Ένα κορίτσι του Ατλαντικού μετράει τα Ομηρικά Άστρα του Γαλαξιακού Σύμπαντος

 

στο Κάνσας με τον Όμηρο ποιητή συντροφιά

Η Edna Leigh γεννήθηκε στο Κάνσας το 1916. Η ιστορία της μας μεταφέρει από τη σκόνη της Μεγάλης Ύφεσης του Τριάντα σε ένα δραματικό ταξίδι πέρα ​​από τον Ατλαντικό στη μεταπολεμική Αγγλία.

Αυτή η συνηθισμένη γυναίκα έκανε μια σειρά από εξαιρετικές ανακαλύψεις αφού σκόνταψε σε ένα μυστήριο στην Οδύσσεια του Ομήρου και αποκωδικοποίησε ένα κρυμμένο νόημα που είχε διαφύγει από όλους τους προηγούμενους μελετητές.

Το συμπέρασμά της ήταν ότι σημαντική γνώση της αστρονομίας και της δημιουργίας ημερολογίων ήταν ενσωματωμένη τόσο στην Ιλιάδα όσο και στην Οδύσσεια ως εκτεταμένη μεταφορά.

Η Έντνα κράτησε τα ευρήματά της μυστικά καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής της, αλλά άφησε τα χαρτιά της στην κόρη της, Φλόρενς Γουντ, η οποία μαζί με τον σύζυγό της Κένεθ έγραψαν τα βιβλία 

Η Μυστική Ιλιάδα του Ομήρου και η Μυστική Οδύσσεια του Ομήρου .

Η ιστορία μιας γυναίκας που έλυσε ένα αστρονομικό μυστήριο στα επικά ποιήματα του Ομήρου που είχε διαφύγει του ποιητή Κιτς 100 χρόνια νωρίτερα θα αφηγηθεί η εγγονή της στο θέατρο Kenton.

Το ταξίδι της ανακάλυψης μπορεί επιτέλους να μοιραστεί

ΟΠΩΣ το λογοτεχνικό περιεχόμενο της Οδύσσειας και της Ιλιάδας είναι πολύ διαφορετικό, έτσι και η αστρονομική μάθηση διατηρείται σε κάθε έπος.

Στην Ιλιάδα ο Όμηρος ενσωμάτωσε έναν εκτενή κατάλογο με αστέρια και αστερισμούς βασισμένος στις 49 δυνάμεις και εκατοντάδες πολεμιστές που πολέμησαν στην Τροία, μαζί με το σύστημα γεωγραφικής χαρτογράφησης.

Αντίθετα, η Οδύσσεια παρέχει τη δομή ενός εκπληκτικά εξελιγμένου σεληνιακού-ηλιακού ημερολογιακού συστήματος που βασίζεται στις περιπέτειες του Οδυσσέα στο παρατεταμένο ταξίδι του στο σπίτι μετά την πτώση της Τροίας.

Ισχυρή υποστήριξη προκύπτει από τη μαθηματική ανάλυση των  αριθμητικών δεδομένων που είναι ενσωματωμένα στην Οδύσσεια, τα οποία ο Όμηρος χειρίστηκε για να διατηρήσει την ακριβή γνώση της αστρονομίας, της κατασκευής ημερολογίων και των κύκλων του ήλιου, της σελήνης και του πλανήτη Αφροδίτης.

Τα μαθηματικά και η εφαρμογή δεδομένων ήταν εξίσου σημαντικά στις αστρονομικές σπουδές στην αρχαιότητα όσο και σήμερα και στη Μυστική Οδύσσεια του Ομήρου ήταν πεδία στα οποία ο Όμηρος διέπρεψε. Σε όλη την Οδύσσεια υπάρχει μια εκπληκτική ποσότητα αριθμητικών δεδομένων τα οποία στο παρελθόν έχουν προσελκύσει ελάχιστη προσοχή και σίγουρα όχι από την άποψη της αστρονομίας και της δημιουργίας ημερολογίων.

Είναι τόσο ο όγκος και η ακρίβεια αυτού του αριθμητικού περιεχομένου που σχετίζεται άμεσα με την αστρονομία και τη δημιουργία ημερολογίων, που οι μαθηματικές πιθανότητες υποδηλώνουν συντριπτικά ότι ο Όμηρος δεν θα μπορούσε να το είχε επιλέξει καθαρά τυχαία.

Στη Μεσοποταμία και την μετα-ομηρική Ελλάδα το σεληνιακό ημερολόγιο βασισμένο σε σεληνιακό μήνα που υπολογίζεται σε 29,5 ημέρες ήταν σε κοινή καθημερινή χρήση. Ο σεληνιακός μήνας με την εύκολα αναγνωρίσιμη πρόοδό του από τη νέα ημισέληνο στο πρώτο τρίμηνο, την πανσέληνο, το τελευταίο τέταρτο και τη σκοτεινή περίοδο, ήταν εξαιρετικά βολικός για τον υπολογισμό του χρόνου σε μήνες και ημέρες. Ένα σημαντικό πρόβλημα, ωστόσο, ήταν η συμφιλίωση του σεληνιακού έτους των 354 ημερών με το ηλιακό έτος των 365 ημερών.

Ανακαλύφθηκε μια λύση με την ανάπτυξη κύκλων σελήνης-ηλίου με βάση την προσεκτική παρατήρηση των τριών φωτεινότερων αντικειμένων στους ουρανούς – του ήλιου, της σελήνης και του πλανήτη Αφροδίτη. Δεν προτείνεται ότι ο Όμηρος ήταν ο πρώτος που αναγνώρισε αυτούς τους κύκλους, αλλά ήταν τόσο εξοικειωμένος με ορισμένους από αυτούς που η Ιλιάδα και η Οδύσσεια συνδέονται με το νήμα ενός 19χρονου κύκλου του ήλιου και της σελήνης που τελικά έγινε γνωστός ως Μετονικός μετά τον Αθηναίο αστρονόμο Μέτωνα που έζησε περίπου 300 χρόνια μετά τον ποιητή αστρονόμο.

Εντός του χρονικού πλαισίου του 19ετούς κύκλου του, ο Όμηρος ενσωμάτωσε επίσης ακριβείς λεπτομέρειες άλλων σημαντικών κύκλων: την τετραετή Ολυμπιάδα, τους οκταετείς (8χρονους) κύκλους σελήνης-ηλίου και έναν 8ετή κύκλο του πλανήτη Αφροδίτης. . Προσδιόρισε επίσης τον αριθμό των σεληνιών στη σειρά Saros που καθιστά δυνατή την πρόβλεψη εκλείψεων του ήλιου και της σελήνης.

Υπήρχαν ακόμη περισσότερες αποδείξεις για την ιδιοφυΐα του Ομήρου που θα έρθει. Μεταφέροντας το ταξίδι του Οδυσσέα στο σπίτι από την Τροία από τις «σκοτεινές του κρασιού» θάλασσες στους μεταφορικούς «σκοτεινούς του κρασιού» ουρανούς, έδωσε τη δυνατότητα στον ποιητή-αστρονόμο να κατασκευάσει ένα ετήσιο σεληνιακό-ηλιακό ημερολογιακό σύστημα στο οποίο οι μέρες και οι μήνες υπολογίζονταν από το φεγγάρι και το πέρασμα του ηλιακού έτους από το χειμερινό ηλιοστάσιο στο χειμερινό ηλιοστάσιο.

Τόσο λεπτομερές είναι το ετήσιο ημερολόγιο του Ομήρου όσον αφορά τη σήμανση των ισημεριών και των ηλιοστάσιων, την προσαρμογή του σεληνιακού έτους με το ηλιακό έτος και την παρακολούθηση της ετήσιας διαδρομής του ήλιου μέσα από τα αστέρια πάνω ή γύρω από την εκλειπτική, που θα μπορούσε κάλλιστα να είχε χρησιμοποιηθεί ως πρότυπο για γενιές ημερολογιακών δημιουργών.

Για να διατηρήσει μια τέτοια εκτεταμένη ημερολογιακή μάθηση, ο Όμηρος δημιούργησε για τον Οδυσσέα ένα alter ego ως προσωποποίηση της σελήνης. Ο αστρονομικός ρόλος του Οδυσσέα είναι τόσο στενά συνδεδεμένος με το ημερολόγιο που ο ρυθμός των περιπετειών του διέπεται από τον ρυθμό του μηνιαίου σεληνιακού κύκλου από τη νέα ημισέληνο στην πανσέληνο και στη φθίνουσα σελήνη και τη σκοτεινή περίοδο. Εν τω μεταξύ, ο ήλιος παρακολουθεί το ετήσιο ταξίδι του μέσα από αστερισμούς της εκλειπτικής.

Αυτές οι προκλητικές έννοιες εξετάζονται λεπτομερώς στη Μυστική Οδύσσεια του Ομήρου και συγκεκριμένα στα Κεφάλαια 7 έως 13, καθώς και σε ένα καθημερινό «ημερολόγιο» των περιπετειών του Οδυσσέα.

Ο Όμηρος κάνει μια μαθηματική παρέκκλιση στην ιστορία του Πολύφημου όταν προβάλλει μια αρχαία έννοια του π, pi - ο λόγος της διαμέτρου ενός κύκλου προς την περιφέρειά του και ένα θέμα τόσο παλιό που η προέλευσή του είναι άγνωστη 

Η Ιλιάδα

Στην Ιλιάδα, ο Όμηρος κατασκευάζει δραματικές μεταφορικές εικόνες του νυχτερινού ουρανού με βάναυσες και αξέχαστες αφηγήσεις μάχης και συνδέει έξυπνα τους πολεμιστές και τα συντάγματά τους με αστέρια και αστερισμούς.

'Αλλα αστρονομικά ζητήματα στο Homer's Secret Iliad (1999) περιλαμβάνουν την έννοια του Ομήρου για ένα σύμπαν με επίκεντρο τη γη, μια εξερεύνηση της μετάπτωσης όσον αφορά την Άλωση της Τροίας, τους θεούς και τους δεσμούς τους με πλανήτες και το φεγγάρι και «Όμηρος ο Χαρτογράφος». .

© Florence and Kenneth Wood, 1999 – 2017