Ο Οδυσσέας με την Πηνελόπη παίζουν την τυφλόμυγα στον θεματικό κήπο της Ομηρικής Πολιτείας
ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΚΑΙ ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΣΑΝ ΕΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟ
Ο ένας θέλει τον κόσμο, το φτερό της αυγής
χτυπάει το πρόσωπό του: Περισσότερα! Περισσότερο!
Η άλλη ποτέ δεν σαλεύει από τον αργαλειό.
Ένα αρχαίο ρυθμό επαναλαμβάνει:
"Λιγότερο-λιγότερο
το πραγματικό ταξίδι είναι προς τα μέσα. "
Ο ένας αγαπά τις καταιγίδες και τα σύννεφα,
λέει ο θάνατος είναι μια χώρα χωρίς ουρανό.
Η άλλη προτιμά τα δέντρα,
λέει ο θάνατος είναι ένα σύννεφο φύλλων
όπου επιτέλους καταλαβαίνουμε
τα λόγια του ανέμου.
Ο ένας αναρωτιέται γιατί να ξεκουραστούμε
ο φρικτός καλπασμός των λεπτών
θα μας ποδοπατήσουν αν μείνουμε.
Η άλλη σταματάει να χαϊδέψει
το λοφίο ενός χόρτου;
ακουμπά τα πέταλα που άστραφτουν στην βροχή.
Ο ένας ποθεί εξωφρενικά λόγια,
λέει σε μια αγάπη, "Μάγεψε με."
Η άλλη νήμα , νήμα
κάνει την ομορφιά πιο γυμνή?
ζυγίζει ένα ρίγος του ηλιακού φωτός,
κλεινοντας γύρω από το χέρι την ροή
Ο ‘ένας αφήνει την πρώτη ηλιαχτίδα να
διαγράψει όλα τα όνειρα,
σαν κάτι τόσο άχρηστο στης ημέρας τα αστέρια.
Η άλλη συγκεντρώνει τα όνειρα
όπως τα χαμένα φτερά,
ο ουρανός μια φωλιά απο ορίζοντες.
Μια μεμβράνη μνήμης
αναπτύσσεται μεταξύ τους,
ένα μωσαϊκό παλιρροιών και παραμυθιών.
Το κύμα και η ακτή,
που αναπνέουν την ίδια ανάσα,
μια θάλασσα, μια ιστορία της ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ-
το φεγγάρι στα δίχτυα ενός ( ΗΦΑΙΣΤΟΥ) ψαρά.
Μετάφραση:
Κλειώ
Μπαλούμη Κλεονίκη
Penelope and Odysseus as One Person
by Ionna-Veronika Warwick
Το ποίημα παρουσιάστηκε από την Ionna-Veronika Warwick
σε μία εκδήλωση "SPRING AND SUMMER 1991"του πανεπιστημίου της Ανκορέιτζ ,
σε μία εκδήλωση "SPRING AND SUMMER 1991"του πανεπιστημίου της Ανκορέιτζ ,
στην Αλάσκα.
