Ιθάκη 1886.Ντόπιος στον οποίο ο Alexander Freiherr είδε την φυσιογνωμία του Οδυσσέα.
Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ
Και γιατί είμαι ένας υπερήφανος Έλληνας.
Οι Αρχαίοι Σοφοί και Μύστες γνώριζαν την Γοητεία των Λέξεων όπως επίσης την Κενότητα και Ανεπάρκειά τους να περιγράψουν συναισθήματα αισθήσεις και Ψυχολογικές καταστάσεις.
Έτσι, Σοφώς Ποιούμενοι, Δημιούργησαν τους Μύθους, οι οποίοι είναι πιο αληθινοί και πιο πραγματικοί από την καθημερινότητα των λέξεων που χρησιμοποιούμε και οι οποίοι αγγίζουν
τα όρια της Αιωνιότητας. Και τούτο, διότι Μορφές, Αισθήσεις και Συναισθήματα Είναι Αιώνιες Σταθερές Ιδιότητες και εικόνες όλων των Όντων του Σύμπαντος.
Δύναται να υπάρξει Ζωή χωρίς αισθήσεις;;
Ένα οποιοδήποτε ιστορικό ή μη γεγονός, από την στιγμή που γίνετε περνάει στην ιστορία, στον χρόνο και δεν επαναλαμβάνεται ποτέ. Αυτό είναι Νόμος του Σύμπαντος.
Τίποτε ΔΕΝ υπάρχει δυο φορές…..
Ο Χρόνος είναι ο Κρόνος που γεννά τα Δημιουργήματα του Παρόντος και αμέσως τα τρώγει, σε μία αέναη διαδικασία, κάνοντας τα πάντα παρελθόν.
Γι’ αυτό το λόγο ο Μύθος, σε αντίθεση με το τυχαίο γεγονός του παρόντος, είναι κάτι που «συμβαίνει κάθε στιγμή και συνεχώς» όπως ακριβώς συμβαίνει τώρα, όπου θα επεξεργασθούμε γεγονότα του παρελθόντος και θα νιώσουμε να ζωντανεύουν άγνωστες αλλά υπαρκτές αλήθειες του παρελθόντος.... Ο Μύθος Είναι Άτρωτος, Αθάνατος και πάντα ΠΑΡΟΝ, μην μπορώντας να τον φάει ο Κρόνος, διότι και ο ίδιος ο Κρόνος εμπεριέχετε σ΄Αυτόν, είναι μέρος του Μύθου.
Όπως μέρος του Μύθου είμαστε κι Εμείς και τα Πάντα στην Αέναη Εξέλιξη της Ζωής…
Η Οδύσσεια είναι η Μυθολογική διάπλαση μιας ιστορικής περιπέτειας, που δημιουργήθηκε από τους Έλληνες Σοφούς και Μύστες της εποχής εκείνης και οι οποίοι, χρησιμοποιώντας αιώνια και αμετάβλητα σύμβολα εννοιών, αισθήσεων και πράξεων, κατάφεραν να περάσουν μέχρι την εποχή μας αιώνιες αλήθειες, απαραίτητες για την επιβίωση και εξέλιξη του Ανθρώπινου Είδους.
Ένα τέτοιο σύμβολο είναι αυτό της Μέδουσας που εμπεριέχεται στο κεφάλαιο «Το Σύνδρομο της Κίρκης», Ένα άλλο που συμβολίζει την αρπακτικότητα με μέλη αρπακτικών ζώων και το πολύ σημαντικό σύμβολο των ερπετών και δράκων, που συμβολίζουν την αντανακλαστικότητα στην νοητική και οργανική συμπεριφορά..
Ο Ωκεανός κατά τους Αρχαίους μας αντιπροσώπευε το Σύνολο του Κόσμου που μπορούσε να Οραματισθεί, να Αισθανθεί και Εντός του Οποίου να Δράσει ο Άνθρωπος!! « Εδώ, επιθυμώ να σημειώσετε, πως ο Οδυσσέας, σκοτώθηκε από τον άγνωστο γιό του Τηλέγονο, όταν τον συνάντησε σε μια πόλη που οι άνθρωποι ΔΕΝ γνώριζαν τι είναι η Θάλασσα»!!!
Άρχοντας Κυρίαρχος και Θαλασσοβάτης Αυτού του Ωκεανού είναι ο Ποσειδώνας, αδελφός του Δία ο οποίος Δίας, είναι σύννομος του Εγώ που σκέπτεται και Βούλεται, όπως προαναφέρω….
«Σύμφωνα με τον Γιούγκ, ο Ποσειδώνας και η Θάλασσα αντιπροσωπεύουν τον Υποσυνείδητο Ψυχισμό του ανθρώπου και ο οποίος Ψυχισμός υπακούει σε αιώνιους φυσικούς νόμους, αποκεκριμένους από τους ανθρώπους….. Υποστηρίζω λοιπόν, ότι Υποσυνείδητο Είναι, οι μη Νοηματοδοτημένες από το Εγώ αισθήσεις και λειτουργίες του σώματός μας και το απόκρυφο πεδίο προγραμματισμού του φυσικού μας σώματος, το οποίο λειτουργεί αντανακλαστικά και το οποίο πεδίο είναι παντελώς άγνωστο στους κοινούς θνητούς»
Μέσα σ’ Αυτόν τον Ωκεανό της ζωής υπάρχουν διάφορα νησιά μεταξύ των οποίων και η Ιθάκη,
ο τελικός προορισμός του Οδυσσέα. Κάθε Νησί με την ιστορία του, αντιπροσωπεύει κάποιο Ψυχολογικό Πεδίο της ύπαρξής μας, εντός του πολιτιστικού μοντέλου στο οποίο ζούμε…
Όταν ο Οδυσσέας φθάνει στην Ιθάκη είναι μόνος, πλούσιος σε Σοφία και Δύναμη με όσα κέρδισε στον δρόμο και έτοιμος να αντιμετωπίσει τους υποψήφιους Μνηστήρες της Πηνελόπης, οι οποίοι όμως αντιπροσωπεύουν Μέρη του Εγωκεντρισμού του….
Ο Οδυσσέας ΔΕΝ επέστρεψε όπως οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες με δόξες και τιμές, αλλά ως ένας Σώφρον, Δυνατός και Αποτελεσματικός Πολεμιστής που αποκατέστησε την τάξη και την αρμονία στο Βασίλειό του, Τον Εαυτό του, Το Μοναδικό Πραγματικό Βασίλειο…
Όλα τα άλλα Βασίλεια είναι πρόσκαιρα, Ακόμα και του Σύμπαντος. «Θυμάστε εκείνο το ξεχασμένο γνωμικό που λέγει, «τι κι’ αν τον κόσμο κατακτήσεις αλλά χάσεις την Ψυχή σου»
Το πρώτο Νησί στο οποίο σταματούν τα καράβια του Οδυσσέα μετά την αναχώρησή τους από την Τροία, είναι η χώρα των Κικόνων και στην οποία ο Οδυσσέας συμπεριφέρεται όπως όλοι οι ισχυροί εκείνης της εποχής, την λεηλατεί χωρίς ιδιαίτερο κόστος και συνεχίζει το ταξίδι του για να φθάσει στη Γη των Ευτυχισμένων Λωτοφάγων, όπου οι άνθρωποι τρώγουν Μόνον τους Καρπούς των
δικών τους δένδρων.
Στα πλαίσια της φιλοξενίας οι Λωτοφάγοι πρόσφεραν στους επισκέπτες Λωτούς και τότε όλοι διαπίστωσαν ότι άρχισαν να ξεχνούν Ποιοι Είναι, Τι Είναι και που πηγαίνουν και Αυτό άρεσε στους συντρόφους του Οδυσσέα που ήθελαν να μείνουν εκεί για πάντα. Αλλά ο Οδυσσέας ήταν
« Έξυπνος-δηλαδή Ξύπνιος Νους» κατάλαβε ότι Αν έμενε και Αυτός εκεί θα ξεχνούσε τον προορισμό του, την Ιθάκη και μαζεύοντας με το ζόρι τους συντρόφους του που έκλαιγαν και οδύρονταν αντιστεκόμενοι, έφυγε από την χώρα, όπου οι Άνθρωποι είχαν λησμονήσει Τι Ήταν, Ποιοί Ήταν και Γιατί Ήταν, τρώγοντας τους εξωτικούς καρπούς των Δικών τους Έργων. Όπως τα αυτοκίνητά τους, τα σπίτια τους, τα πτυχία τους, τα λεφτά τους, τις τηλεοράσεις τους, τις δόξες τους, τες θλίψες τους και όλους τους άλλους Λωτούς της εποχής μας.
Αυτοί δεν είναι οι στόχοι όλων των Νέων Ανθρώπων;;; Σημ. Μήπως το δένδρο με τους καρπούς του Καλού και του Κακού έχει κάποια σχέση και με το δένδρο των Λωτοφάγων; Σκεφτείτε το…
Η επόμενη στάση του Οδυσσέα είναι το νησί των Κυκλώπων. Σύμφωνα με τον Μύθο οι Κύκλωπες, παιδιά του Ποσειδώνα, Άρχοντα της Αστείρευτης Θάλασσας και του Υποσυνειδήτου, απολαμβάνουν ένα εντελώς ιδιότυπο καθεστώς ελευθερίας, εντελώς άγνωστο, ακόμη και μέχρι την εποχή μας. Δεν καλλιεργούν τίποτε, δεν εργάζονται σε τίποτε, δεν έχουν Νόμους, δεν έχουν Δημογεροντία, τους παρέχονται πλούσια τα πάντα από τους Θεούς και είναι εντελώς ελεύθεροι από υποχρεώσεις απέναντι στους άλλους Κύκλωπες και Θεούς, ζούνε δε εντελώς μόνοι….
Έχουν μόνον ένα Μάτι στο Μέτωπο, «Αυτό που μετά από χρόνια εμείς ονομάσαμε Τρίτο Μάτι» και ζούνε σε Σπηλιές, ο Καθένας Μόνος, κάτοχοι πάντων των πάντων….
Ο Οδυσσέας εμφανίζετε εκεί, εντελώς άγνωστος από το πουθενά και σε ερώτηση του Κύκλωπα ποιος είσαι, απαντά Ούτις, με ψιλή και περισπωμένη που δεν έχει ο υπολογιστής μου και που σημαίνει ο Αδιαφοροποίητος, αυτός που ακόμα δεν έχει γίνει κάτι, δηλαδή γιατρός, δικηγόρος, αλήτης ή τραπεζίτης…. Ένας άγνωστος, σ’ έναν Κόσμο όπου οι Θεοί παρέχουν τα Πάντα.
Ερώτημα: Σε τι διαφέρει το Αδιαφοροποίητο Εγώ ενός Έφηβου όταν αφυπνίζεται στον Κόσμο, ο οποίος παρίσταται στο Ενορατικό του κέντρο;
Ο Οδυσσέας Δεν έχει επίγνωση του ποιος και τι είναι, μέχρι εκείνη την στιγμή.
Σύμφωνα με τον Μύθο ο Κύκλωπας σκοτώνει δυο συντρόφους του Οδυσσέα και τους τρώγει ξεκινώντας από το μυαλό τους, την εγκεφαλική τους ουσία. Στην συνέχεια, ο Οδυσσέας, μεθάει τον Κύκλωπα με ένα θείο κρασί που του έδωσε κάποιος μάντης από το νησί των Κικόνων και με ένα πυρωμένο παλούκι τυφλώνει τον Κύκλωπα, το όνομα του οποίου ήταν Πολύφημος, δηλαδή Πολύ Φημισμένος εκείνη την εποχή!!
