Δευτέρα 30 Ιουνίου 2014

Φιλοίτια Έπη


Ο ΟΜΗΡΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΒΟΣΚΟΙ Jean Baptiste Corot, 1845.. Saint-Lô, Musée des beaux-arts.

ΟΜΗΡΙΚΗ ΦΙΛΟΤΗΣ

Δεν πρόκειται για μεταγενέστερη λέξη. Απαντά ήδη στα ομηρικά έπη, τόσο στην Ιλιάδα (έξι φορές) όσο και στην Οδύσσεια (τέσσερις φορές), συνοψίζοντας όλες περίπου τις εκδοχές και τις εφαρμογές που υπόκεινται στο ρήμα φιλέω, στο επίθετο φίλος και στο επίρρημα φίλως - επίσης ομηρικά, με πυκνή μάλιστα τα δύο πρώτα συχνότητα. Γύρω από αυτόν τον πυρήνα περιστρέφονται δεκατέσσερα, αν μετρώ καλά, σύνθετα (ρηματικά ουσιαστικά, επίθετα αλλά και κύρια ονόματα), με θετική ή αρνητική σημασία. Παραδείγματα ευπρόσδεκτα: φιλοφροσύνη, φιλόξενος, φιλομειδής, φιλοπαίγμων. Παραδείγματα απωθητικά: φιλοκτέανος (άπληστος, πλεονέκτης), φιλοκέρτομος (χλευαστικός), φιλοψευδής.
 Και τρία  ευρηματικά κύρια ονόματα: Φιλοίτιος, Φιλητορίδης, Φιλοκτήτης.

Επανέρχομαι στην ομηρική φιλότητα (που σημαίνει διάθεση και πράξη εταιρικής φιλίας), όχι μόνο για τη συναιρετική της τιμή και αξία, αλλά και επειδή στις μέρες μας έχει γίνει σήμα δυσεύρετο, μετρημένο ίσως στα δάχτυλα του ενός χεριού, για να θυμηθούμε και τον απελπισμένο Ιερομόναχο στη σολωμική Γυναίκα της Ζάκυθος. Με τους όρους αυτούς τα εταιρικά ζεύγη, που πλεονάζουν στην Ιλιάδα και μάλλον σπανίζουν στην Οδύσσεια, αποτελούν παραδειγματική παρηγοριά. Αίσθηση που διαπερνά και την αναμενόμενη σκηνική διδασκαλία του ιλιαδικού έπους από τον φιλέταιρο Στάθη Λιβαθινό και όσους νέους ασκούνται μαζί του από το περασμένο φθινόπωρο.

Η ιλιαδική πάντως φιλότητα δεν περιορίζεται μόνο στο εσωτερικό των δύο στρατοπέδων, που βρίσκονται κατά κανόνα σε εμπόλεμη σύγκρουση. Καθώς ο ιλιαδικός πόλεμος εξελίσσεται, οδεύοντας προς την απρόβλεπτη έξοδό του, ίχνη έντιμης φιλότητας διακρίνονται και μεταξύ αντιπάλων. Παράδειγμα η έκβαση της ευγενέστερης μονομαχίας του έπους μεταξύ Εκτορα και Αίαντα στην έβδομη ραψωδία. Οπου, καθώς πέφτει το βράδυ και οι δύο μονομάχοι παραμένουν ισόπαλοι και ισότιμοι, αποσύρονται ανταλλάσσοντας φιλικά δώρα μεταξύ τους. Παραθέτω τους οικείους στίχους (Η 293-303) σε μετάφραση - απευθύνεται ο Εκτωρ στον Αίαντα:

Τώρα ωστόσο πέφτει η νύχτα κι είναι σωστό να δείξουμε / στη νύχτα υπακοή. Στο μεταξύ εσύ, γυρίζοντας στα πλοία, / τους Αχαιούς να ευφράνεις, τη συντροφιά σου πιο πολύ / και τους δικούς σου που σου παραστέκουν./ Οσο για μένα, φτάνοντας στο μεγάλο κάστρο του Πριάμου, / τους Τρώες θα ευφράνω και τις μακρόπεπλες Τρωάδες / όσες για χάρη μου θα ευχηθούν στην τελετή. //

Ελα όμως τώρα οι δυο μας ν' ανταλλάξουμε δώρα πολύτιμα, / που κάποιος βλέποντας να ομολογήσει, Τρώας ή Αχαιός: / Αυτοί εχθροί αντικρίστηκαν σ' αγώνα φονικό, / και τώρα φίλοι αποχωρίζονται
(στο πρωτότυπο: ηδ' αύτ' εν φιλότητι διέτμαγεν αρθμήσαντε).

Ομόλογη φιλότητα αναγνωρίζεται σαφέστερα και σε εξέχοντα εσωτερικά εταιρικά ζεύγη που εντοπίζονται και διακρίνονται τόσο στο συνταγμένο στρατόπεδο των Αχαιών όσο και στην παράταξη των επικούρων που συμμαχούν με τους Τρώες - η μακρινή απόσταση από τη γενέθλια γη ευνοεί προφανώς την προβολή τους.

Στο κεφάλαιο αυτό εφαρμόζεται μια γενικότερη αρχή ασύμμετρης συμμετρίας, που συνδέει και συνάμα διακρίνει τα δύο αντίπαλα στρατόπεδα στην Ιλιάδα, τόσο στο επίπεδο κατανομής των ηρώων όσο και στον καταμερισμό του μάχιμου χώρου μεταξύ Αχαιών και Τρώων. Παράδειγμα ασύμμετρης συμμετρίας σε δύο πρωτεύοντα (συγκρίσιμα μεταξύ τους) εταιρικά ζεύγη, μοιρασμένα στα δύο αντίπαλα στρατόπεδα, ανιχνεύεται στην ένθερμη φιλότητα Αχιλλέα - Πατρόκλου αφενός και Σαρπηδόνα - Γλαύκου αφετέρου. Περί αυτού όμως μιαν άλλη φορά.

Προς το παρόν επείγει η παράκαμψη μιας πρόχειρης παρεξήγησης. Σίγουρα το εταιρικό ζεύγος Πατρόκλου - Αχιλλέα επέχει κεντρική θέση στα δρώμενα του ιλιαδικού πολέμου από πλευράς Αχαιών, αλλά δεν είναι το μόνο. Με λίγη προσοχή εντοπίζονται τρία τουλάχιστον ακόμη, ελάσσονα έστω, εταιρικά παραδείγματα.

Το πρωιμότερο λανθάνει στην εξέλιξη της πρώτης και πρότυπης μάχης στην τέταρτη ραψωδία του έπους. Οπου ο Λεύκος (νεκρός από το δόρυ του πριαμίδη Αντιφου, που προοριζόταν για τον Αίαντα) εξονομάζεται εσθλός εταίρος του Οδυσσέα, γεγονός που εξάπτει τη φιλέταιρη εκδίκηση του ιθακήσιου ήρωα.

Διακριτικό εξάλλου είναι και το κρητικής φύτρας εταιρικό ζεύγος Ιδομενέα - Μηριόνη σε σύγκριση με το προφανές του Διομήδη και του Σθένελου, το οποίο μοιάζει αναπληρωματική εξίσωση προς εκείνο του Αχιλλέα - Πατρόκλου. Γιατί και πώς προσεχώς.

Προς το παρόν προτείνω να συναφθεί η ομηρική φιλότητα με το νεοελληνικό φιλότιμο ως ισότιμο και πολύτιμο εταιρικό ζεύγος.

Άρθρο πηγή Το βήμα του Δ. Μαρωνίτη

Πέμπτη 26 Ιουνίου 2014

Αλωή Λαέρτου


Ομηροσυνάντηση 
28 Ιουνίου 2014

Β.Όλγας 68 Θεσσαλονίκη

Λαογραφικό Μουσείο

στον κήπο του ΛΑΕΡΤΗ
"κτήμα εσαεί"  για την ανθρωπότητα

7.00 Δύοντος Ηλίου
Θεσσαλονίκη

Αναζητώντας την κληρονομιά του Τηλέμαχου  και τα δένδρα της Οδύσσειας  στις Ρίζες του  Μέλλοντος
ΟΜΗΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΕΙΑ
Τηλέμαχος Οδυσσέας Λαέρτης  ΜΑΖΙ
τρεις γενεές  Ομηρικών Πολεμιστών ενωμένες  σε  συνδετική συνεκτική γραμμή

Κυριακή 22 Ιουνίου 2014

Αμητήρες Θέρους


Έργα και Ημέρες  Ομηρικών Δένδρων 


Βρήκαμε τον Λέανδρο Λαμπρινό  ταξιδεύοντας με τα φτερά  της επιθυμίας ανάμεσα από παράλληλα σύμπαντα  και τις γραμμές του χρόνου και του χρόνου  σε ένα ομηρικό παγκάκι, απλό και λιτό. Νοτόθεν του γυρισμού  στην άκρη  ενός  αιγιαλού μιας Μυθιστορηματικής Αιγηίδος  να ατενίζει  το Όνειρο μέσα από τις απόρροιες του Αετού.
Πλησιάσαμε προσεχτικά απαλά,   ιχνηλάτες  του απείρου, ακολουθώντας τα αντίστροφα  ίχνη του  στις μύτες των ποδιών μας προσέχοντας  μη τυχόν και ποδοπατήσουμε  αδέξια   τα   Όνειρα του.
Θάλεγε κανείς πως μας περίμενε γιατί μας υποδέχθηκε ζεστά και φιλικά.
-Καλώς ήλθατε , μας είπε  στις εύφορες  πεδιάδες των πεδίων της Ύλης  από τις απρόσιτες κορυφές  της Ενέργειας  μιας  μοναχικής συνείδησης .
Τι  μπορώ να κάνω για σας; Στις προσταγές σας…..
Ο Λουί  Μάικλ Λεόν,  το μικρό λιονταράκι της παρέας μας έτρεξε και χώθηκε στην αγκαλιά του τρισευτυχισμένο και  ο Δον Λεόν το χάιδεψε στοργικά και το κράτησε κοντά του.
Εγώ κάθισα δίπλα του και έριξα μια τελευταία ματιά στις ερωτήσεις   και στις σημειώσεις μου με μια  κρυφή αγωνία για τις απαντήσεις του.
Να ρωτάς όταν  είσαι….απελπισμένος  μου είχε πει κάποιος αξιοσημείωτος άνθρωπος που είχα συναντήσει παλιά . Να ρωτάς όταν οι απαντήσεις είναι για σένα ζήτημα ζωής ή θανάτου. Μη ρωτάς  για να φλυαρείς , μη ρωτάς για να σκοτώνεις τον χρόνο σου, μη ρωτάς αν δεν  μπορείς να καταλάβεις τι ρωτάς και αν δεν είσαι έτοιμος τις απαντήσεις να κατανοήσεις.Τότε όχι μόνο τις  δικαιούσαι αλλά θα αναβλύσουν από μέσα σου σαν το καθαρό  γάργαρο νερό μιας κρυστάλλινης πηγής , όλες  τους.
Συνεπής με αυτό το πνεύμα  των  στοχευμένων αναζητήσεων συνέχισα τις ερωτήσεις.
-Φαίνεται πως συμπαθείτε  τα παγκάκια πολύ, άραγε  γιατί;
-Όχι μόνο εγώ, με ελαφρό μειδίαμα, μου απαντά,  παρά πολύς κόσμος,  ποιητές φωτογράφοι, φιλόσοφοι,  μάγοι, ηθοποιοί, επαναστάτες της συνείδησης,  τους έχουν μια προτίμηση  περισσή.  Ίσως γιατί συγκεντρώνουν  την ελεύθερη ροή των ενεργειακών πεδίων στο παράθυρο της όρασης και σταθεροποιούν το σημείο της αντίληψης σε νέες θέσεις  αντιληπτικότητος. Εξ ' άλλου έχουν πάντα μια ρομαντική  χροιά για αθεράπευτα  ρομαντικούς ονειροπόλους…. εξερευνητές της γνώσης από τα χρόνια  τα παλιά.
-Σε σχέση όμως με τα Ομηρικά Έπη και το θέμα που διαπραγματεύεσαι,εύλογα θα αναρωτηθεί κανείς  που βρίσκονται παγκάκια  στα Ομηρικά Έπη;. Έχουμε νησιά πλοία δένδρα πολλά, ανάκλιντρα, θρόνους  αλλά παγκάκια δεν έχουμε. Που κάθονται οι ομηρικοί ήρωες όταν διαλογίζονται ατενίζοντας την ενεργό πλευρά του απείρου;
-Οι ομηρικοί ήρωες  δεν κάθονται μόνο, πολεμούν ταξιδεύουν τραγουδούν μιλούν σκέπτονται χειρωνακτούν περπατούν βαδίζουν δρόμους μονοπάτια δύσβατα κολυμπούν κωπηλατούν.  Όταν κάθονται , κάθονται σε μια ελιά μαζί  με την Αθηνά το δε παγκάκι το φτιάχνουν μόνοι τους, από  γη χώμα ξύλο μέταλλο και βάζουν μια πινελιά από σύννεφο χρυσό. Έχουν πάντα ένα  σοβαρό λόγο να πεθάνουν ή να μείνουν  ζωντανοί καθ όλη την διάρκεια του ταξιδιού σε μια ομηρική διαδρομή. Και, εκτός από τα παγκάκια φτιάχνουν και γέφυρες σμιλεύοντας τον χρόνο, τον χώρο, τον ήχο, το γνωστό το άγνωστο και την σιωπή
 -Για τον Όμηρο λέγονται πολλά και το Ομηρικό ζήτημα ανοίγει μέτωπα και παράθυρα πολλά. Ο   Όμηρος  είναι τελικά ο ίδιος ο Οδυσσέας;
-Ο Όμηρος είναι ο Ερμής αφού είναι ο Λόγος που τον εκφωνεί, ο Εύμαιος που τον εκμαιεύει, η Αθηνά που τον φιλτράρει σοφά, ο Τηλέμαχος που τον τοξεύει από μακριά,  ο Λαέρτης  που τον σηκώνει  για τον λαό ψηλά, η Πηνελόπη που τον ξετυλίγει  συνδετικά, η Ελένη που τον φωτίζει λαμπάδα πολιορκητικά , ο Οδυσσέας που τον χειρίζεται αποτελεσματικά, ο Ζευς που τον ενώνει  και τον διαιρεί, τον συνθέτει και τον αναλύει  πολυμήτις σε ορέων κορυφές  του νου ηγετικά. Η αρνητική του εξίσωση, η σκιά, είναι ο Πάρις που τον κλέβει, ο Έκτωρ που τον κλέφτη προστατεύει, ο Πρίαμος που εξαγοράζεται και  τον χρησιμοποιεί για να να κλειστεί  σε μια άνομη πόλη πλουτοκρατική,  ο Αγαμέμνων  σε ηγεμονική υπερβολή, οι μνηστήρες οι δούλοι υπερφίαλοι και καταχρηστικοί,  ο  Ίρος ο Θερσίτης  γυρολόγοι ανόητοι και φθηνοί, ο Μελάνθιος η Μελανθώ σε  γραμμή προδοτική. Ο Οδυσσέας είναι ένας   άνθρωπος της γνώσης  και η ανθρώπινη ζωή συνεχής πορεία  μιας Ιλιάδος και μιας  Οδύσσειας  μαζί.
-Το θέατρο αντιγράφει την ζωή ή η ζωή το θέατρο; Ένα θεατρικό ερώτημα που το ευρύ κοινό απασχολεί.
-Η κλασσική τυπική απάντηση θα ήταν  το ότι το θέατρο αντιγράφει την ζωή, όμως οι πολεμιστές αποφεύγουν τα στερεότυπα σχήματα και τις φράσεις κλισέ. Άλλωστε ο σύγχρονος σκηνοθέτης του Ανώνυμου Σαίξπηρ το τοποθετεί σε μία νέα εκδοχή . Ο  Σαίξπηρ έγραφε θεατρικά έργα και η ζωή  τα αντέγραφε αμέσως. Το ερώτημα είναι παλιό και ο Πλάτων απαντά με τρόπο υπερβατικό. Οι άνθρωποι  και η ζωή αντιγράφουν αρχέτυπα  από τον κόσμο των Ιδεών στο πεδίο της  Ύλης.   Ο Όμηρος περιέγραψε κατέγραψε αυτές τις αρχετυπικές Μονάδες  στο Ομηρικό Θέατρο των μεγάλων παραστάσεων και  η ανθρωπότητα τις  αντιγράφει   με σπουδή στου χρόνου την αντιστροφή.
-Τι σημαίνει αντιστροφή του χρόνου;
Σημαίνει ταξίδι στον χρόνο με όχημα την συνείδηση Είναι εφικτό εφ΄ όσον το σκάφος του νου δενδρίτες και νευρίτες είναι γερό.
-Η ανθρώπινη  ζωή είναι μια Ιλιάδα και μια Οδύσσεια; ¨Όμως οι ανθρώπινες ζωές δεν μοιάζουν  απελπιστικά, σχεδόν όλες ίδιες είναι;
-Μοιάζουν εκείνο όμως που διαφέρει , είναι τα  αξιοσημείωτα  γεγονότα  και είναι ακριβώς αυτά που καθορίζουν τους σταθμούς σε μια βιογραφία και αυτοβιογραφία και κάνουν την διαφορά. Για να είναι  "σταθμοί"  και αξιοσημείωτα τα γεγονότα  θα πρέπει με το Πνεύμα να έχουν συνδεθεί και με μια αψογοσύνης αληθινή  επιλογή,  διαφορετικά είναι   αυτάρεσκες    ιστορίες ενός μικρού βεληνεκούς « εγώ  και εγώ» σε πόζες ασυμμάζευτης αυταρέσκειας.
-Το βιογραφικό   που αναφέρεις  στους σταθμούς σου   είναι  αληθινό ή  απλώς  ένα μυθιστόρημα  ρομαντικό;
-Είναι αληθινό με κάποιο τόνο ποιητικό από τις δύο πλευρές στο αρσενικό και το θηλυκό. Όλα τα πρόσωπα και οι καταστάσεις  δεν είναι συμπτωματικές αλλά πραγματικές. Τα ψέματα είναι για όσους  νομίζουν πως είναι αθάνατοι,  για τους  θνητούς  ανθρώπους   η ΑΛΗΘΕΙΑ μόνο   κάνει την ζωή  του ζωντανή και πραγματική και γνέφει με το βλέμμα  την πρόθεση του πολεμιστή.
-Λατρεύεις όμως τον σουρεαλισμό, είναι ολοφάνερο αυτό σε όλο το έργο;
-Ναι, όταν ορίζεται ρητώς,  "ως έτσι" , και όχι όταν  χρησιμοποιείται  σαν   άλλοθι και δικαιολογίες  να καλύψει  πράξεις  με τρόπο ιταμό. Ο σουρεαλισμός δικαιολογείται σε μια θεατρική  σκηνή, είναι αλληγορία μεταφορά και παρομοίωση  όχι όμως και  εκτός σκηνής στην  πραγματική ζωή.
-Ποιος είσαι τελικά, τι είσαι;
-Αυτή  είναι μια Δομιτιανή ερώτηση; Με ερωτά αινιγματικά
-Όχι, γιατί δεν θέλω να δώσεις   μια Κελσιανή απάντηση.  Απαντώ θαρρετά.
- Θα δώσω τότε μια Ομηρική ΘΕΣΗ απάντηση ΦΙ. ΕΙΜΑΙ το Όνειρο της Αστραίας, το ΤΟΞΟ και το ΒΕΛΟΣ της, απαντά ορμητικά.
Με ονειρεύτηκε ένα βράδυ  απελπισμένη  και με κράτησε σε μια θέση αντίληψης σταθεροποιημένη. Είδε τους άντρες γύρω της χωρίς καρδιά, να ξεμένουν  να χάνονται χωρίς σκοπό και προορισμό , τις γυναίκες χωρίς μυαλό  ,τα παιδιά χωρίς τους  γονείς τους, το παλάτι του νου ρημαγμένο, την χώρα έρημη, την γη λεηλατημένη, τα ποτάμια  τις θάλασσες  τα δάση να ρυπαίνονται χωρίς σεβασμό στην Φύση  και με  έπλασε  από γη νερό φωτιά και αέρα  σε πρότυπο ηρωικό.
ΕΙΜΑΙ η ΔΥΝΑΜΗ , η ΔΙΑΥΓΕΙΑ, Η ΑΦΟΒΙΑ , η  ΑΕΙΘΑΛΗΣ ΝΕΟΤΗΤΑ, η ΣΑΙΤΙΑ. Έβαλε ατρόμητη  ενδρομίς  στα πόδια υποδήματα κυνηγετικά με κυνήγησε με έπιασε χωρίς να με πληγώσει , με  χάιδεψε απαλά και μετά με άφησε ελεύθερο να τρέχω σαν ένα όμορφο ελάφι  σε λιβάδια ομηρικά   θαυμαστά.

Ο Μάικλ είχε αποκοιμηθεί στην αγκαλιά του σαν μωρό  και οι τρεις μας κοιτάξαμε τον ΝΟΤΟ ατενίζοντας ένα  ροδοδάκτυλο  ξημέρωμα καλοκαιρινό.
Το δέντρο δίπλα μας της ΑΘΗΝΑΣ   μας   κοίταξε και αυτό  σκεφτικό   σιγοτραγουδώντας  ένα  νέο σύγχρονο τραγουδάκι  από  παλιό αρχέγονο σκοπό….

Σαν βγεις στον πηγαιμό για την  Ιθάκη
Βάλε στην τσέπη σου ένα διφραγκάκι μικρό
Να σ΄ ακουλουθώ
Βάλε  και     μια φλόγα στην καρδιά σου
Να σε φωτίζει  άστρο λαμπερό
Τα βράδια της μοναξιάς   σου
Σε ταξίδι μακρινό
Πάρε και ένα κούτσουρο από την  Παγγαία γη
Και ένα κοχύλι από την θάλασσα την Τηθύ
Όπου και πας με το πλοίο ΑΓΩΝΙΑ  πάντα  κάτι  θα σε πληγώνει
 σε μια  αβάσταχτη νοσταλγία
Κλείσε  στην ψυχή σου μια πατρίδα


Και Ονειρέψου μια Επιστροφή με  πραγματική ΦΑΙΑ  ΟΥΣΙΑ΄



ΝΟΤΟΘΕΝ του γυρισμού


Αστραία 

Σάββατο 21 Ιουνίου 2014

Ομηρική Επανάσταση

«Ο Όμηρος ήταν μια επανάσταση για την εποχή του.

«Ο Όμηρος ήταν βάρδος ένατου βαθμού»
«Ο Όμηρος με τα έπη ήθελε να δώσει ένα υπόβαθρο ιερό, πολιτιστικό και μυθολογικό στο ελληνικό αλφάβητο» Ο Νάνος Βαλαωρίτης ανακαλύπτει θεματική ακροφωνία στα Ομηρικά Έπη
Συνέντευξη στην Ελπίδα Πασαμιχάλη στο  bookbar εδώ
«Μέσα στη σημερινή εποχή της παρακμής, νοιώθω υπέρτατη ηδονή για το γεγονός ότι υπάρχουν διανοητές που επαναφέρουν το Ομηρικό ζήτημα.» Τη δήλωση αυτή έκανε κάποιος από τους ακροατές,  σε παρουσίαση του νέου έργου του Νάνου Βαλαωρίτη «Ο Όμηρος και το αλφάβητο». Έχω την εντύπωση ότι η λιτή αυτή διαπίστωση αποτυπώνει με τον πιο εύστοχο και συγκινητικό τρόπο την τεράστια σημασία της νέας μελέτης του Νάνου Βαλαωρίτη. Στο βιβλίο «Ο Όμηρος και το αλφάβητο» που εκδόθηκε από την  Ελληνοαμερικανική Ένωση, ο βραβευμένος με το Μεγάλο Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας συγγραφέας και ποιητής προχωρά σε μια από τις πιο σημαντικές ανακαλύψεις σε σχέση με τα Ομηρικά Έπη: Αποδεικνύει την ύπαρξη θεματικής ακροφωνίας ανάμεσα στο γράμμα του τίτλου και στο περιεχόμενο κάθε ραψωδίας. Δηλαδή κάθε ραψωδία των Ομηρικών επών αποτελεί ύμνο για ένα γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου!
Ο Νάνος Βαλαωρίτης μιλά στο “Book Bar” για την επαναστατική αυτή ανακάλυψη και τις αλλαγές που επιφέρει στην αντίληψή μας για τα Ομηρικά Έπη και για τον ίδιο τον Όμηρο.
Ποιο ακριβώς είναι το θέμα του βιβλίου «Ο Όμηρος και το αλφάβητο» ;
Είναι η σχέση του αλφαβήτου στους τίτλους των ραψωδιών του Ομήρου και στα δύο έπη, την Ιλιάδα και την Οδύσσεια, με το κείμενο. Από την αρχαία εποχή μέχρι σήμερα, θεωρούσαν ότι το αλφάβητο στους τίτλους, δεν είχε σχέση με το περιεχόμενο και ότι υπήρχε για τυπικούς λόγους και για το διαχωρισμό των κεφαλαίων. Όμως αυτό δεν είναι δυνατόν. Αν είχαν βάλει οι Αλεξανδρινοί το αλφάβητο σε ένα συνεχές ποίημα, δεν θα ήταν δυνατόν να πετύχουν τόσο καίρια τον διαχωρισμό των κεφαλαίων.
Εσείς παρατηρήσατε ότι υπάρχει αντιστοιχία ανάμεσα στο γράμμα του τίτλου με το περιεχόμενο της ραψωδίας;
Ναι. Αυτό το ονομάζω θεματική ακροφωνία. Δεν ήταν καθόλου τυχαίο γεγονός η ανακάλυψη. Υπάρχει ένα βιβλίο του Άγγλου ποιητή Robert Graves , για τα αλφάβητα των Κελτών. Οι  Κέλτες λοιπόν είχαν αλφαβητικά ποιήματα. Ο Graves τα μελετάει αυτά διεξοδικά σε ένα βιβλίο που λέγεται “The white Goddess” (Η λευκή Θεά). Πιστεύω ότι από εκεί μου ήλθε η ιδέα να εξετάσω, πώς παρέλειψε ο Graves δύο μεγάλα ελληνικά ποιήματα που έχουν τίτλους αλφαβητικούς και δεν  τα περιέλαβε στη μελέτη του για τα αλφαβητικά ποιήματα.
Πώς εξηγείτε την παράλειψη αυτή του Graves;
Διότι η επικρατέστερη άποψη ήταν ότι το αλφάβητο στον Όμηρο ήταν απλώς ένα αριθμητικό μνημονικό σύστημα, το οποίο δημιούργησαν οι Αλεξανδρινοί.
Πώς αρχίσατε να ερευνάτε το θέμα;
Άρχισα να ερευνώ, να δω αν οι λέξεις που αρχίζουν από Α δομούν την Ραψωδία Α’. Αν οι λέξεις που αρχίζουν από Β δομούν το θέμα της Ραψωδίας Β’  κ.ο.κ. Αμέσως, από τα τρία πρώτα κεφάλαια βρήκα ότι υπήρχε σχέση!
Αυτό ισχύει τόσο για την Ιλιάδα όσο και για την Οδύσσεια;
Ναι. Πρώτα ανακάλυψα ότι ισχύει στην Ιλιάδα.
«Στη ραψωδία Α’ το θέμα είναι η Ατιμία που γίνεται στον Αχιλλέα»
Ποια είναι η αντιστοιχία ανάμεσα  στο γράμμα Α και στην  ραψωδία A της Ιλιάδας;
Το θέμα της είναι η Ατιμία που γίνεται στον Αχιλλέα και του παίρνουνε τη Βρισηίδα. Έχει ως βασικό θέμα την Αγορή που είναι η συγκέντρωση του στρατού και τις Αγορές των αρχηγών των Αχαιών. Το Α είναι πολύ συχνό γράμμα στην αρχή των ελληνικών λέξεων και υπάρχει μεγάλη δυνατότητα επιλογής:  Απόλλωνας, Αοιδός, Αοίδε Θεά, με το οποίο αρχίζει η Ιλιάδα. Επίσης εμφανίζεται ο Άδης,  οι Αργείοι, οι Ατρείδες, ο Αγαμέμνονας και κυρίως πρεσβεύει ο Απόλλωνας σε όλη τη ραψωδία. Επίσης  γίνεται αναφορά στους βασιλείς με τη λέξη Άναξ και στους θεούς και στους θνητούς. Άναξ Ανδρών ο Αγαμέμνων κλπ. Δεν υπάρχει πουθενά η λέξη Βασιλεύς.
Στη ραψωδία Β’;
Eδώ, ο Αγαμέμνων, δεν συγκαλεί Αγορή, αλλά Βουλή. Δηλαδή τους αρχηγούς. Επίσης οι αρχηγοί αναφέρονται ως Βασιλείς. Η επανάσταση του Θερσίτη γίνεται εναντίον των Βασιλέων, όχι των ανάκτων. Η Βουλή δεν είναι μόνο η συγκέντρωση των ανδρών αλλά και η Βουλή του Διός, το σχέδιο του Διός.
Στη Ραψωδία Γ;
Στη Ραψωδία Γ το θέμα είναι η Γυναίκα! Η μονομαχία για την Ελένη, η Αφροδίτη που παρεμβαίνει και ο ρόλος της γυναίκας γενικά. Είναι επίσης οι Γέροντες. Η Ελένη παρελαύνει μπροστά στους Γέροντες που την θαυμάζουν για την ομορφιά της και λένε ότι «Γι αυτήν άξιζε να πολεμήσουμε!» Από τις πιο γνωστές σκηνές της Ιλιάδας.
Γίνεται και στην Οδύσσεια αυτό;
Ναι. Στην αντίστοιχη ραψωδία, το θέμα είναι μόνο ο γέρων που είναι ο Νέστορας. Ο βασιλιάς που βασίλεψε γι τρείς γενιές. Και ο Τηλέμαχος όταν του μιλάει του απευθύνεται «Ω Γέρων», «Ω Γέρων» «Ω Γερίνιος» συνεχώς. Εδώ βλέπουμε τον παραλληλισμό των δύο ποιημάτων. Όπου η έμφαση είναι στου Γέρους στην Οδύσσεια και η Γυναίκα στην Ιλιάδα.
«Το Δ’ της Ιλιάδας είναι ο Δόλος. Στο Ε’ εμφανίζεται το θέμα Έρως –Έρις»
Το Δ’  της Ιλιάδας σε τι αναφέρεται;
Το Δ’ είναι ο Δόλος! Ο Δόλος του Πάνδαρου. Οι Θεοί κανονίζουν να τοξεύσει ο Πάνδαρος με δόλο τον Μενέλαο κατά τη μονομαχία του με τον Πάρι, ενώ έχουν γίνει συνθήκες. Το θέμα είναι εδώ η Διάλυση των όρκων. «Όρκια Δηλήσαντο». Τη Διάλυση των όρκων με Δόλο μηχανεύονται οι Θεοί. Είναι επίσης οι Δηώσεις των πόλεων.
Η  Ραψωδία Ε’ με τι συνδέεται;
Εδώ κυριαρχεί η Ενυώ η Θεά της Μάχης, η οποία στροβιλίζεται και ο Άρης που είναι ο Θεός της ραψωδίας, λέγεται ‘Αρης ο Ενυάλιος. Δηλαδή ο Θεός της Ενυώς. Το Ε είναι η γενικευμένη μάχη. Το κύριο όπλο είναι τα Έγχεα, τα κοντάρια. Εδώ εμφανίζεται για πρώτη φορά στο τέλος η Έκτορας. Επίσης στο Ε της Ιλιάδας, εμφανίζεται το θέμα Έρως- Έρις! Όταν γίνεται μια μεγάλη μάχη στην οποία εμπλέκεται η Αφροδίτη, για να σώσει τον γιό της τον Αινεία.
Ποιο ήταν το πιο δύσκολο γράμμα να δοθεί αντιστοιχία;
Το Ωμέγα έχει πολύ λίγες λέξεις. Η λέξη Ωνος που σημαίνει αγορά, είναι τα λύτρα που καταβάλλονται από τον Πρίαμο για το πτώμα του Έκτορα. Εκεί τελειώνει και η Ιλιάδα. Ενώ στην Οδύσσεια, το Ω συνδέεται με τις ψυχές που πηγαίνουν πάνω από τον Ωκεανό. Εκεί ο ποιητής δυσκολεύεται να βρει πολλές λέξεις, αλλά αυτές που βρίσκει φτάνουν. Επίσης σημειώνει και την Ώρη που σημαίνει το τέλος, γιατί είναι το τέλος του ποιήματος. Γιατί το Ω δείχνει προς τη Δύση, στην ωρίμανση.
«Βλέπουμε ένα ποιητή, τον Όμηρο, που φτιάχνει δύο μεγάλα ποιήματα για να υμνήσει το Αλφάβητο»
Υπάρχουν ακροφωνίες στο ελληνικό αλφάβητο;
Στο ελληνικό αλφάβητο δεν υπάρχει ακροφωνία. Το ελληνικό αλφάβητο δεν είναι όπως το φοινικικό που υπάρχει αντιστοιχία ανάμεσα στο γράμμα και στο όνομα που περιγράφει. Ο Όμηρος ήθελε να δώσει ένα υπόβαθρο πολιτιστικό, ιερό, μυθολογικό στο αλφάβητο. Γιατί όλα τα αλφάβητα στην Ανατολή ήταν ιερά. Βλέπουμε λοιπόν έναν ποιητή που φτιάχνει δύο μεγάλα ποιήματα για να υμνήσει το Αλφάβητο. Μα τέλος πάντων γιατί να μην αναγνωριστεί αυτό! Γιατί να μην του δώσει μία δόξα!
«Ο Πάτροκλος δεν κάνει τίποτα από το Ξ μέχρι το Π. Περιμένει το Π για να βγει στη δράση!»
Πιστεύετε ότι ακροφωνία έχει επηρεάσει τη δομή και την αφήγηση στα Ομηρικά έπη;
Βεβαίως. Ο Όμηρος  αργοπορεί την αφήγηση για να συγχρονιστεί με τους αλφαβητικούς τίτλους. Για παράδειγμα οι μάχες στην Ιλιάδα αργοπορούν μέχρι να φτάσει στο Π που είναι ο Πάτροκλος ο ήρωας. Ο Πάτροκλος δεν κάνει τίποτα από το Ξ μέχρι το Π! Είναι τελείως αργόσχολος. Κάθεται στο πλοίο του Ευρίπυλου και δένει τις πληγές του. Περιμένει να έλθει το Π για να βγει στη δράση! Αυτό είναι φανερό ότι ο ποιητής έχει κανονίσει έτσι τα ποιήματα και την αφήγηση, ώστε τα αλφαβητικά θέματα να συγχρονίζονται μαζί της. Σε αρκετές περιπτώσεις η αφήγηση καθυστερεί πολύ. Γίνονται επεισόδια που μοιάζουν με παρεμβολές, με παρεκβάσεις και αρκετοί απορούν. Γιατί γίνεται αυτό; Αυτό έχει γίνει μεγάλο πρόβλημα για τους Ομηριστές. Έχουν διατυπώσει διάφορες θεωρίες για να το εξηγήσουν.
Η θεματική ακροφωνία υπάρχει και σε άλλα έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας;
Ναι. Υπάρχει σίγουρα στα κελτικά έπη.
«Μετά από αυτό τελειώνει η ιστορία περί …αγράμματου Ομήρου»
Η άποψη που έχουμε για τον Όμηρο σήμερα, αλλάζει μέσα από τη μελέτη σας για την ύπαρξη ακροφωνίας στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια;
Νομίζω ότι ναι. Διότι ακόμα επικρατεί η ιδέα ότι ο Όμηρος ήταν αγράμματος. Δεν είναι δυνατόν ένας αγράμματος ποιητής να έχει συνθέσει αυτά τα δύο ποιήματα, με τον πολύπλοκο τρόπο τον οποίο περιγράφω. Έπρεπε να ξέρει τέλεια τη γλώσσα και να ξέρει και τη γραφή. Σίγουρα είχε πολλούς βοηθούς, γραφείς, τους Ομηρίδες. Ήταν πολλοί οι βάρδοι. Η συνεργασία θα ήταν σίγουρα μέσω των Ομηρίδων. Οι απόψεις που υπάρχουν ότι τα έπη τα έγραψε ο Όμηρος και εκείνες ότι τα έπη  έχουν συντεθεί από πολλούς, δεν είναι κατά ανάγκη αντιφατικές. Μπορεί να έχουν βοηθήσει οι Ομηρίδες στη γραφή, αλλά πάντα υπό την καθοδήγηση του Ομήρου. Ήταν ένα είδος σχολής. Νομίζω ότι μετά από αυτό τελειώνει η ιστορία περί αγράμματου Ομήρου.
 «Ο Όμηρος ήταν μια επανάσταση για την εποχή του. ‘Ήταν βάρδος 9ου βαθμού»
Ποια είναι η δική σας εικόνα για τον Όμηρο;
Ο Όμηρος ήταν ο ίδιος μια επανάσταση στην εποχή του. Γιατί, μέχρι τότε, δεν είχε καταγραφεί τίποτα από ότι ξέρουμε. Στην καταγραφή αυτών των ποιημάτων βλέπουμε ότι οι Έλληνες για πρώτη φορά καταγράφουν τα έπη τους. Δεν το είχαν ξανακάνει.
Μπορούμε να πούμε ότι ο Όμηρος υπήρξε ένας αρχαίος… γλωσσοκεντρικός;
Ναι, φυσικά. Στους Κέλτες, ο βάρδος του 9ου βαθμού, έπρεπε να τα ξέρει όλα. Να ξέρει τη γραμματική, να ξέρει τη γλώσσα, τους μύθους, την τεχνική του στίχου, τη φιλοσοφία. Έπρεπε να τα ξέρει όλα.
Υπήρχε ιεραρχία στους βάρδους και στον ελλαδικό χώρο;
Βεβαίως. Ο Όμηρος ήταν βάρδος 9ου βαθμού. Ήξερε τα πάντα. Οι αρχαίοι τον θεωρούσαν δάσκαλο. Επομένως αφού βασίζεται στο αλφάβητο, βασίζεται και στη γλώσσα. Και δημιουργεί μια ειδική γλώσσα για το έπος. Η γλώσσα του έπους δεν μιλιέται πουθενά στις διαλέκτους. Είναι ιωνική διάλεκτος σε μείγμα με την αιολική. Δεν είναι διάλεκτος που μιλιέται. Είναι αρχαϊκή.
Πώς και δεν έγινε αντιληπτή αυτή η ύπαρξη ακροφωνίας  από τους μέχρι σήμερα ξένους φιλολόγους;
Οι κλασσικοί φιλόλογοι στην Αμερική σκέπτονται την καριέρα τους και δεν τολμούν να κάνουν καινοτομίες. Εδώ βρήκα συμμάχους. Βρήκα νέους φιλόλογους που έκαναν και την επιμέλεια. Οι Έλληνες αμέσως καταλαβαίνουν περί τίνος πρόκειται. Παραδόξως όχι και οι δυτικοί. Διότι έχουν καταργήσει τα γράμματα στους τίτλους των ραψωδιών και βάζουν αριθμούς 1, 2.3….
Τελικά ο Όμηρος …υπήρξε;
Είναι φανερό ότι τα ομηρικά έπη έχουν γραφτεί από έναν άνθρωπο. Φαίνεται και από το ύφος. ‘Έχει ένα πάρα πολύ ευέλικτο και χαριτωμένο ύφος. Με χιούμορ, με άνεση. Το οποίο δεν το είχαν οι Κυκλικοί ποιητές. Η χαρακτηρολογία των πρόσωπων σε αυτά τα Κυκλικά έπη, δεν είναι τόσο αναπτυγμένη, από ότι ξέρουμε. Ενώ στον Όμηρο η χαρακτηρολογία είναι εκπληκτική. Δημιουργεί πρόσωπα. Δημιουργεί δραματικές καταστάσεις. Είναι μεγάλος ποιητής. Δεν μπορεί να τα κάνει αυτά ένας κοινός συλλέκτης.
Είναι από τις λίγες φορές που παρουσιάζεται μια πρωτογενής μελέτη για τον Όμηρο από Έλληνα διανοητή.  Πώς το εξηγείτε;
Οι Έλληνες δεν έχουν ξεφύγει από τα δυτικά πρότυπα. Υστερούμε γιατί είμαστε τυπολάτρες  και δεν προωθούμε τη δημιουργικότητα. Έχουμε ένα φόβο, ένα σύμπλεγμα, να μένουμε στον τύπο, για ασφάλεια. Δεν τολμάμε. Υπάρχει βέβαια πολύ μεγάλος αριθμός ξένων Ομηριστών. Πάμπολλοι Γερμανοί, Αμερικάνοι, Γάλλοι, Άγγλοι.  Αυτοί όλοι όμως είναι μια ομάδα ανθρώπων που συστηματικά μας αγνοούν. Δηλαδή εκτός από άτομα που τους ακολουθούν, αγνοούν την Ελλάδα ως τόπο, ως παράδοση. Δεν προτιμούν ποτέ τα δημοτικά τραγούδια σε σχέση με την ομηρική παράδοση.
Τα τελευταία χρόνια αμφισβητείται η εθνική ταυτότητα από αρκετούς Έλληνες διανοουμένους. Πώς το βλέπετε;
Αμφισβητούμε την ίδια την ύπαρξή μας! Οι Έλληνες βέβαια μεταναστεύουν από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. Η τάση για μετανάστευση είναι λόγω της στενότητας του χώρου και των εκάστοτε εχθρών. Ο χώρος αυτός έχει μια προϊστορία πάρα πολύ οδυνηρή και αυτό έχει επηρεάσει και το χαρακτήρα των νεοελλήνων. Δεν έχουν εμπιστοσύνη στον εαυτό τους. Τετρακόσια πενήντα χρόνια κάτω από  τους Τούρκους, που μας έλεγαν ότι είμαστε ο Κανένας, ο Γκιαούρης. Αυτά δεν αφήνουν ίχνη; Και παρόλη τη μεγαλομανία μας να λέμε ότι καταγόμαστε από τους αρχαίους, δεν πείσαμε τον εαυτό μας για αυτό ποτέ.
Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη να προσέχεις όλα τα  χρώματα του ουρανού, τα  σημεία  σημάδια  του καιρού ,τα  γράμματα  ΣΥΜΒΟΛΑ του αλφαβήτου και όλους τους   ΙΔΕΟΦΟΡΟΥΣ    αριθμούς σημαιοφόρους του  ΛΕΥΚΟΥ .....σε φόντο γαλάζιο  ΜΠΛΕ του  οίνοπος  παγκόσμιου  ΩΚΕΑΝΟΥ
Η Επανάσταση του Ομήρου, το  σαίτεμα  και τα  βέλη  των  ΛΕΞΕΩΝ,   το πέταγμα  των Γραμμάτων και  των Αριθμών,   ρομαντικά  πολύχρωμη  όπως ήταν  ανέκαθεν     συμφώνως  με τα   άλματα   των  υψηλόκορφων   ορεσίβιων  ΑΕΤΩΝ
21 ος  Αιών,  Πλανήτης  Γη  στην μετα  Ομηρική Πραγματικότητα  του  Εγγράμματου   Ερμή

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2014

6. Ομηρική Νουμηνία



Η Τέχνη του Πολέμου και της Ειρήνης  σε Ομηρική  Μυθιστορηματική  Διαδρομή

 Αυτός που ξέρει να πολεμά μπορεί και την ειρήνη να φυλά και να προστατεύει ό,τι βαθιά αγαπά. Αυτό που αγαπούσε ο Όμηρος το  έκρυψε μαζί με το ΤΟΞΟ του  στα Ομηρικά του Έπη και είναι η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ , Η ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ και η Ανθρωπιά. Έχει σκοτώσει τους ΜΝΗΣΤΗΡΕΣ από την ΕΠΟΧΗ που τους κάλεσε τους περιέγραψε με τα ΟΝΟΜΑΤΑ τους. Είναι ΝΕΚΡΟΙ  και ο Ερμής με την ερμηνεία την ομηρική, τους συνοδεύει στον Άδη. Τα Ομηρικά Έπη είναι το Δώρο του στην Ελεύθερη Όρθια  Μαχόμενη  Ανθρωπότητα.  Είναι το Δώρο του Πνεύματος.  Η  ΕΙΡΗΝΗ  υπογράφεται με του Διός την Ωδή, η Αθηνά συνηγορεί και η Άρτεμις μιλά σαν ελάφι με ανθρώπινη φωνή.  Κάποιος  τολμηρός  ΟΝΕΙΡΕΥΤΗΣ   Ταξιδευτή φθάνει  στην ΠΗΓΗ και το φέρει πίσω με την Ομηρική Υπογραφή. Κάτω από τον Αστερισμό του Απόλλωνος δεν επιτρέπεται καμία ασυνείδητη  ψυχή ασκόπως χωρίς στόχο δρόμο και προορισμό  να κυκλοφορεί.

Ολοκληρώνοντας την ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΊΩΣΗ  του Ελληνισμού
της ιστορίας του της περιπέτειας του.
Ποιο είναι το Δίκαιο που βρίσκεται με ποιον και γιατί;
Ποιο είναι το Δίκαιο;
Έχουν όλοι δίκιο όλοι έχουν άδικο
Κάποιος έχει περισσότερο…
Οι τρεις κόρες της Θέμιδος , οι Μοίρες, το πεπρωμένο, όπως το όρισε ο Όμηρος της φυλής ή ενός χαρακτήρα,την κατάλληλη Ώρα και Ώρες μαζί με την Δίκη, την Ετυμηγορία του Οδυσσέα κυλούν στις τρεις αυτές γραμμές κατεύθυνσης στο αυλάκι της Νέμεσης εδώ και πολύ καιρό σε ένα Αιώνιο Τώρα Παρελθόντος Παρόντος και Μέλλοντος.
Ο Οδυσσέας αναρωτιέται για το δίκαιο.
Αν είναι μαζί του και αν έχει το δικαίωμα να σκοτώσει τους μνηστήρες.
Ρωτά την Αθηνά γι αυτό την νύχτα που κοιμάται στο παλάτι κάτω από μια προβιά και παίρνει την απάντηση του Δία.Με τον κεραυνό του.
Είναι οι μόνοι που σκοτώνει σε όλη την πορεία του.
Ο Ευρύμαχος επίσης τον ρωτά
Τι κάναμε ;
Λίγα γουρούνια φάγαμε και αρκετά πρόβατα, την γυναίκα σου την σεβαστήκαμε, θέλαμε να την παντρευτούμε, μόνο το παλάτι ρημάξαμε και κάποιους ναούς γκρεμίσαμε και …συνειδήσεις.Να σε αποζημιώσουμε για τις ζημιές.Γιατί μας σκοτώνεις;
Η αιτιολόγηση και η απόφαση της Δίκης βρίσκεται στην απάντηση.
Ποιοι είναι οι μνηστήρες;
Σίγουρα βλέπουμε ότι είναι πολλοί.
ΟΙ μνηστήρες πολυάριθμοι είναι κατά αρχάς εσωτερική υπόθεση.
Είναι τα ελαττώματα του ανθρώπου. Οι ελλείψεις και οι υπερβολές του, τα θανάσιμα αμαρτήματα και είναι παραπάνω από 7.
Οκνηρία, αλαζονεία εγωκεντρισμός, φιλοτομαρισμός, φιλαυτία, απληστία, φθόνος ανταγωνισμός αντί άμιλλα, μικροψυχία, λαιμαργία λαγνεία, φλυαρία κατάχρηση εξουσίας,  επίδειξη ,ζήλια δειλία, αυτοοίκτος. Είναι όλα αυτά που ο Οδυσσέας σκοτώνει στην πορεία του και οι σύντροφοι του αφανίζονται σκοτώνονται και αυτοί εξ αιτίας της Νέμεσης που προκαλούν.
Είναι οι «σύντροφοι» του για ένα διάστημα μέχρι να μείνει μόνος με τον Εαυτό του.
Είναι η έλλειψη μέτρου, συνείδησης, αυτογνωσίας και τα όρια που δεν υπερασπίζονται και δεν διευρύνουν όταν χρειάζονται καταφεύγοντας στην υπερβολή και χάνοντας το πλοίο της αυτογνωσίας.
Μένοντας και ξεμένοντας σε κάποιο σταθμό.
Είναι αυτή ακριβώς η έλλειψη αψογοσύνης που τους εμποδίζει να συνδεθούν με τον Σκοπό και εξαφανίζονται βουλιάζοντας στα μανιασμένα κύματα του Ποσειδώνα της ομίχλης της αυταπάτης και της ψευδαίσθησης.
Όλοι αυτοί οι πρώην σύντροφοι και, οι πρώτοι μνηστήρες της Ελένης,
του Οδυσσέα νικημένοι από τον μικρό τύραννο καταλήγουν είτε παρά τω πλευρώ του και σε καμιά καρέκλα δίπλα του με μεγάλη μερίδα εξουσίας προνομίων και απολαβών, αυλοκόλακες δοξολογώντας, θεολογώντας και νεκρολογώντας. Είτε πηγαινοέρχονται χαμερπώς σαν δούλοι του και τον υπηρετούν για κανένα κοκαλάκι από το τραπέζι.
Ποια είναι η κατηγορία;
Για ποιο πράγμα είναι τόσο πολύ ένοχοι;
Τι έχουν διαπράξει οι μνηστήρες, οι δούλες και οι δούλοι ώστε ο Όμηρος να μη δείξει κανένα έλεος απέναντί τους.
Ποιοι είναι το έγκλημα τους;
Γιατί δεν τους συν-χωρεί;
Γιατί δεν υπάρχει Χώρος για αυτούς σε αυτό το Παλάτι της Γης πια.
Ούτε για αυτούς τους ανθρώπους ούτε για αυτούς τους θεούς
τους.Γιατί έχουν φάει και έχουν πιει τα πάντα.
Έχουν εξαντλήσει τα πάντα. Έχουν καταβροχθίσει τα πάντα.
Έχουν λεηλατήσει τα πάντα.Είναι ένοχοι πρώτα ως αναφορά τον εαυτό τους.
Έζησαν ξόδεψαν χαράμισαν μια ζωή μένοντας μακριά από τον Ιερό Εαυτό τους. Χωρίς γνώση,χωρίς στόχο προορισμό,συνείδηση, ομορφιά και κατέληξαν στην λήθη. Αμνήμονες μνήμες στείρες και νεκρές άδεια σαρκία.
Έζησαν χωρίς αλήθεια χωρίς μέτρο χωρίς αυτογνωσία,χωρίς συνείδηση, χωρίς το μηδέν άγαν, άναδρα, άτιμα.
Και όχι μόνο έζησαν έτσι αλλά δημιούργησαν και ένα απαράδεκτο
σύστημα εξουσίας και διαχείρισης των αγαθών ιεραρχίες, ιερατεία αφεντάδων και δούλων πίνοντας τρώγοντας και καταστρέφοντας τα πάντα σε υλικό πνευματικό φυσικά συναισθηματικό νοητικό επίπεδο.
Για αυτό είναι ασυγχώρητοι και δεν έχουν καμιά δικαιολογία.
Πρόδωσαν και προδίδουν πάντα πατρίδες, ανθρώπους, φίλους, θεούς και το κυριότερο προδίνουν τον εαυτό τους τον Άνθρωπο αφού προδίδουν την υπόσταση του και τον εμποδίζουν να ολοκληρωθεί να συναντήσει την γυναίκα του την ψυχή του, το παιδί του την καρδιά του και ρημάζουν τον νου του κάθε φορά στην λήθη και την λησμονιά.Τον πνίγουν σε μανιασμένα κύματα.
Πως τους σκοτώνει ο Όμηρος;
Η σκηνή είναι πολύ έντονη ανεξίτηλη εγγεγραμμένη στο υποσυνείδητο των ανθρώπων με ανεξίτηλα γράμματα και ονόματα Αιώνια.
Ο Όμηρος δεν είναι βάρβαρος και είναι κάτι παραπάνω από ευφυής για να μπορεί να αποφύγει την βία όταν μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο και την μάχη διαφορετικά.Είναι σοφός ! Έγινε σοφός κουβεντιάζοντας ώρες με την Αθηνά και εκεί βρίσκεται η πνευματική του υπεροχή και ανωτερότητα. 
Είναι πολύ απλό.
Τους σκοτώνει, τους έχει ήδη σκοτώσει με το να τους υποδείξει, να τους ακτινογραφήσει, να τους σκιαγραφήσει,τον χαρακτήρα τους, την συμπεριφορά, τις ασχολίες τους, τα λόγια τους.
Τους σκοτώνει ένα, ένα ονομαστικά καλώντας τους με το όνομα τους και τους σημαδεύει,ξεκινώντας από τους αρχηγούς τον κοιλαρά τον Αντίνοο και τον παραθυράκια Ευρύμαχο.
Τους “σκοτώνει” με το ευθύβολο του Τόξο την Οδύσσεια του και το μαγικό του Βέλος στοχεύοντας ακριβώς την ρίζα του προβλήματος,τον χοντρό λαιμό του και το πρησμένο του συκώτι ενός παρασιτικού ιού.
Ο φυσικός θάνατος άλλου ανθρώπου δεν επιτρέπεται για ένα άψογο πολεμιστή εκτός και αν είναι σε άμυνα και αφού εξαντλήσει τα περιθώρια.Αλλά ο φυσικός θάνατος δεν είναι χειρότερος.
Πρέπει να ζήσει κάποιος με τις επιλογές του.
Πρέπει να ζήσει στην κόλαση που έφτιαξε.
Πρέπει να κυκλοφορεί περιπατών νεκρός, βόλτα στον Άδη.
Επιβάλλεται να είναι άψογος ο Οδυσσέας όταν σταθεί μπροστά στο Τόξο.
Δεν μπορεί να το αγγίξει αλλιώς, δεν μπορεί να το λυγίσει,να το ερμηνεύσει.
Δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει το θανατηφόρο Βέλος του.Αν δεν είναι άψογος θα είναι άστοχος και άκαιρος.Θα είναι άσκοπος.
Για αυτό το λόγο δεν μπορούν να το χρησιμοποιήσουν οι μνηστήρες πέρα από κάποιες άκαρπες αποσπασματικές , λογοκλοπές και αντιγραφές, προσπάθειες ανάλυσης ξεμένοντας σε κάποιο σταθμό ερμηνείας του κόσμου και αντίληψης αν και έχουν προσπαθήσει.
Στην ουσία εύχονται το τέλος τους, το επιθυμούν αναγνωρίζοντας βαθιά μέσα τους το αδιέξοδο που έχουν δημιουργήσει και σαν την μόνη δίκαια λύση.Δεν τους σκοτώνει ο Οδυσσέας σε φυσικό επίπεδο.
Το διευρύνει το όριο.Δεν φθάνει, δεν καταφεύγει στην υπερβολή.
Φθάνει πια με την βία και την λογική των «καλάσνικοφ».
Επιβάλλεται να κλείσει αυτός ο κύκλος της παράλογης λογικής και οι άνθρωποι να λύνουν τις διαφορές τους με τα όπλα ακόμη.
Οι σοφοί νοήμονες όρθιοι Ανθρωποι του 21ου Αιώνα έχουν άλλα “όπλα”.Έχουν το Ορθό και ‘Ορθιο Λόγο του Ομήρου Ποιητή, Μίτο, Οδηγό Αστέρι μαγικό, θανατηφόρο για τους ενόχους και αποτελεσματικό.
Ο μεγάλος πολεμιστής και κάτοχος του μεγαλύτερου όπλου του ανθρώπου.
του Ανθρώπινου Λόγου είναι ο Όμηρος!
Και είναι αυτό ο Λόγος που ποιεί τον Άνθρωπο Όρθιο και Σοφόν και αποτελεί την υπόστασή του.
Είναι ο Δημιουργός του και ο Λόγος αρχίζει από τον Όμηρο και τελειώνει εκεί! Γνώριζε ο Όμηρος πότε θα Επιστρέψει και πως,παρ΄όλο που δεν έφυγε ποτέ από τα χείλη των ανθρώπων!
Δεν τους σκοτώνει λοιπόν στο φυσικό αλλά στο πνευματικό,
τους εξοντώνει.Εκεί το όριο το υπερασπίζεται .Δεν θα υποχωρήσει ούτε σπιθαμή.Σταγόνα νερού δεν θα βάλει στο κρασί του.
Τους «σκοτώνει» όμως χωρίς βρισιές, χωρίς λαϊκισμό, χωρίς προσωπικές εμπάθειες,απωθημένα, φανατισμούς, χωρίς ουφολογίες και θεολαγνείες και θεοκρατίες.
Τους σκοτώνει στο όνομα του Ανθρώπου.
Δοκιμάσαν να κλέψουν τον κόσμο, τον νου του, προσέβαλαν την ψυχή του, την υπόσταση του, επιτέθηκαν στο παιδί του το πληγώσανε μαζί με την καρδιά του.
Κάψανε τον κόσμο του, τον λεηλατήσανε, τα δάση τα φυτά τα ζώα, με ύβρη, μολύναν το νερό, τον αέρα, χώρισαν διέλυσαν την οικογένεια κατάστρεψαν εστίες πατρίδες παραβιάζοντας τον ιερό Όρκο της Θεάς Εστίας.
Σε αυτό το επίπεδο τους “σκοτώνει” χωρίς οίκτο, ανελέητα αδυσώπητα, αποστασιοποιημένα, χωρίς να τους χαριστεί.
Με κομψότητα, με αβροφροσύνη, με χάρη, με ευγένεια, με ακριβείς χειρουργικές κινήσεις τους αφαιρεί το έδαφος και το χαλί κάτω από τα πόδια τους, τις αντινοικές αντιφάσεις τους, τις προκρούστρειες δηλώσεις τους,
την επίδειξη ανώφελων μαχών εντυπώσεων ΣινώνΠιτυοκάμπων.
Με λεπτό αιχμηρό καυστικό χιούμορ, με φαντασία, με οξυδέρκεια, με πολεμικές χορευτικές κινήσεις με τραγουδιστικές ριπές, με αυτοσαρκασμό με απόλυτη αυτοπειθαρχία, έλεγχο, αυτοσυκέντρωση και αυτοπαρατήρηση.
Με την καταπληκτική μαγευτική Ποίηση του και όλα τα χρώματα της
τα τρομερά όπλα σύμβολα της τα διαχρονικά.Τους κατανοεί όμως μπαίνει στην θέση τους.Έχει βρεθεί ούτως ή άλλως και τους γνωρίζει πολύ καλά.
Δεν είναι πια αθώος. Δεν είναι αναμάρτητος.Έχει περάσει απ όλα και τους ξέρει μέσα έξω.
Έχει γεννηθεί όμως, αθώος σαν ήλιος λαμπερός, σαν ακτίνα φωτός ήρθε σαν την Άνοιξη Περσεφόνη πάνω στη Γη, από δύο γονείς ανθρώπους θεούς μέσα από μια φάτνη σπήλαιο, μια ιερή μήτρα.
Γυρίζει από τον πόλεμο για ένα κομμάτι ψωμί αξιοπρέπειας και τα χρειώδη στα τείχη της Τροίας, και μέσα από κύματα θαλασσοδαρμένος και βλέπει τους άλλους άντρες δούλους να τους υπηρετούνε,την γυναίκα πόρνη και δούλη τους για τα χατίρια τους και την σύζυγό του,μητέρα του παιδιού του να υφίσταται όλες τις προσβολές΄και την χοντροκοπιά τους.
Ήρθε αθώος και τον μολύνανε.
Κάθε επαφή μαζί τους ισοδυναμεί με ιό μόλυνσης και πανδημία.
Με τα βιβλία φυλάδες τους, με τις διαφημίσεις τους, τις ψεύτικες φιλανθρωπίες τους, με τα αχυρένια χάρτινα πρότυπα τους, τους χλιδάτους “οίκους” τους. Κάθε συναλλαγή και ένα πόνος, ένας χλευασμός, μία πληγή,
ένα μαχαίρι στην καρδιά.
Και είναι αυτό ,που δεν θα τους συγχωρήσει ποτέ.
Το χάσιμο της Αθωότητας, την απώλεια της, την κλοπή
την προσπάθεια εξόντωσης του Τηλέμαχου του του Ιερού παιδιού του Ανθρώπου.
Η αντίστροφη μέτρησε αρχίζει όταν αυτό γίνει γνωστό σαν εσωτερική αλλά και εξωτερική υπόθεση των ανθρώπων.Όταν το αναγνωρίσουν και είμαστε πλέον εκεί. Όταν οι άνθρωποι αναγνωρίζουν τους ρόλους και τα σύμβολα και μέσα τους και έξω τους.
Έτσι σε μια νύχτα, μετά την πιο μεγάλη νύχτα όλα καταρρέουν όλα
και ξημερώνει μια άλλη ημέρα.
Ο Όμηρος έχει συνδέσει την Νέμεση με τον Σκοπό και ο Οδυσσέας
την ενεργοποιεί λόγω της αψογοσύνης του.
Η κρίσιμη μάζα, την κρίσιμη νύχτα και η Επιλογή, δικαιώνει αυτή την Απόφαση της Δίκης των Μνηστήρων και των Δούλων τους και γυρίζει τον Τροχό της Νέμεσης. Σ
την χώρα του Φωτός  ο Απόλλων
 είναι το ΤΟΞΟ της Νέμεσης και της Κάθαρσης,την πρώτη Νουμηνία του Ενιαυτού.

Ξημέρωσε Ηριγένεια Ηώ και  οι ΛΕΞΕΙΣ ομιλούν πιο δυνατά από τις σφαίρες στον Πρωταρχικό Ομηρικό Σκοπό όπως είχαν   αγορευτεί  εκφωνηθεί στο Διηνεκές της Μυθιστορίας από τον Ενορχηστρωτή   Μουσαγέτη  της Κοσμολογίας, τον Ποιητή του Απείρου Οραματιστή Ταξιδευτή με ΣΤΟΧΟ και προορισμό!

ΕΛΖΙΝ
Λέανδρος Λαμπρινός

Τετάρτη 4 Ιουνίου 2014

Γέρας Αέθλιον



«Αυτά τα έργα είναι σχεδιασμένα για να γίνουν παράσταση» 

ΓΚΡΕΓΚΟΡΙ ΝΑΖ,

ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΚΛΑΣΙΚΗΣ ΚΑΙ ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗΣ ΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ ΣΤΟ ΧΑΡΒΑΡΝΤ
Η Ομηρική Πολιτεία απονέμει το βραβείο συμμετοχής σε όλους τους αθεράπευτα ρομαντικούς Ονειροπόλους Ιδεαλιστές αυτού του μεταομηρικού κόσμου, καλλιτέχνες συγγραφείς τεχνίτες ναυπηγούς , στρατιώτες, πολεμιστές, φιλοσόφους,  φοιτητές, στρατηγούς ποιητές καθηγητές δασκάλους ιστορικούς αρχαιολόγους μπλόγγερ, αοιδούς,  ηθοποιούς ,όσους βοήθησαν και βοηθούν στηρίζοντας το Όραμα της με ρεαλιστικό τρόπο. Απονέμει το βραβείο στον καθένα τους ξεχωριστά με το όνομα τους αναλυτικά:

Βαρβαρήγος Δημήτρης

Αθυρίδης Κώστας

Αλεξίου Γεωργία

Κόλκας Απόστολος

Γεωργιάδης Γιάννης

Βεληβασάκη Γεωργία

Σπανουδάκης Γιώργος

Τρίγκας Δημήτρης

Χαμάκος Θοδωρής

Χατζή Αναστασία

Άννινος Οδυσσέας

Λάππας Κωνσταντίνος

Σείριος Φαέθων

Γούσιος Βασίλειος

Κοντορλή Λίτσα

Σαρρής Ευστράτιος

Κλοκίδης Γιώργος

Λύρας Γιάννης

Μαντάς Σπύρος

Ζαχαρόπουλος  Γιώργος

Ζαφειρίδης Διονύσης

Δανιήλ Αθανάσιος

Έλληνες Κένταυροι

Ηλιάδης Γιώργος

Simone Le Baron

ΔΗΜΟΒΟΥΛΙΟ ΠΟΛΙΤΩΝ

Παπαδόπουλος Θανάσης

Λαθύρης Γιώργος

Κωνσταντινίδης Κωνσταντίνος


Παναγιωτίδης Ιάκωβος

Αρώνης  Ματθαίος

Εκδόσεις ΖΗΤΡΟΣ

Μπαλλή   Ξανθίππη

Βουδούρη   Σουλτάνα

Μυθική Αναζήτηση

Αμφικτυονία Ελληνισμού

Εκδόσεις ΗΛΙΟΔΡΟΜΙΟΝ

Προμηθέας  Πυρφόρος

Κασάπη Άννα 

Ιωακειμίδου  Ανατολή

Τετρακτύς

ΑΝΑΔΡΑΣΙΣ

ΔΕΥΚΑΛΙΩΝ

Θέατρο ΦΙΧ 

Λαμπρινός  Λέανδρος

Βικιπαιδεία

Wikimedia Commons


Σας ευχαριστούμε όλους θερμά για την παρουσία σας και την συμμετοχή σας στα Ομηρικά Έπη και την Ομηρική Πολιτεία των Κλασσικών και Εικονογραφημένων Ονείρων μας.

Η διαχειριστική επιτροπή

Αστραία,  Μπαλούμη Ευαγγελινή

Κλειώ,  Μπαλούμη Κλεονίκη

Αχιλλέας,  Διονύσιος Φραγκεδάκης

Πεισίστρατος, Σκαλτσάς Ηλίας



Ιούνιος 2014, 4




Υ.Σ Επειδή παντού βρίσκεται  ο δαίμων του πληκτρολογίου στο διαδίκτυο αν υπάρχει οποιοδήποτε πρόβλημα  με κάποιον σύνδεσμο, ετικέτα, φωτογραφία  όνομα  και δεν λειτουργεί σωστά να μας το επισημάνετε να το διορθώσουμε. Ευχαριστούμε για την κατανόηση