Ομηρική Πολιτεία: Οδυσσέας και Ηρακλής

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2015

Οδυσσέας και Ηρακλής

Ιστορίες Τόξων Άθλων και Σταθμών

Μ ΄αρέσεις γιατί είσαι ο μόνος θνητός που ξέρει να σκέπτεται, λέει ο Αίολος, στον Οδυσσέα και του δίνει τον Ασκό των Ανέμων, ερμητικά κλειστό.( σκηνή από την ομώνυμη ταινία του Φ. Κόπολα, Οδύσσεια, 1997)

Στον θρόνο του Ερμή

ἷξον δὲ σπεῖος γλαφυρὸν θεὸς ἠδὲ καὶ ἀνήρ·
καί ῥ' ὁ μὲν ἔνθα καθέζετ' ἐπὶ θρόνου, ἔνθεν ἀνέστη
Ἑρμείας, νύμφη δ' ἐτίθει πάρα πᾶσαν ἐδωδήν,
ἔσθειν καὶ πίνειν, οἷα βροτοὶ ἄνδρες ἔδουσιν·

ε Οδυσσείας 195

Έφθασαν σε ένα σπήλαιο θεός και ανήρ

Και εκείνος, ο Οδυσσέας, κάθεται επί του θρόνου

Ένθεν ανέστη προηγουμένως, Ερμείας, η δε νύμφη, Καλυψώ,

του παρέθεσε πολλά εδέσματα

Να φάγει και να πιει, που μόνο άνδρες, τρώγουν, βροτοί.

Από τον θρόνο του Ερμή , διάσημος δισέγγονος του, ο Οδυσσέας, χρησιμοποιεί το μαγικό του ραβδί, αυτό της ερμηνείας, σε ένοπλο πτερόεντα λόγο και δεν είναι η πρώτη φορά, αφού και ο Θερσίτης το είχε δοκιμάσει στην Ιλιάδα, κάποια φορά. Εκτός από τον τρίποδα της μαντικής που παίρνει δώρο από του Φαίακες για να ΒΛΕΠΕΙ στην ΕΡΜΗΝΕΙΑ του καθαρά.

Αν ο Οδυσσέας έχει το ραβδί, και κατασκευάζει τον μοχλό με άκρη μυτερή στην σπηλιά του Κύκλωπα από ελιάς κλαδί, ο Ηρακλής το ρόπαλο, από αγριελιά επίσης κρατά..

Πως; Πως το φτιάχνει αυτό το μοχλό ραβδί και μπορεί τον κόσμο να κινεί;

Με το μήκος των χεριών ενός ενήλικος και μια «οργυιά» μυαλό και το στερεώνει, σε κόσμο ΙΔΕΩΝ γερό. Όπως ο Αρχιμήδης είχε πει τον παλιό καλό καιρό:

Δώστε μου ένα σημείο εκτός της Γης και εγώ μπορώ να τη κινήσω, να την μετακινήσω , στο λεπτό.

ι Οδυσσείας

Κύκλωπος γὰρ ἔκειτο μέγα ῥόπαλον παρὰ σηκῷ

χλωρὸν ἐλαΐνεον· τὸ μὲν ἔκταμεν, ὄφρα φοροίη 320

αὐανθέν. τὸ μὲν ἄμμες ἐΐσκομεν εἰσορόωντες

ὅσσον θ’ ἱστὸν νηὸς ἐεικοσόροιο μελαίνης,

φορτίδος εὐρείης, ἥ τ’ ἐκπεράᾳ μέγα λαῖτμα·

τόσσον ἔην μῆκος, τόσσον πάχος εἰσοράασθαι.

τοῦ μὲν ὅσον τ’ ὄργυιαν ἐγὼν ἀπέκοψα παραστὰς

καὶ παρέθηχ’ ἑτάροισιν, ἀποξῦναι δ’ ἐκέλευσα·

οἱ δ’ ὁμαλὸν ποίησαν· ἐγὼ δ’ ἐθόωσα παραστὰς

ἄκρον, ἄφαρ δὲ λαβὼν ἐπυράκτεον ἐν πυρὶ κηλέῳ.

καὶ τὸ μὲν εὖ κατέθηκα κατακρύψας ὑπὸ κόπρῳ,

ἥ ῥα κατὰ σπείους κέχυτο μεγάλ’ ἤλιθα πολλή· 330

αὐτὰρ τοὺς ἄλλους κλήρῳ πεπαλέσθαι ἄνωγον,

ὅς τις τολμήσειεν ἐμοὶ σὺν μοχλὸν ἀείρας

τρῖψαι ἐν ὀφθαλμῷ, ὅτε τὸν γλυκὺς ὕπνος ἱκάνοι.

οἱ δ’ ἔλαχον, τοὺς ἄν κε καὶ ἤθελον αὐτὸς ἑλέσθαι,

τέσσαρες, αὐτὰρ ἐγὼ πέμπτος μετὰ τοῖσιν ἐλέγμην.

ἑσπέριος δ’ ἦλθεν καλλίτριχα μῆλα νομεύων·

Κοντά στη μάντρα του Κύκλωπα έκειτο μέγα ρόπαλον

από χλωρή ελαία, το άφηνε να ξεραθεί.

Εμείς νομίζαμε βλέποντάς το πως είχε μήκος και πλάτος όσο ιστός νηός εικοσάκωπης μελανής

Του έκοψα μια οργυιά πλησιάζοντας καιτο έδωσα στους εταίρους

να το αποξύσουν κελεύονας εκείνοι το ομαλοποιήσαν.

Εγώ παραστάς του έκανα την άκρη και αμέσως το πυράκτωσα σε πυρ καυτερό.

Μετά το έκρυψα υπό κόπρω που μέσα στο σπήλαιο ήταν πολλή

και κλήρο πρόσταξα ποιος μαζί με μένα τον μοχλό θα σηκώσει

Το ρόπαλο του Κύκλωπα είναι μακρύ και πλατύ, 20 κωπο, από της ανομίας την βίαιη επιβολή,του Ηρακλή είναι στρογγύλο από της ΔΥΝΑΜΗΣ την Πρόθεση, το Βάρος και την ΙΣΧΥ, του Οδυσσέα είναι αιχμηρό από την ΟΞΥΤΗΤΑ της σκέψης και την ΑΙΧΜΗ του Δόρατος μαζί με της Αθηνάς ΕΛΑΙΑΣ, μια οργυιά, την συμβουλή

Στον δρόμο για την Ιθάκη

Α στερόσκονη τ’ουρανού,

στο μονοπάτι του πηγαιμού, για την Ιθάκη…

1. Κίκονες, Κεφάλι, Κριός ,Άρης

2. Λωτοφάγοι, Λαιμός , Ταύρος , Δήμητρα- Περσεφόνη-Γη

3. Αίολος, , Πνεύμονες Δίδυμοι , Ερμής

4. Κύκλωπες , Στομάχι, Καρκίνος , Ήρα

5. Νησί του ήλιου, Καρδιά , Λέων ,Απόλλων

6. Λαιστρυγόνες , Έντερα, Παρθένος , Εστία

7. Σκύλα Χάρυβδη, Νεφρά, , Ζυγός , Αφροδίτη

8. Κίρκη- Άδης, Γεννητικά όργανα , Σκορπιός, Ήφαιστος- Πλούτων

9. Σειρήνες , Μηροί, Τοξότης , Αθηνά-Κρόνος

10. Καλυψώ , Γόνατα, Αιγόκερως , Ζεύς

11. Φαίακες , Αστράγαλοι, κνήμες , Υδροχόος , Άρτεμις-Ουρανός

12. Μνηστήρες , Πέλματα, Ιχθείς , Ποσειδών

O κύκλος του “εγώ”, η ανάδυση της συνείδησης.

Διαχωρισμός.

Ο Κριός λέει «Εγώ» η αρχή της ύπαρξης , της ζωής και της συνείδησης,

“όμως ο αμνός σφάζεται”.Κανένα “Εγώ” δεν επιβιώνει στη σκοτεινή θάλασσα της υπερσυνείδησης, επειδή είναι ασθενές και ευάλωτο ,παρ’ολο που είναι πάντα πολύ λαμπερό.

Κριός, εγώ είμαι, γεννώμαι

Ταύρος, εγώ έχω, κατέχω

Δίδυμοι, εγώ σκέπτομαι, ομιλώ

Καρκίνος, εγώ αισθάνομαι, μορφοποιούμαι και νιώθω.

Λέων, εγώ πάρχω και γνωρίζω , θέλω

Παρθένος, εγώ κρίνω διακρίνω, βοηθώ, είμαι χρήσιμος.

Ο κύκλος του “εμείς”, η συνείδηση που αυτοπαρατηρείται.

Ενοποίησηση.

Ο Zυγός λέει , Εμείς, η εξέλιξη της ύπαρξης και της συνείδησης σε συνειδητοποίηση.

Εμείς είμαστε, υπάρχουμε.Από εκεί ξεκινάει η συνύπαρξη με τους άλλους . Εδώ απαιτούνται λεπτές ισορροπίες και χειρισμοί. Αυτό ισοδυναμεί με περπάτημα πάνω σε τεντωμένο σχοινί.

Σκορπιός, εμείς γνωρίζουμε τα μυστικά του DNA, δημιουργούμε και καταστρέφουμε.

Τοξότης ,εμείς στοχαζόμαστε, φιλοσοφούμε ,κατανοούμε.

Αιγοκερω ,εμείς εξουσιάζουμε ,διοικούμε, οργανώνουμε

Ο Yδροχόος λέει , εμείς Όλοι, εμείς όλοι είμαστε μια ομάδα, εμείς όλοι είμαστε αδέρφια ενός θεού. Είμαστε φίλοι.

Εδώ έχουμε τη συνολική συνείδηση της ανθρωπότητας,τον παγκόσμιο Άνθρωπο.

Οι Ιχθείς, καταλήγουν, εμείς όλοι και όλα τα πλάσματα αυτού του κόσμου, είμαστε πολίτες αυτού του σύμπαντος. Η υπερσυνείδηση.

Ο Οδυσσέας, από το Α έως το Μ, 12 γράμματα, κάθε γράμμα και μια πύλη, φτιάχνει το Σώμα του Ανθρώπου, ενεργοποιώντας τα 12 βασικά κέντρα.

Αν η Πηνελόπη είναι το πρωτόνιο στον πυρήνα μαζί με το νετρόνιο κοντά της , τον Τηλέμαχο, ο Οδυσσέας είναι το ηλεκτρόνιο που γυρίζει συνέχεια και ταξιδεύει και δομεί την ύλη.

Ο Οδυσσέας είναι στο μέτρο του ανθρώπου , γιατί δουλεύει με την ύλη στον κάτω κόσμο.

Ο Ηρακλής ,από το Μ έως το Ω δουλεύει με το πνεύμα του ανθρώπου και είναι στο μέτρο του θεού, γιατί, είναι ημίθεος.

Παρ’όλα αυτά ο Οδυσσέας είναι σε πιο πλεονεκτική θέση παρ’όλο που είναι δύσκολη πολλές φορές , ακριβώς γιατί είναι στο μέτρο του ΑΝΘΡΩΠΟΥ .

Ο Ηρακλής είναι ημίθεος, μπορεί τα πάντα.Ο Οδυσσέας όμως μαθαίνει τα πάντα, μέσα από μια βασανιστική πορεία αυτογνωσίας .Ο βασιλιάς της Ιθάκης αγωνίζεται γι’αυτό.Εξερευνά το Άγνωστο, το ενώνει με το Γνωστό,συνδέει τις έννοιες, διερευνά τον εαυτό του, τον κόσμο.Κατακτά την ύλη, την γνώση, μέσα από λάθη κόπους, παγίδες, ερωτεύεται, αγαπάει, υποφέρει, παλεύει ,ρισκάρει ,προδίδεται,αλλά συνεχίζει και ολοκληρώνεται στο τέλος, γιατί δεν παραδίνεται ποτέ.

Ο Ηρακλής και οι 12 Άθλοι του!

Κριός, τα βόδια του Γηρυόνη, το σώμα και οι δύο πλευρές του, το ΒΑΠΤΙΣΜΑ

Ταύρος, ο Ταύρος της Κρήτης ,ύλη, φωνή, πρόθεση, τα ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ

Δίδυμοι, τα άλογα του Διομήδη, σκέψη, σιωπή, προσοχή, ΛΟΓΟΣ

Καρκίνος, Λερναία Ύδρα ,αναμνήσεις ,ανακεφαλαίωση, ΕΞΟΜΟΛΌΓΗΣΗ

Λέων, το Λιοντάρι της Νεμέας, βλέμμα, όραση, θέληση, ΜΑΝΤΕΙΑ

Παρθένος, Στυμφαλίδες όρνιθες ,κάθαρση, εξαγνισμός, ΕΥΧΕΛΑΙΟ

Ζυγός ,οι στάβλοι του Αυγεία, συνύπαρξη, συνεργασία, συμφωνία, ΓΑΜΟΣ

Σκορπιός, Κέρβερος ,χειρισμός της συνείδησης, θάνατος, σεξ, ΜΑΓΕΙΑ

Τοξότης, Αμαζόνες, αντίληψη ,επιστήμη ,φιλοσοφία, επίγνωση, ΛΟΓΙΚΗ

Αιγόκερως, Ερύμανθιος κάπρος, εξουσία, η μάσκα του αρχηγού, περσόνα, ΧΡΙΣΜΑ

Υδροχόος, Κερυνίτις έλαφος, δάσκαλος, διδασκαλία ,φιλία ,ομάδα ΘΕΊΑ ΚΟΙΝΩΝΊΑ

Ιχθείς, τα μήλα των Εσπερίδων, θυσία, σταύρωση, ανάσταση, ΙΕΡΩΣΥΝΗ

Γιατί ο Ηρακλής ξεκινάει από το Λιοντάρι της Νεμέας

και όχι από τον Κριό που είναι η φυσική αρχή του ζωδιακού;

Γιατί θέλει να πνίξει ένα άλλο " Εγώ "και αρχίζει από άλλη οκτάβα.

O Kριός λέει Εγώ, εγώ είμαι.

Εγώ γνωρίζω ότι είμαι, λέει ο Λέων και είναι... ανίκητος.

Ο Ηρακλής τον πνίγει και επειδή κανένα όπλο δεν τον διαπερνά χρησιμοποιεί τα νύχια του θηρίου για να πάρει το δέρμα του. Θα κρατήσει τη λεοντή μόνο σαν δίχτυ προστασίας στο πνευματικό Άνθρωπο που αρχίζει να σχηματίζεται

Ο καινούργιος αυτός άνθρωπος είναι ένας Πολεμιστής ‘υψηλών προδιαγραφών’ που θ’αγωνιστεί για την ελευθέρια του, θα πολεμήσει κάθε αδικία και οτιδήποτε κρατάει τον άνθρωπο σκλαβωμένο και αμαθή.

Αυτός είναι ο άνθρωπος, ο οποίος γνωρίζει τι γνωρίζει αλλά, επίσης και τι δε μπορεί να γνωρίζει στα πλαίσια της ανθρώπινης επικράτειας.

Αυτός ο καινούργιος Πολεμιστής- Άνθρωπος αντιμετωπίζει τον κόσμο γύρω του

με απέραντο θαυμασμό, δέος και ταπεινότητα.

Η ταπεινότητα του πολεμιστή δεν έχει καμία σχέση με τη δουλοπρέπεια.

Ο πολεμιστής δεν θα σκύψει το κεφάλι σε κανέναν, αλλά δεν θα επιτρέψει σε κανέναν να γονατίσει μπροστά του.

Ακριβώς γιατί θεωρεί τον εαυτόν του, ένα τίποτα , μια απλή φλόγα κεριού απέναντι στο φως άπειρων αστεριών, μπορεί να γίνει τα ΠΑΝΤΑ.

Ακριβώς γιατί θεωρεί τον εαυτό του ίσο με το κάθε τι ακόμη και με ένα μυρμήγκι κατανοεί την αλληλεξάρτηση της ζωής και αγκαλιάζει το ΟΛΟΝ.

Ο Ηρακλής από τον Λέοντα θα φθάσει στους Ιχθείς και θα συναντήσει τον Ατλάντα.

Θα διεκδικήσει τα μήλα των Εσπερίδων, την αθανασία και την λύτρωση για τους ανθρώπους. Η συναλλαγή μαζί του είναι το πιο κρίσιμο σημείο της διαδρομής του.

ΣΕ Ολυμπιακά μαιανδρικά ελικοειδή μονοπάτια ΕΥΜΟΥΣΑ.

Μούσα, μαία, μαίομαι, σκέπτομαι μανθάνω ξεγεννώ, επινοώ, προχωρώ μαιανδρικά

Και τα δύο Ομηρικά Έπη αρχίζουν με αναφορά και επίκληση των Μουσών.

Και τα δύο Έπη τελειώνουν με την παρουσία του Ερμή που είχε μητέρα την ΜΑΙΑ.

Ο Ηρακλής αναφέρεται στις ιστορίες για την καταγωγή του τόξου,

από τον Δία στο χρυσό σύννεφο που φτιάχνει για την Ήρα

και από τον Οδυσσέα που βλέπει την σκιά του στον Άδη χαρακτηριστικά.

Πως απελευθερώνει τον Προμηθέα όταν στον πηγαιμό για την ΠΗΓΗ της ζωής και στον Κήπο των Εσπερίδων τον συναντά;

Με την ΕΡΜΗΝΕΙΑ και την βοήθεια του Ερμή που το ραβδί και το ρόπαλο του Λόγου κρατά.

Ο Προμηθέας ως προνοητικός ΤΙΤΑΝΑΣ το ΠΥΡ κρατά . Το δίνει στους ανθρώπους μαζί με όλες τις τέχνες και τις κατασκευές επινοήσεις και τις δημιουργίες αλλά και για την απελευθέρωση του έχει μεριμνήσει προσεκτικά.

Ο Ηρακλής φθάνοντας στην ΠΗΓΗ, με την ΜΟΥΣΑ που είναι η ΕΜΠΝΕΥΣΗ, εν πνεύματι συνομιλεί.

Σπάζει τις αλυσίδες και το αιθερικό σώμα ελεύθερο ανεβαίνει στου Ολύμπου την κορυφή.

Ο Όμηρος Ποητής, ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ περνά στην ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και στην τρίτη προσοχή.

Μαίων, είναι ο πατέρας του Ομήρου

Ο Οδυσσέας είναι σχεδόν σύγχρονος του Ηρακλή με διαφορά ηλικίας 20 με 30 χρόνια. Στην ραψωδία φ, ο Όμηρος μας διηγείται την ιστορία και το περιστατικό της απόκτησης του τόξου. Νεαρός ο Οδυσσέας, μεταβαίνει στην Μεσσήνη για την αποζημίωση, την οποία όφειλε όλος ο δήμος, φ 17. Άνδρες από την Μεσσήνη είχαν αρπάξει 300 πρόβατα μαζί με τους βοσκούς. Εκεί στο σπίτι του πολέμαρχου Ορσίλοχου, γνωρίζεται με τον Ίφιτο, τον γιο του Εύρυτου που είχε το τόξο δώρο του Απόλλωνα.

Αυτό το θεϊκό τόξο ο Ίφιτος χάρισε στον Οδυσσέα με αντάλλαγμα ένα απλό ξίφος και δόρυ. Ο Ίφιτος, γύρεψε τις 12 φοράδες του, 12 θηλυκούς ΙΠΠΟΥΣ και φονεύεται από τον Ηρακλή.

Ο ονομαστός αργοναύτης, ΙΦΙΤΟΣ, γιος της Αφθονίας του ΕΥΡΥΤΟΥ, εξοντώνεται από τον Ηρακλή στις μέρες της αφθονίας, της σπατάλης της τρυφηλότητος που έχουν ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ για όλους. Ματαίως αναζητουν ΤΑ ΑΛΟΓΑ στα παράλογα αυτού του κόσμου οι ΙΦΙΤΟΙ του κόσμου.

Το ΤΟΞΟ είναι το όπλο και του Ηρακλή και του Οδυσσέα.

Ο Ηρακλής θα το χρησιμοποιήσει στον πόλεμο των ΜΗΧΑΝΩΝ του ΜΑΤΡΙΧ, εναντίον των Στυμφαλίδων Ορνίθων , των πτηνών με τα χάλκινα ράμφη και ελευθερώνει τον Προμηθέα τοξεύοντας τον αετό. Το ελάφι της Αρτέμιδος είναι υποχρεωμένος να το πιάσει χωρίς να το πληγώσει και χωρίς να χρησιμοποιήσει το τόξο.

Ο Οδυσσέας δεν χρησιμοποιεί το τόξο στην Ιλιάδα. Άλλοι πολεμιστές φημίζονται περισσότερο για αυτό. Δεν το πήρε μαζί του καν.

Γιατί;

Γιατί ο Όμηρος κρατάει το μυστικό σε δωμάτιο του παλατιού ψηλό. Και είναι το ΟΝΟΜΑ που έχει αφήσει στον γιο.

ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ και όχι ΑΓΧΕΜΑΧΟΣ είναι κοντά του και ταυτόχρονα μακριά πολεμά, όταν γυρνά.

Τον Ηρακλή τον συναντά στον Άδη, μια σκιά που στέκει σιωπηλά αφού στον Όλυμπο έχει αναληφθεί ψηλά. καιόμενος από την εσωτερική φλόγα και φωτιά.

Είναι έκδηλη η συγκίνηση του όταν σκοτώνεται ο γιος του ο Τληπόλεμος στην Ιλιάδα.

Από τη Λακεδαίμονα τά έχει ο Ο Οδυσσέας φερμένα, του ομοιόθεου του Ίφιτου, γόνου του Ευρύτου τα δώρα.

Από την Λακεδαίμονα γυρίζει και ο Τηλέμαχος με άλλα ΔΩΡΑ.

  10
ἔνθα δὲ τόξον κεῖτο παλίντονον ἠδὲ φαρέτρη
ἰοδόκος, πολλοὶ δ' ἔνεσαν στονόεντες ὀϊστοί,
δῶρα τά οἱ ξεῖνος Λακεδαίμονι δῶκε τυχήσας
Ἴφιτος Εὐρυτίδης, ἐπιείκελος ἀθανάτοισι.
τὼ δ' ἐν Μεσσήνῃ ξυμβλήτην ἀλλήλοιϊν
οἴκῳ ἐν Ὀρτιλόχοιο δαΐφρονος. ἦ τοι Ὀδυσσεὺς
ἦλθε μετὰ χρεῖος, τό ῥά οἱ πᾶς δῆμος ὄφελλε·
μῆλα γὰρ ἐξ Ἰθάκης Μεσσήνιοι ἄνδρες ἄειραν
νηυσὶ πολυκλήϊσι τριηκόσι' ἠδὲ νομῆας.
τῶν ἕνεκ' ἐξεσίην πολλὴν ὁδὸν ἦλθεν Ὀδυσσεύς,        20
παιδνὸς ἐών· πρὸ γὰρ ἧκε πατὴρ ἄλλοι τε γέροντες·
Ἴφιτος αὖθ' ἵππους διζήμενος, αἵ οἱ ὄλοντο
δώδεκα θήλειαι, ὑπὸ δ' ἡμίονοι ταλαεργοί·
αἳ δή οἱ καὶ ἔπειτα φόνος καὶ μοῖρα γένοντο,
ἐπεὶ δὴ Διὸς υἱὸν ἀφίκετο καρτερόθυμον,
φῶθ' Ἡρακλῆα, μεγάλων ἐπιίστορα ἔργων,

ὅς μιν ξεῖνον ἐόντα κατέκτανεν ᾧ ἐνὶ οἴκῳ,
σχέτλιος, οὐδὲ θεῶν ὄπιν αἰδέσατ' οὐδὲ τράπεζαν,
τὴν ἥν οἱ παρέθηκεν· ἔπειτα δὲ πέφνε καὶ αὐτόν,
ἵππους δ' αὐτὸς ἔχε κρατερώνυχας ἐν μεγάροισι.        30
τὰς ἐρέων Ὀδυσῆϊ συνήντετο, δῶκε δὲ τόξον,
τὸ πρὶν μὲν ἐφόρει μέγας Εὔρυτος, αὐτὰρ ὁ παιδὶ
κάλλιπ' ἀποθνῄσκων ἐν δώμασιν ὑψηλοῖσι.
τῷ δ' Ὀδυσεὺς ξίφος ὀξὺ καὶ ἄλκιμον ἔγχος ἔδωκεν,
ἀρχὴν ξεινοσύνης προσκηδέος· οὐδὲ τραπέζῃ
γνώτην ἀλλήλω· πρὶν γὰρ Διὸς υἱὸς ἔπεφνεν
Ἴφιτον Εὐρυτίδην, ἐπιείκελον ἀθανάτοισιν,
ὅς οἱ τόξον ἔδωκε. τὸ δ' οὔ ποτε δῖος Ὀδυσσεὺς
ἐρχόμενος πόλεμόνδε μελαινάων ἐπὶ νηῶν
ᾑρεῖτ', ἀλλ' αὐτοῦ μνῆμα ξείνοιο φίλοιο        40
κέσκετ' ἐνὶ μεγάροισι, φόρει δέ μιν ἧς ἐπὶ γαίης.

15	Στου Ορσίλοχου ανταμώθηκαν του αντρείου στη Μεσσήνη, σαν πήγε ο Οδυσσέας εκεί για χρέος που όλ' η χώρα του χρώσταγε· τι πρόβατα τρακόσα από το Θιάκι με τους βοσκούς αρπάξανε και φύγαν Μεσσηνίτες με πλεούμενα πολύσκαρμα· και μακρινό ταξίδι
20	πήγε ο Δυσσέας ζητώντας τα, μικρός πολύ κι αν ήταν τι ο κύρης του τον έστειλε και του Θιακιού οι γερόντοι. Και πάλε ο Ίφιτος εκεί φοράδες δώδεκα ήρθε να βρη χαμένες, που γερά βυζάνανε μουλάρια· αυτές δα που του γίνανε χάρος και μαύρη μοίρα,
25	κατόπι, στον αντρειόψυχο του Δία το γιό σαν ήρθε, τον Ηρακλή, το γνωριστή κάθε έργου φημισμένου, που ο άνομος στο σπίτι του τον έσφαξε, αν και ξένο, και μήτε θεό δε ντράπηκε, και μήτε το τραπέζι που τότες του παράθεσε· μόνε κι εκείνον σφάζει,
30	και τις βαριόνυχες κρατάει φοράδες στο παλάτι. Αυτές ζητώντας ο Ίφιτος, τον Οδυσσέα ανταμώνει, και το δοξάρι τού 'δωσε, που ο Εύρυτος ο μέγας κρατούσε μιά φορά, μα πριν πεθάνη τό 'χε αφήσει του γιού του στα παλάτια του. Και τότε ο Οδυσσέας
	τού 'δωκε κοφτερό σπαθί και δυνατό κοντάρι, αρχή φιλίας γκαρδιακής· μα οι δυό δε γνωριστήκαν και σε τραπέζι, γιατί ο γιός του Διός είχε σκοτώσει τον Ίφιτο το θεόμοιαστο, που τού 'δωκε το τόξο. Στον πόλεμο σαν έβγαινε με πλοίο ο Οδυσσέας,
	τ' άφηνε σπίτι, θύμημα του αγαπητού του φίλου, και μόνο στην πατρίδα του κρατούσε εκείνο τ' όπλο. Μικρός Απόπλους

Η ιστορία ενός τόξου

Ο βίος και το τόξο του

Ἡράκλειτος :Ἡ Ἁρμονία τῶν Ἀντιθέτων

"Τῷ οὖν τόξῳ ὄνομα βίος, ἔργον δὲ θάνατο"

Οδυσσέας και Φιλοκτήτης

Πολύ καλά γνωρίζω την τέχνη του τόξου

και μόνο ο Φιλοκτήτης με ξεπερνά

δηλώνει στους Φαίακες ο Οδυσσέας θαρρετά,

αλλά δεν θέλω να ερίσω με τους Αθανάτους για το το τόξο,

θ Οδύσσσειας

εὖ μὲν τόξον οἶδα ἐΰξοον ἀμφαφάασθαι·

πρῶτός κ' ἄνδρα βάλοιμι ὀϊστεύσας ἐν ὁμίλῳ

ἀνδρῶν δυσμενέων, εἰ καὶ μάλα πολλοὶ ἑταῖροι

ἄγχι παρασταῖεν καὶ τοξαζοίατο φωτῶν.

οἶος δή με Φιλοκτήτης ἀπεκαίνυτο τόξῳ

δήμῳ ἔνι Τρώων, ὅτε τοξαζοίμεθ' Ἀχαιοί· 220

Συνομιλίες του Οδυσσέα με τον Ηρακλή στον κάτω κόσμο

λ Οδυσσείας

τὸν δὲ μέτ’ εἰσενόησα βίην Ἡρακληείην,

εἴδωλον· αὐτὸς δὲ μετ’ ἀθανάτοισι θεοῖσι

τέρπεται ἐν θαλίῃς καὶ ἔχει καλλίσφυρον Ἥβην,

παῖδα Διὸς μεγάλοιο καὶ Ἥρης χρυσοπεδίλου.

ἀμφὶ δέ μιν κλαγγὴ νεκύων ἦν οἰωνῶν ὥς,

πάντοσ’ ἀτυζομένων· ὁ δ’ ἐρεμνῇ νυκτὶ ἐοικώς,

γυμνὸν τόξον ἔχων καὶ ἐπὶ νευρῆφιν ὀϊστόν,

δεινὸν παπταίνων, αἰεὶ βαλέοντι ἐοικώς.

σμερδαλέος δέ οἱ ἀμφὶ περὶ στήθεσσιν ἀορτὴρ

χρύσεος ἦν τελαμών, ἵνα θέσκελα ἔργα τέτυκτο, 610

ἄρκτοι τ’ ἀγρότεροί τε σύες χαροποί τε λέοντες,

ὑσμῖναί τε μάχαι τε φόνοι τ’ ἀνδροκτασίαι τε.

μὴ τεχνησάμενος μηδ’ ἄλλο τι τεχνήσαιτο,

ὃς κεῖνον τελαμῶνα ἑῇ ἐγκάτθετο τέχνῃ.

ἔγνω δ’ αἶψ’ ἐμὲ κεῖνος, ἐπεὶ ἴδεν ὀφθαλμοῖσι,

καί μ’ ὀλοφυρόμενος ἔπεα πτερόεντα προσηύδα·

«διογενὲς Λαερτιάδη, πολυμήχαν’ Ὀδυσσεῦ,

ἆ δείλ’, ἦ τινὰ καὶ σὺ κακὸν μόρον ἡγηλάζεις,

ὅν περ ἐγὼν ὀχέεσκον ὑπ’ αὐγὰς ἠελίοιο.

Ζηνὸς μὲν πάϊς ἦα Κρονίονος, αὐτὰρ ὀϊζὺν 620

εἶχον ἀπειρεσίην· μάλα γὰρ πολὺ χείρονι φωτὶ

δεδμήμην, ὁ δέ μοι χαλεποὺς ἐπετέλλετ’ ἀέθλους.

καί ποτέ μ’ ἐνθάδ’ ἔπεμψε κύν’ ἄξοντ’· οὐ γὰρ ἔτ’ ἄλλον

φράζετο τοῦδέ γέ μοι κρατερώτερον εἶναι ἄεθλον.

τὸν μὲν ἐγὼν ἀνένεικα καὶ ἤγαγον ἐξ Ἀΐδαο·

Ἑρμείας δέ μ’ ἔπεμπεν ἰδὲ γλαυκῶπις Ἀθήνη.»

Μόνο ο Ηρακλής και ο Οδυσσέας μπορούν να κρατήσουν το ΤΟΞΟ σωστά

με οδηγούς βοηθούς τον ΕΡΜΗ και την ΑΘΗΝΑ

Η Αυτοκρατορία των Ομηρικών Ερμηνευτικών ΛΕΞΕΩΝ

σε Έπη Μυθικά

Στάθηκε ο Ηρακλής και κοίταξε ερευνητικά μπροστά του.

Δύο δρόμοι ανοιγόταν και τον καλούσαν.

Ο ένας ήταν στην αρχή φαρδύς και μια όμορφη γυναίκα του υπόσχονταν τα πάντα..

Φαινόταν εύκολος, περπατήσιμος χωρίς προσπάθεια..

Όμως δεν οδηγούσε πουθενά.

Ο άλλος άρχιζε δύσκολα, πιο στενός, δυσδιάβατος και μια σεμνή κοπέλα του εξηγούσε πως σε αυτό τον δρόμο πρέπει να προσπαθήσει, να κουραστεί, να διεκδικήσει την Ελευθερία του, αλλά στο τέλος θα νιώσει μια ικανοποίηση και μια ολοκλήρωση και μια γαλήνη Ολύμπια.

Ήταν οι δρόμοι της Αρετής και της Κακίας.

Οι δρόμοι που ανοίγονται κάθε φορά μπροστά μας σε

αμφιβολίες, επιλογές και διλήμματα.

Ο γιος του Δία διάλεξε την Αρετή και ένα δύσκολο δρόμο άθλων και αγώνων μεταπλάθοντας τον εαυτό του , μετουσιώνοντας τον σε ορειβάτη του Ολύμπου και στην θέση που του ανήκε δικαιωματικά.

Εμείς;

Σε ένα κόσμο που όλα γκρεμίζονται σαν ντόμινο και οι πόρτες του παλατιού κλείνουν σιγά σιγά,

δεν υπάρχουν «παρατηρητές» χωρίς θέση και επιλογή.

Στον κόσμο της ύλης διαλέγεις και διακρίνεις και επιλέγεις.

Δεν υπάρχει η δυνατότητα της…μη επιλογής.

Και η «μη θέση» είναι θέση και με το να είσαι αμέτοχος γίνεσαι συμμέτοχος .

Ίσως να ακούγεται λίγο απόλυτο αυτό

«επιλέγει κάποιος ,μόνο μια φορά, σ’αυτή την ζωή»

αλλά, είναι σύμφωνα με τον μύθο, στο οποίο ο Ηρακλής βρίσκεται ανάμεσα σε δύο δρόμους και κάνει την επιλογή του, για αυτόν που θα βαδίσει… με όλα του τα λάθη και την προσπάθεια.

Ο ένας, είναι στενός στην αρχή και οδηγεί κάπου, ο άλλος είναι φαρδύς και δεν οδηγεί πουθενά.

Ο δρόμος της Αρετής και της Κακίας!

Αυτό συμβολίζεται με το κεφαλαίο γράμμα Υ, που χρησιμοποιούσαν και οι Πυθαγόρειοι για να τονίσουν την σημασία του.

Το μικρό υ δείχνει την θηλυκή αρχή,την διαίσθηση,την Σελήνη, την μήτρα, την ενότητα,την χορδή του τόξου, το Ζευς-Ζευγνυμι, την Ήρα, την ψυχή του κόσμου!

Το Υ το Δία, τον νου του κόσμου, την αρσενική αρχή, την διαίρεση, το διακρίνω, τον φαλλό, την λογική, τον Ήλιο,το βέλος του τόξου.

Στην Οδύσσεια είναι η 20η ραψωδία με το τίτλο:

υ Τα προ της μνηστηροφονίας.

Σε αυτή ο Οδυσσέας και η Πηνελόπη στο κρίσιμο βράδυ, που είναι κάτω από την ίδια στέγη αλλά όχι ενωμένοι,μένουν ξάγρυπνοι, ανύσταχτοι… εναλλάξ.

Όλοι παίρνουν την θέση τους και κάνουν την επιλογή τους και το καινούργιο πρόσωπο που εμφανίζεται είναι …ο Φιλοίτιος.

Η επόμενη ημέρα θα φανερώσει και τις συνέπειες αυτής της επιλογής.

Έχει σημασία ο στόχος, για να δια-κρίνει κάποιος, ποιόν δρόμο βαδίζει μαζί με την καρδιά του… για να μη χάνεται και μπερδεύεται στην ομίχλη και στα άγρια

κύματα του Ποσειδώνα!

Στο Θρόνο του Ολύμπου

Δεν μπορούσα να σε νικήσω, λέει ο Ευρυσθέας, στον Ηρακλή,

γιατί δεν ήσουν εξαγοράσιμος. ( σκηνή από την ομώνυμη ταινία του Brett Ratner 2014…)

Έχεις ΗΡΩΙΚΗ ΨΥΧΗ