ποιημάτων: καταγράφηκαν την εποχή που συντέθηκαν κατά τη διάρκεια της απαγγελίας, υπαγορεύτηκαν από τον ποιητή ή επιβίωσαν προφορικά και καταγράφηκαν αργότερα;

Μελησιγενής

Η Άνοδος των Ηρακλειδών

Οδυσσέας Άννινος

Ηρακλής

Η  Άνοδος της Ηρωικής Ψυχής στον Όλυμπο

Ομηρικά Κοσμήματα

ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΩΝ ΜΝΗΣΤΗΡΩΝ ΣΤΗΝ ΠΗΝΕΛΟΠΗ  ΚΑΙ Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΠΑΡΩΝ   LORDON Pierre Jérôme Sainte-, 19 ος αιων. Menehould ; musée d'Art et d'Histoire

 ΟΜΗΡΟΚΟΣΜΟΣ

 «Δώρον», «δαίδαλον», «κόσμος» και «Άγαλμα», " Ισθμιον" ,   λέξεις που χρησιμοποιεί ο  Όμηρος  σε αρκετούς στίχους στην Ιλιάδα, την Οδύσσεια και στους Ύμνους  του, κάνοντας αναφορά σε συγκεκριμένα είδη κοσμημάτων και στον λόγο για τον οποίο τα φορούσαν οι κάτοχοι τους .

Στη ραψωδία ο της Οδύσσειας (στίχ. 459-463) ο Εύμαιος,  διηγείται στον «ξένο» Οδυσσέα πως έφτασε στην Ιθάκη, όταν  ένας Φοίνικας ήρθε στο σπίτι του. Ένας «πολύιδρις» άνδρας , περίτεχνος έμπειρος ,επισκέπτεται το σπίτι του Εύμαιου, και για να αποσπάσει την προσοχή των γυναικών του σπιτιού ,παρουσίασε ένα Όρμο (κολιέ), χρυσό  που είχε πάνω του κεχριμπάρια,για να τον πουλήσει. Ετσι βρήκε την ευκαιρία η Φοινικιώτισα να ξεφύγει παίρνοντας  μαζί και  τον μικρό Εύμαιο.

   "...     ἢλυθ’ ἀνὴρ πολύϊδρις ἐμοῦ πρὸς δώματα πατρὸς

χρύσεον ὅρμον ἔχων, μετὰ δ’ ἠλέκτροισιν ἔερτο.
Τὸν μὲν ἄρ’ ἐν μεγάρῳ δμῳαὶ καὶ πότνια μήτηρ
Χερσὶν τ’ ἀμφαφόωντο καὶ ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶντο,
ὦνον ὑπισχόμεναι.Στη ραψωδία Σ της Ιλιάδας, όπου γίνεται αναφορά στο χορό των παλικαριών και των παρθένων , οι κοπέλες φορούσαν ωραία στεφάνια, ενώ οι νέοι είχαν μαχαίρια με χρυσούς και αργυρούς τελαμώνες (στίχ. 593-598).

Οι περόνες, στα Ομηρικά έπη   αποτελούσαν  απαραίτητο συμπλήρωμα της ενδυμασίας, καθώς με αυτές έδεναν την  χλαίνη  , ωστόσο θεωρούνται κοσμήματα. Χρυσή περόνη  φορούσε και ο Οδυσσέας, όταν έφυγε από την Ιθάκη.

Στη ραψωδία τ,  ο Οδυσσέας-ζητιάνος ακόμη συνομιλεί  με την γυναίκα του , που δεν τον αναγνωρίζει ακόμη, και της μιλά ότι είδε τον Οδυσσέα, περιγράφοντας της την φορεσιά του Κόκκινο χιτώνα που είχε καρφίτσα ολόχρυση με σκαλίσματα και δύο θηλυκωτήρια (τ,  225-227). Η Πηνελόπη αναγνωρίζει αυτό το στολισμό και λέει πως μόνη της την έραψε.

Οδυσσέας Λυόμενος

Η Oδύσσεια

Στις πηγές του Δυτικού πολιτισμού, όντας τα ίδια η κύρια πηγή του, ευρίσκονται δύο επικά ποιήματα μεγάλης κλίμακας, τα οποία, εξ’ αιτίας της άφθαρτης ομορφιάς και λαμπρότητάς τους, δεν έχουν βρει ανώτερο, κι ίσως ούτε καν όμοιο, σε ολόκληρη την ποίηση που τα ακολούθησε. Αυτό είναι το πιο αξιοθαύμαστο γεγονός στην ιστορία της Λογοτεχνίας. Τζ. Α. Κ. Τόμσον (J. A. K. Thomson)

Από τον πρόλογο του «Οδυσσέας Λυόμενος»:

«Η Οδύσσεια είναι η γραμμένη από τον Όμηρο ιστορία της επιστροφής του Οδυσσέα από τον Τρωικό Πόλεμο στο ανάκτορό του, στο νησί της Ιθάκης, και του αγώνα του να ανακτήσει τη βασιλεία μετά από μακρά απουσία. Η Ιλιάδα περιγράφει συγκεκριμένα γεγονότα προς το τέλος του πολέμου αυτού, που πιστεύεται ότι έλαβε χώρα τον δωδέκατο αιώνα π.Χ. Μολονότι τα ποιήματα αυτά θεωρείται ότι συντέθηκαν μερικούς αιώνες αργότερα, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια αποτελούν δύο από τα αρχαιότερα σωζόμενα κείμενα παγκοσμίως.
Πρόκειται για μακροσκελή επικά ποιήματα μεγαλειώδους τεχνοτροπίας και ευφυούς, συναρπαστικής αισθητικής. Αποτέλεσαν σημεία αναφοράς για τη διαμόρφωση της γλώσσας και του πολιτισμού της κλασσικής Ελλάδας, που με τη σειρά τους έχουν επιδράσει με θεμελιώδη τρόπο στην ανάπτυξη της Δυτικής Ευρώπης. Πολλά στοιχεία από το προφορικό και γραπτό λόγο μας, τη δημοκρατία, τη φιλοσοφία, την πολιτική, τα μαθηματικά, την αρχιτεκτονική, τη ζωγραφική, τη γλυπτική, το δράμα, καθώς και άλλες πλευρές του δυτικού πολιτισμού προέρχονται από τους ελληνικούς πολιτισμούς του πέμπτου και τέταρτου αιώνα π.Χ.
Οι Αρχαίοι Έλληνες θεωρούσαν τον Όμηρο δάσκαλό τους και τα ομηρικά έπη είχαν ασκήσει τεράστια επιρροή στο σύνολο της αρχαίας λογοτεχνίας. Ο Σωκράτης, ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης μελέτησαν την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, καθιστώντας τις προάγγελους της ανάπτυξης των δικών τους ιδεών και, για τα τελευταία 2.500 χρόνια, τα ομηρικά έπη έχουν αποτελέσει απαραίτητο ανάγνωσμα για κάθε σοβαρό συγγραφέα και φιλόσοφο. Η κληρονομιά συνεχίζεται μέχρι τα δικά μας χρόνια: στην πραγματικότητα είναι δύσκολο να συνθέσει κανείς μια σημαντική παράγραφο στα Ιταλικά, Γαλλικά, Ισπανικά ή Αγγλικά χωρίς να χρησιμοποιήσει τουλάχιστον μία λέξη που για πρώτη φορά αρθρώθηκε από τον Όμηρο.»

Η Τροία του Ομήρου στην Ιλιάδα βρέθηκε από τον Heinrich Schliemann στη βορειοδυτική ακτή της Τουρκίας και έχει ανασκαφθεί εκτενώς από την δεκαετία του 1870. Αλλά η Ιθάκη του Ομήρου στην Οδύσσεια έχει παραμείνει αίνιγμα ... μέχρι σήμερα.

Περιεχόμενα