Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Ομηρικές Αποκαλύψεις


Μια γραμμή με αρχή εμένα,
τον Γιώργο Καδήρογλου.

Ο Σεπτέμβριος του 1969 ήταν το πρώτο σημάδι εκκίνησης μιας γραμμής που δημιουργώ στίγμα στίγμα…
 Το ταξίδι ξεκινά με μια καμπύλη που ξεχύνεται και ακολουθούν οι παραπόταμοι του , τότε, η ματιά αλλάζει, η σκέψη οργιάζει και  το ταξίδι της γραφής  μόλις ξεκινά. Ποτέ δεν θέλω να τελειώσω ένα έργο,  ψάχνω δικαιολογίες τον τερματισμό να καθυστερήσω, μάλλον, γιατί έτσι θέλω να πιστεύω…. ερωτικό παιχνίδι ανάμεσα μας.  
Χρόνος, σκέψεις πάνω στο λευκό αποτυπώνω, ένα πολύπλοκο κωδικοποιημένο σύστημα  σφραγίζει την στιγμή. Θυμάμαι πως τα πρώτα βήματα άρχισαν πριν 20 χρόνια περίπου, σαν φοιτητής στην Αθήνα όταν μετανάστευσα από τον  βορρά την Ξάνθη, με σπουδές στην διοίκηση οικονομίας και  στην πληροφορική,  ανήσυχος πάντα με τα μολύβια και την παρθενικότητα του λευκού χαρτιού, ζητούσα να φλερτάρω μαζί τους ερωτικά. Στην επαγγελματική πορεία γέμιζα τις ώρες εργασίας μου με το εμπόριο χρωμάτων που τις συνόδευα με χαμόγελο. Το ανακάτεμα μου με τα χρώματα είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργήσω εικαστικές παρανομίες.  Αυτοδίδαχτος τρομοκράτης των εικαστικών δρώμενων με ερασιτεχνικές βόμβες μολότοφ προσπαθώ με την ψυχή να ενεργοποιήσω την συνδεσμολογία που επινόησα κάποιο βράδυ…


Τα κατάρτια της φυγής
Εξερευνητής του ναυαγίου σου Οδυσσέα ,
ονειρεύομαι σχεδία να φτιάξω από τα σκόρπια ξύλα,
κάπου θα κοσμούν μια αμμουδιά ,
...τύμβο θα προδίδουν τα κατάρτια της φυγής σου,
με ξένο σύννεφο την ελπίδα άσβηστη διατήρησες,
γιατί ;
Ποιος σε έκανε πίσω από τα βουνά να βλέπεις,
σκίσε τα μάτια σου,
μην προκαλείς τις ερωμένες των θεών,
φύγε ,
στην οργή των θεών μην κερνάς κρασί ,
έκλεψες δόξα,
ξεκούρασε τον όμηρο που σε κληρονόμησε.


Η Κρυμμένη Ραψωδία

Ναυαγός και εγώ Οδυσσέα,
κύκλωσα το εκεί, 
στη θάλασσα τους στοίχους έσβησες,
όμως…
ξέχασες νότες στον αέρα, 
χνάρια του Όμηρου σου αναζητώ, 
πολεμιστές φίλησες στο τελευταίο
αντίο,
κόρες των φιλόξενων λιμανιών απόλαυσες,
πλοίο μάγευσες ,
στα άστρα συνέχισες, 
άλλες αντάρες να γευτείς,
τυφλός ο ραψωδός,
γιατί;
κομμάτι του έρωτα φανέρωσε,
σπάσε τον κύκλο του εκεί,
την κρυμμένη ραψωδία δώσε.

Αποκαλύψεις......

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Όλα είναι δρόμος... αρκεί να είναι ένα μονοπάτι με καρδιά