Ήχοι Ιθάκης

ΙΘΑΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ, Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΚΑΙ Η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ. Η ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΆΤΕΥΤΗ ΚΑΙ ΑΚΛΟΝΗΤΗ ΦΙΛΟΠΑΤΡΙΑ ΤΟ ΜΕΣΟ.  

Την πορεία του πολιτικού πολιτισμού μπορεί κανείς –εάν δεν φορεί ιδεολογικές παρωπίδες, εάν δεν είναι βλάκας, εάν έχει στοιχειώδεις ιστορικές γνώσεις και εάν δεν είναι χρήσιμος ηλίθιος ή προπαγανδιστής των ηγεμόνων– να την περιγράψει αντικειμενικά σε μερικές μόνο γραμμές.

Την εποχή της βαρβαρότητας ακολούθησε η εποχή του Πολιτικού πολιτισμού. Οι άνθρωποι συγκροτήθηκαν σε ομάδες (φατρίες, φυλές, πόλεις, αυτοκρατορίες, έθνη, κοσμοσυστήματα και μετά τον 18ο αιώνα σε κράτη όπως τα γνωρίζουμε σήμερα.

Κορύφωση της Δημοκρατίας ως Ελευθερίας στην κλασική εποχή και διασπορά του πολιτισμού αυτού πανταχόθεν από τον Μέγα Αλέξανδρο και τους επιγόνους του. Ανοδική ήταν η φορά κίνησης μέσα στην απέραντη και ανθρωποκεντρική Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία είχαμε μέχρι το 1204. Άντεξε εν τούτοις η Οικουμένη το Ρωμαιοκαθολικό θεοκρατικό πλήγμα κατά του ανθρωποκεντρικού πολιτικού πολιτισμού. Η Βασιλεύουσα Πόλη και κυρίως η πανίσχυρη ανθρωπολογία της άντεξε δυόμιση ακόμη αιώνες, μέχρι και την κατάληψη από τους μωαμεθανούς. Βασικά, η εξόντωση των ιστορικών εθνών και η εθνοκάθαρση κατά όσων επέζησαν συντελέστηκε το 1922,

Στην Ευρώπη και στην Βόρεια Αμερική, πολλές οι φιλότιμες προσπάθειες να αντιγράψουν κάποιοι την κλασική εποχή (την Βυζαντινή Οικουμένη δεν την ήξεραν και συνεχίζουν να μην την ξέρουν). Οι μοντερνιστικές δυνάμεις όχι μόνο πιθήκισαν την κλασική εποχή αλλά η νοηματοδότηση της πολιτικής αμιγώς με όρους ισχύος οδήγησε στο φρικτό φαινόμενο της αποικιοκρατίας, της καταλήστευσης του πλανήτη και στην καταστολή των μεγάλων ιστορικών εθνών και πολιτισμών. Παρενθετικά και μονολεκτικά μπορεί κανείς να πει ότι κάτω από τα εποικοδομήματα των μοντερνιστικών κρατών τα έθνη στην Δύση και στην Ανατολή, στον Βορρά και στον Νότο, ποτέ δεν έπαυσαν να συγκροτούνται, να αυτοθεσμίζονται ανθρωπολογικά και να αναζητούν Πολιτικό γεγονός συμβατό με την κοινωνική ετερότητά τους.

Οι απελευθερωτικοί αγώνες δημιούργησαν διακόσια κράτη πλην εγκλωβίστηκαν στον επίπλαστο και τεχνητό Ψυχρό Πόλεμο. Μετά το 1990, αποδεσμεύτηκαν δισεκατομμύρια άνθρωποι οι οποίοι αναζητούν, πλέον, πολιτική συγκρότηση σύμφωνα με την κοινωνική ετερότητα μιας εκάστης συλλογικότητας. Η δε ανελέητη σύγκρουση πολλών πλέον μεγάλων δυνάμεων στις περιφέρειες του πλανήτη, δυστυχώς, βεβαία και ασυγκράτητη.

Χάος, δηλαδή, για πολλές επερχόμενες δεκαετίες. Κάποιοι βέβαια μουρμουρούν ακόμη διεθνιστικές και κοσμοπολίτικες αφέλειες και ασυναρτησίες. Η Οδύσσεια των εθνών συνεχίζεται ερήμην τους.

Το καράβι θα είναι στέρεο και το πλησίασμα της Ιθάκης σίγουρο, για εκείνες τις κοινωνίες που θα κτίσουν την πολιτική τους ύπαρξη πάνω στις οικείες εθνικές κοσμοθεωρίες, θα συγκροτήσουν Πολιτεία στέρεη και δυνατή να επιβάλει κόστος σε κάθε έξωθεν απειλή, θα αντιστέκονται στους ηγεμονισμούς και θα θεωρούν την Δημοκρατία, την Ελευθερία και την Εθνική Ανεξαρτησία θέσφατα και έσχατες λογικές. Το πολιτικό θεμέλιο είναι οι πολιτικές παραδόσεις και το κράτος η υποστασιοποίησή τους. Εδραία θεμέλια γεμάτα κοσμοθεωρίες και πολιτικές παραδόσεις προσφέρουν στέρεες προϋποθέσεις συγκρότησης και συγκράτησης ενός βιώσιμου και εύρωστου Πολιτικού γεγονότος. Αυτό ισχύει για όλα τα έθνη, όλου του πλανήτη, όλων των εποχών.

Παναγιώτης Ήφαιστος

Παναγιώτης Ήφαιστος

Καθηγητής, Διεθνείς Σχέσεις-Στρατηγικές Σπουδές                                                       

Πανεπιστήμιο Πειραιώς

Τμήμα Διεθνών-Ευρωπαϊκών Σπουδών

Λόγοι   Φωτιάς