1. Οι Σταθμοί του Οδυσσέα

Αποχαιρετισμός στους Αλκίνοες Νόες

Ο Οδυσσέας αναχωρεί από το νησί των Φαιάκων, προτελευταίο σταθμό.

Κλωντ Λορέν, 1646. 

Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη να εύχεσαι να είναι ενδιαφέρον το ταξίδι και γερά τα πλοία οι νήες του νου. Πλοία που σαν φτερά είναι γρήγορα σαν την  σκέψη το νόημα  τον  στοχασμό των ανθρώπων οργώνουν τις θάλασσες  οι νήες των Φαιάκων.

 η Οδυσσείας 36  τῶν νέες ὠκεῖαι ὡς εἰ πτερὸν ἠὲ νόημα."

Τα πλοία των Φαιάκων μπορούσαν και μπορούν  να ταξιδεύουν με τη σκέψη γιατί είναι η αλκίνοος φαιά ουσία του ανθρώπου που ταξιδεύει πιο γρήγορα και από το φως και δεν χρειάζεται τιμόνι. Βλέπει με τα μάτια της ψυχής στο σκοτάδι  όταν ο νους είναι καθαρός  και δεν χάνεται βρίσκει τον στόχο του επειδή έχει ορίσει το σημείο και το σύστημα αξίας και αναφοράς του, τον προορισμό. Το θάρρος είναι απαραίτητος σύντροφος με την ερμηνεία του Ερμή παρέα με την σοφή Αθηνά  μαζί με μια λεοντόκαρδη καρδιά . Σαν λέων ορεσίτροφος  καθώς τον ορά η Ναυσικά. Η διαφορά ανάμεσα από το ζεις πραγματικά και όχι απλώς   να  φυτοζωείς  απελπιστικά είναι μία ουσιαστικά. Η ΓΝΩΣΗ. Άνθρωπος  χωρίς  γνώση  δεν μπορεί να ανήκει παρά στο ζωικό βασίλειο και στα φυτά, αλλά και άνθρωπος χωρίς αυτογνωσία  παραμένει  ανθρωπίδης πίθηκος παρ ΄όλα αυτά.

Δύο είναι οι γυναίκες που κρατούν το νήμα και το νόημα της ερμηνείας της γνώσης σε Έπη  Μυθιστορίας. Η Αριάδνη, η αγνή  κόρη του Μίνωα που βοηθά τον Θησέα, μαθησέα να βγει σώος από τον Λαβύρινθο της Γνώσης συνδέοντας τα γνωστικά πεδία και τους διαδρόμους των και, η Πηνελόπη που φωτίζει σαν φάρος τον Οδυσσέα να  φθάσει στον στόχο και  προορισμό του, όταν έχει βεβαίως στόχο και προορισμό. Η Πηνελόπη, η κυρία της Ιθάκης που ξετυλίγει το κουβάρι της πιο μεγάλης ιστορίας του κόσμου   "Κούρη Ικαρίοιο", είναι το ψευδώνυμο της ΑΜΕΙΡΑΚΗ που ο Όμηρος δεν το αναφέρει ποτέ. Γιατί άραγε; Το αναφέρει όμως ο  Δίδυμος ο Αλεξανδρεύς   στην δίδυμη θέση της"Οδυσσήος παράκοιτος".

Οι 12 σταθμοί από του Κίκονες στο ταξίδι της γνώσης  έως την  Ιθάκη  συνδέονται με τους 12 μνηστήρες ελλείψεις και υπερβολές  και τους 12 πελέκεις της ενδελεχούς μεταμόρφωσης του εαυτού, τα 4 στοιχεία  σε ονοματολογία σημειολογική στοχεύοντας στην πεμπτουσία του πολεμιστή την αποφασιστική στιγμή. Οι κάτωθι:

Φωτιά

Κίκονες  ΈΛΑΤΟΣ

Βόες Ηλίου  ΕΥΡΥΔΑΜΑΣ

Σειρήνες  ΠΕΙΣΑΝΔΡΟΣ

Γη

Λωτοφάγοι  ΠΟΛΥΒΟΣ

Λαιστρυγόνες  ΚΤΗΣΙΠΠΟΣ

Καλυψώ ΑΓΕΛΑΟΣ

Αέρας

Αίολος  ΑΜΦΙΜΕΔΩΝ

Σκύλλα και Χάρυβδη ΑΜΦΙΝΟΜΟΣ

Φαίακες  ΕΥΡΥΜΑΧΟΣ

Νερό

Κύκλωπας ΑΝΤΙΝΟΟΣ

Κίρκη Άδης ΛΕΙΩΔΗΣ

Ιθάκη ΔΗΜΟΠΤΟΛΕΜΟΣ

Τι είναι Γνώση; 
Τι είναι ένας ένας άνθρωπος χωρίς γνώση και τι ένας άνθρωπος κάτοχος αυτής;

Κάθε φορά που ένας άνθρωπος επιχειρεί να μάθει,πρέπει να δουλέψει σκληρά και τα όρια της μάθησης του καθορίζονται από την ίδια του την φύση. Ο φόβος της γνώσης είναι μια φυσική κατάσταση που όλοι βιώνουμε και η διαδικασία είναι  κουραστική πολύ.
Όμως όσο τρομερή είναι η διαδικασία της μάθησης ακόμα πιο τρομερό είναι να αναλογιστεί κανείς την ύπαρξη ενός ανθρώπου χωρίς γνώση
και το κυριότερο χωρίς αυτογνωσία...ξένος με τον εαυτό του.
Πόσοι άνθρωποι "ζουν ως άδεια κελύφη" πεθαίνουν και παραμένουν ξένοι με τον εαυτό τους άνοες αντίνοες ευρυμαχώντας ...."περιπατώντες νεκροί";

Οι μικρής αντίληψης άνθρωποι ομιλούν μόνο για τους άλλους ανθρώπους μεμψιμοιρώντας συνεχώς.
Οι μεσαίας αντιλήψεως για τα γεγονότα επικρίνοντας ανελλιπώς.
Οι υψηλής αντίληψης δημιουργικοί άνθρωποι διακρίνουν και συζητούν για τις γενεσιουργές ιδέες που βρίσκονται πίσω από τους ανθρώπους και τα γεγονότα μυθολογικά ή μη ..... ενδελεχώς. 

Στοχεύοντας στο κέντρο του κύκλου!
Το σύμβολο του Ήλιου, είναι ένας κύκλος, με το σημειακό του κέντρο.Είναι το σύμβολο του πνεύματος.
Όλα τα σημεία της περιφέρειας απέχουν το ίδιο από  αυτό το κέντρο.
Μεγαλώνοντας η ακτίνα, αυξάνει η συμπεριεκτικότητα της συνείδησης.
Όλη η πορεία του Οδυσσέα, του Ηλιακού Ανθρώπου είναι να δει ,να στοχεύσει,να βρεθεί εκεί, να γίνει ένα με αυτό.

Να γίνει ο Ήλιος μιας φωτισμένης και λαμπερής Συνείδησης.

Γι αυτό τον λόγο χρησιμοποιεί στη τελική φάση ,το Τόξο του Απόλλωνα, που παρ’όλο που ο ίδιος  ο Απόλλων,δεν πρωταγωνιστεί ακριβώς καθ΄όλη την διάρκεια της Οδύσσειας, στο τέλος έχει τον τελευταίο λόγο.

Ο διαγωνισμός του Τόξου γίνεται την Νουμηνία, στην διάρκεια της Ν.Σελήνης και κοντά στην πιο μεγάλη νύχτα του χρόνου, στην γιορτή του.

Στην γιορτή της γέννησης του Θεού  Ήλιου Απόλλωνα!

Όλη η πορεία του Οδυσσέα, είναι μια διαδρομή στην Γνώση και στα μονοπάτια της.

Πως προσεγγίζεται η γνώση και  πως μπορεί να Γνωρίσει κάποιος;
Τι είναι Αλήθεια ;Πώς να ξεχωρίσει κανείς το ‘είναι’ και το ‘φαίνεσθαι’ των πραγμάτων;

Η Γνώση, όταν την πρωτοκοιτάξει κανείς είναι ένας τεράστιος Λαβύρινθος,με τον τρομερό Μινώταυρο να καραδοκεί.
Ελάχιστοι πλησιάζουν και ακόμη πιο ελάχιστοι βγαίνουν σώοι από εκεί.

Η πρώτη προσέγγιση του ανθρώπου -Οδυσσέα, θα γίνει με την μορφή του Θησέα,που θα τον εξερευνήσει με την βοήθεια μιας γυναίκας και ενός Μίτου.  Από εκεί και μετά θα υψωθεί και θα τον βλέπει πάντα πανοραμικά και από ψηλά,με τα Φτερά του Δαίδαλου.

Στην συνέχεια θα οργανώσει την δράση του σε 12 σημεία και σταθμούς

και με την βοήθεια μιας θεάς θα φθάσει τον στόχο του.

Ενώ μια άλλη γυναίκα, η Πηνελόπη θα ξετυλίγει το κουβάρι… του Πηνίου.

Στόχος είναι να περάσει το βέλος της συνείδησης από τις 12 οπές των τσεκουριών,ευθυγραμμίζοντας και ενοποιώντας όλα τα ενεργειακά γνωστικά κέντρα της.

Ποια είναι αυτά τα κέντρα- σταθμοί, σε μία πρώτη  σύντομη ανάλυση:

Κίκονες:
Το πρώτο βήμα, η αρχή της απόφασης, το κουράγιο, το θάρρος, το περιθώριο, να μη τα παρατήσεις όταν κάποιοι σου πετούν πέτρες, πουλώντας εφημερίδες στο δρόμο…Μια μικρή Τροία!

Λωτοφάγοι:
Καλοπέραση, ευδαιμονισμός, δουλειά, σπίτι και αυτοκίνητο, καναπές και εξοχικό, μκροαστισμός, μεσοαστισμός, νεοπλουτισμός, επικουρισμός αρκεί να μη το παρακάνεις και ξεχαστείς.

Αίολος:
Ο λόγος και ο λόγος, η ομιλία, φλυαρία, η περιέργεια .Υπερπληροφόρηση, παραπληροφόρηση, μηδαμινή κατανόηση. Τα παράθυρα των δημοσιογράφων…και όχι μόνο.

Κύκλωπας:
Εγκαταλείποντας την οικογενειακή εστία, είσαι πια ο “Κανένας”.
‘Απογαλακτισμός’, η αυτοπεποίθηση του αυτοδημιούργητου, είσαι ‘κάποιος’ σπουδαίος.Η έξοδος από την ‘σπηλιά’ της μήτρας και του MATRIX… ο Νίο.

Νικώντας τον ‘μικρό’ ή ΄μεγάλο’ Τύραννο…

Στο νησί του Ήλιου:
και η αβάσταχτη ελαφρότητα της μπουρζουαζίας.
Ακριβά μοντέλα, φιλανθρωπικά γκαλά συμπόνιας για τον συνάνθρωπο, λάμψη ,τόλμη και γοητεία, επισκέψεις στο Μέγαρο για ενημέρωση περί ‘τέχνης’, το τέννις ‘ιν’ σπορ.Τα βόδια του Ήλιου καταβροχθίζονται άπληστα… μαζί με τον ιερό χρόνο και έρωτας πωλείται   για μια τσάντα Λουί Βιτόν.

Λαιστρυγόνες:
Η αγριότητα της υπερανάλυσης και της  επικριτικής κριτικής.
Διυλίζοντας τον κώνωπα, η άγρια σκληρότητα των ‘ελίτ’… ανθρώπων.

Σκύλα και Χάρυβδη:
Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα και στην μέση αναμμένα κάρβουνα.
Το κρίσιμο σταυροδρόμι και η ώρα των μεγάλων αποφάσεων.Τα μεγάλα διλήμματα.Με ποιούς θα πας και ποιούς θα αφήσεις…Συμπληγάδες!
Κίρκη:
Η αρχέγονη δύναμη του σεξ, οι ηδονές και η οδύνη του θανάτου.

Επικίνδυνες, κάθετες ‘μετακινήσεις’ του σημείου της αντίληψης.
Η μαγεία του σεξ απήλ και τα ‘γουρούνια’ των θαυμαστών-συντρόφων.
Τα είδωλα και οι βεντέτες… οι γόησσες και τα τερτίπια τους.

Πεθαίνοντας σαν ‘άνθρωπος’. Κάθοδος στο Άγνωστο.

Η αρχή της μεταμόρφωσης…

Σειρήνες:
Η αλαζονεία της επιστήμης καταλήγει στην θεοκρατία της.
Ο δογματισμός της θρησκείας καταλήγει στην μοναξιά… των Συμπληγάδων.

Η υπεροψία της φιλοσοφίας στην αυταρέσκεια.Τραγουδούν τόσο γλυκά όλες τους…

Καλυψώ:
Αυτή που ‘κρύβει’ τα πράγματα, στον Οδυσσέα, τα απο-καλύπτει …όλα.

Η αρχή της μετουσίωσης.Η γοητεία της μεταφυσικής, από τον απλοϊκό τσαρλατανισμό μέχρι την εξελιγμένη μαγεία των ‘μαύρων μάγων της Ατλαντίδος. Το μεγάλο τάξιμο.Πώς να πεις ‘όχι’ σε μια θεά όταν σου προσφέρει την θέση του κυρίαρχου του κόσμου;

Ναυσικά:
Η ξεκούραση, η παρέα, η φιλία, η ομάδα, οι νέοι άνθρωποι που θα σε λατρέψουν σαν θεό και καθοδηγητή, φωτισμένο και γκουρού τους.

Η έλξη της πολιτικής, ο ναρκισσισμός των χειροκροτημάτων και η γοητεία της  πολιτικής εξουσίας.Γλυκιά αίσθηση τρυφερή, ύστερα από τόση κούραση, πώς να φύγεις και να πας που ; Ξανά στο άγνωστο; Μόνος ξανά;

Τα χρόνια βαραίνουν στην πλάτη εγκαταλείποντας τους φιλικούς Φαίακες

που σου έδωσαν τόσα…

Μνηστηροφονία:
Η ζητιανιά, ο χλευασμός , ο προπηλακισμός.

Τελική αναμέτρηση με τον Ποσειδώνα και τα ανόργανα αντίνοα.

Κάθετες μετακινήσεις του σημείου της Αντίληψης. Μετουσίωση.

Το χάσιμο της ανθρώπινης μορφής, συνομιλίες στην Πηγή με τον Αρχιτέκτονα.Η επιστροφή, η κάμπια που γίνεται μια πολύχρωμη, φαντασμαγορική και υπεράνθρωπη πεταλούδα,σπάζοντας το Κέλυφος…

Η αλληγορία ενός λεπιδόπτερου

 στον δρόμο τον περισσότερο   ταλαιπωρημένο

ΕΛΖΙΝ
Λέανδρος  Λαμπρινός
για τον διαγωνισμό του τόξου