Ταξίδια στο Άπειρο της Ποίησης
(απόσπασμα)
[...]Ω, διαλεκτική, σαν τους παλιούς θαυματοποιούς,που αλλάζαν ένα πλήθος φτωχών θεατώνσ' έναν λαό από γέλια παντοδύναμα,
αστρονομία, που σαν την τρυφερή μητέρα, ακουμπάς κάτω απ’ το Χάοςένα ήρεμο παιδικό προσκέφαλο,ηλεκτρονική φυσική, βασανιστική ερωμένη μου,αυτοί οι πολύπλοκοι δοκιμαστικοί σωλήνες είναι πιο πολύτιμοι για τη ζωήκι απ’ τα ίδια τ’ άντερά μας,οι εξισώσειςσα μεγάλες τριήρεις οδηγούν σε άσφαλτο δρόμο πιατον κουρασμένο Οδυσσέα — πιο εκεί, ακόμα πιο εκεί,
πάντα πιο εκεί,
κι ω, εσύ, ερχόμενη Αγνότητα, πιο μεγάλη απ’ όλο το Σύμπαν.
Αιώνες ταξίδεψα, βυθίστηκα στο Άπειροόπως μέσα στα ξάστερα λαγόνια μιας γυναίκας — κι έφτασαμέχρι εκεί, πιο εκεί, πιο εκεί, πάντα πιο εκεί,
εκεί, που το Σύμπαν στηρίζεται πάνω στο Άσκοπο,σαν ένα αρμόνιο
πάνω στο ρύγχος ενός γουρουνιού. Αυτό το Άσκοπο εγώ τοπολέμησα
με την αδερφοσύνηκαι τα ποιήματα.
Τάσος Λειβατίτης 25η ραψωδία
Από το Αρκτικόν Άλφα έως το Διαλεκτικόν Ω- μέγα
ΠΗΓΗ
