Αναζητώντας τον Άνθρωπο

Πηγή

 Τι δίδαξε ο Διογένης στον Αλέξανδρο;

Ο Διογένης ο επικαλούμενος «Κυνικός», ή Διογένης ο Σινωπεύς (αρχ. Διογένης ὁ Σινωπεύς) ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Φέρεται να γεννήθηκε στη Σινώπη περίπου το 412 π.Χ., (σύμφωνα με άλλες πηγές το 399 π.Χ.), και πέθανε το 323 π.Χ. στηνΚόρινθο, σύμφωνα με τον Διογένη τον Λαέρτιο, την ημέρα που ο Αλέξανδρος ο Μέγας πέθανε στη Βαβυλώνα. Εξαιτίας της απόστασης, και εξαιτίας του γεγονότος ότι η ημερομηνία θανάτου του Διογένη δεν είναι ακριβώς γνωστή, ο Λαέρτιος πιθανώς παραθέτει κάποιον θρύλο. Ο Πλούταρχος αναφέρει ότι ο Σωκράτης πέθανε την ημέρα της γέννησης του Διογένη^[1].

Θεωρείται ο κυριότερος εκπρόσωπος της Κυνικής Φιλοσοφίας. Χρησιμοποιούσε τον αστεϊσμό και το λογοπαίγνιο ως μέσο για τα διδάγματά του. Πίστευε πως η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται στη φυσική ζωή και πως μόνο με την αυτάρκεια, τη λιτότητα, την αυτογνωσία και την άσκηση μπορεί κανείς να την εξασφαλίσει.

Diogenes looking for a man - attributed to JHW Tischbein

Jean-Baptiste Regnault - Alexandre et Diogene

Ο Μέγας Αλέξανδρος είχε έναν εκπαιδευτή, τον Λεωνίδα, που ήταν μυημένος στην κυνική φιλοσοφία. Γνώστης της κυνικής φιλοσοφίας ο Αλέξανδρος γνώριζε για τον Διογένη, για τα διδάγματά του, το ύφος και το πνεύμα του. Όταν ο Αλέξανδρος ήταν στην Κόρινθο, ήθελε να τον γνωρίσει και έστειλε ένα υπασπιστή του να βρει τον Διογένη και να του τον παρουσιάσει. Αφού ο υπασπιστής τον εντόπισε, του είπε: "Σε ζητεί ο Βασιλεύς Αλέξανδρος να σε δει". Ο Διογένης απάντησε "Εγώ δεν θέλω να τον δω. Εάν θέλει αυτός ας έρθει να με δει". Πράγματι, ο Αλέξανδρος πήγε να δει τον Διογένη.

Jacques Gamelin : Alexandre et Diogène.

Ο Αλέξανδρος πλησιάζει τον φιλόσοφο και του λέει: "Είμαι ο Βασιλεύς Αλέξανδρος". Ο Διογένης ατάραχος απαντά "Και 'γώ είμαι ο Διογένης ο Κύων". Ο Μέγας Αλέξανδρος απορεί και τον ρωτάει: "Δε με φοβάσαι;" Ο Διογένης απαντάει: "Και τι είσαι; Καλό ή κακό;". Ο Αλέξανδρος μένει σκεπτικός. Δεν μπορεί ένας βασιλιάς να πει ότι είναι κακό, και άμα είναι καλό, γιατί κάποιος να φοβάται το καλό; Αντί να απαντήσει ο Αλέξανδρος τον ερωτά εκ νέου: "Τι χάρη θες να σου κάνω;" Και ο Διογένης ξανά με λογοπαίγνιο απαντά: "Αποσκότισόν με". Βγάλε με δηλαδή από το σκότος, τη λήθη, και δείξε μου την αλήθεια. Με το έξυπνο λογοπαίγνιο του Διογένη, η απάντηση του μπορεί και να εννοηθεί έως: "Σταμάτα να μου κρύβεις τον ήλιο", καθώς οι κυνικοί πίστευαν πως η ευτυχία του ανθρώπου βρίσκεται στη λιτότητα, στη ζεστασιά του ήλιου και δεν ζητεί τίποτα από τα υλικά πλούτη. Μόλις το άκουσε αυτό ο Αλέξανδρος είπε το περίφημο: "Εάν δεν ήμουν Αλέξανδρος, θα ήθελα να ήμουν Διογένης".

Ο Μέγας Αλέξανδρος και ο Διογένης είχαν μια μακρά συζήτηση με μεγάλη σημασία που σώθηκε από τον Δίονα τον Πλουσαραίο. Σε αυτή ο Διογένης εξηγεί στον Αλέξανδρο πότε ένας βασιλέας είναι ωφέλιμος. Ο Διογένης αποδίδει την ωφελιμότητα ενός βασιλιά στο Εάν είναι ωφέλιμος στο λαό. Για να δώσει ένταση σε αυτόν τον ισχυρισμό του λέει: "Εάν κατακτήσεις όλη την Ευρώπη και δεν ωφελήσεις τον λαό, τότε δεν είσαι ωφέλιμος. Εάν κατακτήσεις όλη την Αφρική και την Ασία και δεν ωφελήσεις τον λαό, πάλι δεν είσαι ωφέλιμος. Ακόμα και εάν περάσεις τις στήλες του Ηρακλέους και διανύσεις όλο τον ωκεανό και κατακτήσεις αυτή την ήπειρο που είναι μεγαλύτερη της Ασίας και δεν ωφελήσεις τον λαό, πάλι δεν είσαι ωφέλιμος γιατί δεν ωφελείς το σύνολο. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Waterhouse-Diogenes

Bartholomeus Breenbergh. 

Τα αγάλματα του Μεγάλου Αλεξάνδρου και του Διογένη στην νέα πλατεία της παραλίας Καλάμια Κορίνθου

Πηγή

“Ο Διογένης και η πήλινη κούπα”(Μουσείο του Λούβρου)

Nicolas Poussin - Landscape with Diogenes

Οι Διδασκαλίες του Δον Διογένους στον Αλέξανδρο:
Πως να αναζητά και να βρίσκει ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

5. Θέση Τόξου Φ

Nicolas-André Monsiau
1791

Ποιος ήταν ο  Όμηρος; Τι ήταν; Ένας  ή πολλοί; Έγραψε ή μίλησε;

Ίσως να μη το μάθουμε ποτέ, ίσως και να μην έχει και σημασία  για εκείνον  που καταλαβαίνει. Σημασία έχει το έργο του. Τα ΟΜΗΡΙΚΑ ΈΠΗ. Το Δώρο του Πνεύματος στην όρθια  ελεύθερη ανθρωπότητα.

Ο άνθρωπος είναι    ένας,  σαν μία  ενότητα όταν γνωρίσει τον εαυτόν του συνειδητά, αλλά   τα στρώματα    του υποσυνείδητου πολλά, τουλάχιστον τα 8/9 ενός βυθισμένου  παγόβουνου που κινείται πλέει στης κοσμικής αντίληψης τα νερά. Προφανώς μίλησε την Εποχή που οι ΛΕΞΕΙΣ είχαν  όλη την αξία τους και ολόκληρη την δύναμη τους  γιατί ήταν ένας Άνθρωπος της Γνώσης. Την Εποχή που Δημιουργούσαν τον κόσμο μαζί με τον Λόγο. Την Εποχή εκείνη ο Ήχος των Λέξεων έγραφε την Ιστορία του Κόσμου σκιαγραφώντας τον χαρακτήρα  και τα δώματα του ανακτόρου του ανθρώπινου Νου, μυαλού και της Ψυχής. Στον επόμενο τόνο θάρχιζε ο Χορός  του ομηρικού  ζεύγους της ύλης και τηs ενέργειας στην έννοια και λογικής τους, στο αρσενικό και  το θηλυκό, το – και το +, στην νύκτα και την ημέρα, στην  Άρτεμη Σελήνη και τον Ήλιο Απόλλωνα. Στην ροή στου Ηριδανού στο ποτάμι του  ρεύματος του ηλεκτρονικού. Όταν οι ΛΕΞΕΙΣ είναι ζωντανές  είναι και αποτελεσματικές και είναι τα  όπλα ενός  σαϊτευτή και μιλούν πιο δυνατά και από τις σφαίρες γιατί  είναι ΤΟΞΑ και ΒΕΛΗ και έχουν σμιλευτεί  με φωτιά νερό αέρα γη στη αιθερική πεμπτουσία του πολεμιστή.

 Ποιος είναι ο Πρωταγωνιστής των Ομηρικών Επών;
Ο Οδυσσέας!
Ο πολυμήχανος νους των Ελλήνων!
Η πολύπλευρη σκέψη τους, ορθή και πλάγια κάθετη και οριζόντια!

Ο Όμηρος τον φωτίζει οριζόντια και πλάγια στην Ιλιάδα και τον ανυψώνει κάθετα και ορθά στην Οδύσσεια που του αφιερώνει.Ο πολύπλοκος χαρακτήρας του Οδυσσέα, η ιδιαίτερη προσωπικότητα του και το εκρηκτικό ταμπεραμέντο του εκφράζουν απόλυτα τον Ελληνικό νου και το Ελληνικό Πνεύμα πρωτογενώς και πρωταρχικώς και μόνο έτσι και από αυτό μπορεί να κατανοηθεί. Ο Οδυσσέας είναι πρακτικός τύπος, της άμεσης εφαρμογής, της εμπειρίας, λατρεύει τις αυτοσχεδιαστικές « πατέντες» παραμένοντας ένα άπιαστος μποέμ  ελεύθερος κυνηγός. Δεν διακατέχεται από ηρωικά σύνδρομα και ηγεμονικές θέσεις και ουδεμία σχέση έχει με την λογική του “αμνού και του προβάτου”.
Στον πόλεμο της Τροίας έπρεπε να «τον πείσουν» να μεταβεί.
Έφερε τις αντιρρήσεις του, ενώ ήταν ο ίδιος που είχε δεσμεύσει του Αχαιούς με τον όρκο στο γάμο της ωραίας Ελένης. Ο Αγαμέμνων και ο Αχιλλέας πρωταγωνιστούσαν στην Ιλιάδα και αυτός σκεφτόταν.Και στο τέλος αυτός…. «έκανε την δουλειά» γιατί σκέφτηκε το πώς και τι μπορεί να γίνει.
Μαζί του σίγουρα δεν μπορείς να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο γιατί δεν ξέρεις τι σκαρφίζεται, τι σκαρώνει, τι μηχανεύεται.Έχει όμως ένα κώδικα τιμής και ηθικής μέσα στον οποίο αυτό,και αυτοί που αγαπά μπορούν να αισθάνονται απόλυτα ασφαλείς γιατί θα κάνει τα πάντα για αυτούς με αφοσίωση και συνέπεια.
Ο Οδυσσέας όταν φθάνει στην Ιθάκη δεν απευθύνεται στον λαό της Ιθάκης που είναι αδιάφορος για το τι συμβαίνει στο νησί.Οι μαύρες τρύπες στο σώματα του λαού, η ενεργειακή αφαίμαξη και η χειραγώγηση από τους μνηστήρες δεν του επιτρέπει να κατανοήσουν, τόσο τον ίδιο,όσο και την δεινή θέση στην οποία βρίσκονται. Παραμένει απρόσιτος και απόμακρος για αυτόν.Όταν φθάνει στη Ιθάκη ο Οδυσσέας κατευθύνεται στο καλύβι του Εύμαιου. Δεν πηγαίνει αμέσως στο παλάτι γιατί θέλει να ανιχνεύσει την κατάσταση και να δει πως έχουν τα πράγματα. Δεν προσπαθεί να μιλήσει στον λαό. Είναι μάταιο. Ο λαός της Ιθάκης είναι αδιάφορος, αποχαυνωμένος, κουρασμένος, εξαντλημένος από τις εργασιακές και οικονομικές συνθήκες που φυτοζωεί. Η παιδεία του συστήματος έχει σακατέψει το μυαλό του και δεν μπορεί να σκεφτεί. Δεν μπορεί να καταλάβει ποιος είναι ο ρόλος των μνηστήρων που έχουν στρογκυλοκαθήσει στο τραπέζι και τρώνε και πίνουν σε βάρος του. Τους γνωρίζει αλλά νιώθει ανήμπορος να κάνει οτιδήποτε γιατί έχει προδοθεί πολλές φορές από τους ίδιους. Στην συνέλευση που καλεί ο Τηλέμαχος παραμένει αμέτοχος και με παρέμβαση των Μνηστήρων παίρνει ένα πλοίο να μεταβεί στη Πύλο και στην Σπάρτη, με σκοπό φυσικά την εξόντωση του στο καρτέρι της  Σάμης Αστερίδος. 
Ο Οδυσσέας φορά την τετράπτυχη ασπίδα, συμβουλεύει τον Αμφίνομο να αποχωρήσει και να εξετάσει τον ρόλο του αλλά αυτός παραμένει.Τον Λαβύρινθο τον εποπτεύει από ψηλά γιατί έχει της Αντίληψης τα φτερά.Έχει συναντήσει κόκκινα σκουφάκια αρκετά στην νεότητα του και έχει μάθει από αυτά. Δεν είναι πεινασμένος για τίποτα. Είναι χορτάτος.Έχει γνωρίσει μεγάλες αγάπες , μερικές πήγαν στον παράδεισο και έχει ζήσει σημαντικούς έρωτες. Στην ωριμότητα του ενδιαφέρεται μόνο για ένα ευθύ νησί και κάποιους ανθρώπους που ζουν εκεί. Μία συνάντηση τον ενδιαφέρει στα ψηλά δωμάτια του παλατιού και ένα παραμύθι.  Αυτό της ωραίας κοιμωμένης…που ξυπνά.
Στην τελευταία συνέλευση που τους κάλεσε ο Τηλέμαχος πήραν το σχεδόν μέρος των μνηστήρων άβουλοι και αμέτοχοι και συγκαταβατικοί.
Ο Οδυσσέας απευθύνεται σε ισότιμους πολεμιστές τον Τηλέμαχο, την Πηνελόπη, τον Εύμαιο, την Ευρύκλεια, τον Φιλοίτιο και με αυτούς συνεργάζεται που διαθέτουν την ενέργεια την γνώση και το  "τονάλ", την πάστα την δομή του πολεμιστή.
Ο Μενέλαος και ο Νέστορας είναι πιο κοντά να μιλήσουν στο λαό και η Αθηνά στέλνει τον Τηλέμαχο σε αυτούς να τον καθοδηγήσουν και να τον προετοιμάσουν για την συνάντηση με τον Οδυσσέα….επιστρέφοντας ταυτόχρονα και οι δυο.
Ο Οδυσσέας είναι δισέγγονος του Ερμή και ο Ερμής είναι πάντα παρών σε όλη την πορεία του. Έχει όμως και το Τόξο του Απόλλωνα, αλλά δεν θα το πάρει μαζί του. Η Πηνελόπη το φυλάει στη κάμαρη των θησαυρών περιμένοντας τον να γυρίσει.

Ας δούμε τα ονόματα των μνηστήρων τον ρόλο τους και τον χαρακτήρα τους έτσι όπως τα περιγράφει ο Πολεμιστής Ποιητής:

Οι Διδασκαλίες του Αριστοτέλη

 Δειλινοί και Εωθινοί Περίπατοι

ενδελεχούς  φιλοσοφίας πολιτικής και ρητορικής

Ο Αριστοτέλης στο ΑΠΘ

Ο κόσμος, κατά τον Αριστοτέλη, είναι ενιαίος και αιώνιος, ενώ η οικουμένη έχει σχήμα σφαίρας με κέντρο τη  Γη Με το να δέχεται την καταγωγή των γνώσεων από τις αισθήσεις, πλησιάζει πολύ τον υλισμό. Τέλος με την τυπική λογική βλέπει την αντικειμενική πραγματικότητα "στατικά" και όχι μέσα στην αέναη μεταβολή και κίνησή της. Ο Αριστοτέλης ήταν ο φιλόσοφος που διετύπωσε την θεωρία της ύπαρξης του πέμπτου στοιχείου της φύσης. Συγκεκριμένα οι Έλληνες φιλόσοφοι από την Ιωνία θεωρούσαν ότι στην φύση υπάρχουν τέσσερα στοιχεία ή ουσίες. Γή, ύδωρ, πύρ και αήρ. Ο Αριστοτέλης πρόσθεσε στην τετράδα τον αιθέρα ο οποίος θα αποτελέσει την πέμπτη ουσία την πεμπτουσία. Το στοιχείο αυτό παρουσιάζει κάποιες ιδιαιτερότητες, είναι αγέννητο, αγήρατο, άφθαρτο, αϊδιο, αναυξές και αναλλοίωτο. Επιπλέον εντοπίζεται στον "άνω τόπο" όπου κατοικεί η Θεότητα. ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Τα 4 στοιχεία

Roman copy in marble of a Greek bronze bust of Aristotle by Lysippus, c. 330 BCE.

"ARISTOTLE" near the ceiling of the Great Hall in the Library of Congress.

Αποφθέγματα

Ἔστιν οὖν τραγῳδία μίμησις πράξεως σπουδαίας καὶ τελείας.

Περί Ποιητικής

Πάντες ἄνθρωποι τοῦ εἰδέναι ὀρέγονται φύσει.

Όλοι οι άνθρωποι από τη φύση τους επιθυμούν την γνώση.

Μεταφυσικά – Βιβλίο Α

Φύσει μέν ἐστιν ἄνθρωπος ζῷον πολιτικόν.

Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του πολιτικό ον.

Πολιτικά Γ

Αριστοτέλης και Πλάτων

Platão e Aristóteles na Escola de Atenas (1509-1510), fresco de Rafael Sanzio, na Stanza della Segnatura, nos Museus Vaticanos

O Πλάτωνας (αριστερά) και ο Αριστοτέλης (δεξιά), λεπτομέρεια της Σχολής των Αθηνών του Ραφαήλ. Η χειρονομία του Αριστοτέλη προς τη γη αντιπροσωπεύει την αντίληψή του σχετικά με την απόκτηση της γνώσης μέσω της εμπειρικής παρατήρησης και των αισθήσεων. Στον αντίποδα ο Πλάτωνας δείχνει προς τον ουρανό, στον οποίο εδράζονται σύμφωνα με τον ίδιο οι Ιδέες.

Em 335 a.C. Aristóteles funda sua própria escola em Atenas, em uma área de exercício público dedicado ao deus Apolo Lykeios, daí o nome Liceu.15
A escola de Aristóteles, afresco de Gustav Adolph Spangenberg, 1883-1888

Η Σχολή

Aristotle with a bust of Homer, by Rembrandt.

Αριστοτέλης και Όμηρος

Juan Carlos Savater, Aristóteles, Hª de la filosofía sin temor ni temblor

Εντελέχεια:

ενέργεια σύνδεσης!

H ουσία, εκείνο που κάνει ένα πράγμα

να είναι αυτό που είναι,

δεν είναι κάτι δεδομένο, κάτι έτοιμο,

που προϋπάρχει του πράγματος.

Απεναντίας είναι το αποτέλεσμα μιας σύνθετης διαδικασίας.

Η διαδικασία που χρειάζεται να ακολουθηθεί προκείμενου ένα πράγμα, αποκτώντας την ουσία του, να εισέλθει στην σφαίρα της πραγματικότητας, καθορίζεται από τέσσερις αιτίες: την ύλη, την μορφή, την ενέργεια και τον σκοπό.

Ενδελεχείς  Ομηρικές  Φιλοσοφίες

4 Νοός Ανάκτορον

Ιθάκη, ανάκτορον

Στην κορυφή του κεφαλιού είναι το  υψηλόν ανάκτορον του Διαυγούς ΝΟΥ

μη το γυρέψεις πουθενά  αλλού

Σαν βγεις στον Πηγαιμό για την Ιθάκη μπροστά στην Πύλη Άλφα και στην Αγορά των θεών θα σταθείς,
βγάλε την μεσαία λωρίδα της ομιχλώδους Αχλύς 
Λαμπρός Πολεμιστής του Φωτός σε όραση ευκρινή να Διακριθείς 
Τον Άνδρα τον Πολύτροπο Διέκρινε εντός σου Αφού Πρώτα την ΜΟΥΣΑ έμπνευση επικαλεστείς
στοχάσου που έχεις ξεχαστεί και σε ποιο νησί έχεις Αποκοιμηθεί.
Η καλυπτροφόρα Ποιμαντική μοναχική ΚΑΛΥΨΩ εκκλησία σου τάζει την Αθανασία αλλά δεν σου λέει όλη την ουσία.
Στο μήνυμα που Παίρνει από τον ΕΡΜΗ με Παρέμβαση της ΑΘΗΝΑΣ σε σύγχρονη ερμηνεία μία μόνο της απομένει ελευθερία από τον ΔΙΑ.
Από τον σοφό ΜΕΝΤΗ Τάφιο κατάπληκτος όταν θα Ακούσεις την συμβουλή για το ταξίδι στην ΠΥΛΟ και στην Σπάρτη πριν κοιμηθείς θα οραματιστείς
παρ όλο τον Αντίλογο που θα έχει ο ΑΝΤΙΝΟΟΣ και ο ΕΥΡΥΜΑΧΟΣ μη Πτοηθείς.
Δια δικτυακός ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ μαχόμενος εκ μακρόθεν ,
Άσε τον Αοιδό ΦΗΜΙΟ τα κατορθώματα των Αχαιών στην Αυλή των θαυμάτων και των καταχραστών να τραγουδά με ζήλο πολύ και την λυπημένη κατιούσα ΠΗΝΕΛΟΠΗ με Πρωτοβουλία τολμηρού Ανδρός στείλε την σε Ανοδική ενέργεια εσωτερικού Πυρός.

Σαν βγεις στον Πηγαιμό για την Ιθάκη το Πρώτο Αρκτικό γράμμα και την Αρχή να Προσέχεις Πάντα σαν το ήμισυ του Παντός

α οδυσσείας

Είσοδος στο παλάτι του νου

Ο Οδυσσέας και ο Τηλέμαχος συναντιούνται στο καλύβι του Εύμαιου. Ξεκινώντας για το παλάτι στην πόρτα στο κατώφλι του βλέπουν τον Ίρο. Αρχίζει να βρίζει και να χλευάζει τον Οδυσσέα. Τον προκαλεί. Ο Οδυσσέας δεν θέλει καυγάδες αλλά αυτός συνεχίζει προκλητικά.
Ποιος είναι ο Ίρος και γιατί ο Οδυσσέας τον χτυπάει πριν μπει στο παλάτι;
Τους μνηστήρες λίγο πολύ τους γνωρίζουμε.Ο Ίρος δεν είναι τόσο διάσημος και συνήθως περνάει στα ψιλά της Οδύσσειας. Είναι όμως καθοριστικός ο ρόλος του στην εξέλιξη της ραψωδίας.
Ο Ίρος είναι ένας ζητιάνος. Ζητιάνος είναι και ο Οδυσσέας. Ένα άλλο ζητιάνο τον Θερσίτη συναντούμε στην Ιλιάδα. Ποια είναι η διαφορά αναμέσα τους; Ζητιάνοι είμαστε όλοι μας και σε μια Ιλιάδα και σε μια Οδύσσεια. Είμαστε ζητιάνοι και απλώνουμε πάντα ένα χέρι ζητιανιάς παρακαλώντας για αγάπη για σωτηρίες για λεφτά κανένα ρουσφέτι εκλιπαρώντας συνεχώς . Σκύβοντας το κεφάλι και προσκυνώντας τους έχοντες και κατέχοντες. Όμως ο Ίρος έχει και ένα άλλο χαρακτηριστικό. Γυρίζει από παλάτι και παλάτι και ζητιανεύει για αυτό και το παρατσούκλι του είναι Ίρος αρσενική Ίρις δηλαδή. Το όνομα του είναι Αρναίος και ο Αντίνοος τον σέρνει μπροστά στον Οδυσσέα τρέμοντας να παλέψει. Αν το παλάτι είναι ο νους μας δεν μπορούμε να μπούμε όσο υπάρχει ο ζητιάνος μέσα μας που συντηρείται από την ζητιανιά και την ελεημοσύνη των άλλων. Η ζητιανιά πρέπει να εξαλειφθεί. Για να συμβεί αυτό πρέπει να εξαλειφθεί και η φιλανθρωπία επειδή αλληλοστηρίζονται σε αυτή την παράλογη αντινοϊκή λογική. Το πρώτο είναι κατάντια και αδυναμία και το δεύτερο είναι αυταράσκεια και επίδειξη.  Θα περάσουμε όλη την ζωή μας έξω από ένα παλάτι γυρολόγοι και ζητιάνοι Αρναίοι- Ίροι

Ο Ίρος είναι ένας καταδότης, χαφιές των μνηστήρων.Ζει από τα ψίχουλα που του δίνουν και τις εκδουλεύσεις που τους κάνει.
Είναι και ένας κουτσομπόλης που γυρίζει στα σπίτια και τα παλάτια των ανθρώπων περιαυτολογεί, διαβάλει και κουτσομπολεύει.
Είναι τα κουτσομπολίστικα περιοδικά, ο κίτρινος τύπος  και θεάματα και τα ανόητα πρωινάδικα που απασχολούν τους ανθρώπους σε ανούσια θέματα εκτός ουσίας και τους αποχαυνώνουν.
Υπάρχει μια ουσιαστική και μεγάλη διαφορά του Οδυσσέα με τον Ίρο
παρ΄ όλο που είναι και οι δυο ζητιάνοι στο παλάτι του νου.
Ο Οδυσσέας υπακούει σε μια αναγκαιότητα που όμως την ξεπερνά κάθε φορά μαζί με τις ανάγκες του και τα ελαττώματα του και φεύγει από αυτά. Πολλοί σταθμοί, άνθρωποι, θεοί και γιοι θεών προσπάθησαν να τον κρατήσουν.
Οι Λωτοφάγοι στην καλοπέραση, ο Κύκλωπας να τον καταβροχθίσει, η Κίρκη να τον μεταμορφώσει σε γουρούνι, η Καλυψώ ζηλότυπα να του χαρίσει την αθανασία στο ¨αυτός αυτή και τα μυστήρια¨, η Ναυσικά να του δώσει στην ευτυχία και την ευδαιμονία στον πολιτικό στίβο ή... αρένα.
Ο Οδυσσέας κάθε φορά φεύγει και αυτή η φυγή φαίνεται ατέρμονη. Υπακούει σε κάτι άλλο που το γνωρίζει ο ίδιος βαθιά.
Γνωρίζει τον δρόμο του και τον βρίσκει μέσα στο σκοτάδι και την ομίχλη. Ευχαριστεί τον Αλκίνοο και τους Φαίακες από καρδιάς.
Κατευθύνεται στο καλύβι του Εύμαιου με ανθρώπους που εμπιστεύεται και τον αγαπούν πραγματικά και ανιδιοτελώς.
Αυτή η διαδρομή δεν περιλαμβάνει το Ιδαίον άντρο της Κρήτης και κανένα μοίρασμα λαφυρών και δεν μπορεί να δεχτεί πιέσεις, πολιορκίες και υποδείξεις για αυτό το θέμα.Αλλά ούτε μπορεί να ανεχτεί προσβολές και χλευασμούς του ιδίου και των φίλων του και συνεχείς διαπληκτισμούς, διαξιφισμούς σε μια συντροφιά που πρέπει να συνεργάζεται αρμονικά.
Ο Ίρος και οι Μνηστήρες, ο Μελάνθιος και η Μελάνθη είναι μαζί γιατί έχουν μόνο τις ίδιες ανάγκες και δεν ενδιαφέρονται για αξίες και ιδανικά. Ισοπεδώνουν τις δεύτερες, τις θυσιάζουν για τις πρώτες. Είναι συνήθως μια πλειοψηφία άμορφης μάζας που ελέγχεται και ποδηγετείται μέσω των ενστίκτων, του θυμικού και των αναγκών της.
Και είναι η αρχή της ύβρεως και της ανομίας.
Ο Οδυσσέας, ο Εύμαιος, ο Φιλοίτιος, ο Τηλέμαχος, η Ευρύκλεια, η Πηνελόπη είναι μαζί,ο καθένας με την ξεχωριστή προσωπικότητα και τον θαυμαστό χαρακτήρα του, γιατί όχι μόνο έχουν τις ίδιες αξίες,
αλλά γιατί ξεπερνούν, εκμηνενίζουν τις ανάγκες τους όταν χρειάζεται χάρη του κοινού αγώνα σε μια ευφυή συνεργασία.
Είναι πάντα η μειοψηφία που σπάνια επιχειρεί μια ανατροπή
εκτός αν υιοθετήσει μια ειδική οδυσσειακή στρατηγική.

Τα άνθη του κακού και του καλού στην Οδύσσεια και στα Ομηρικά Έπη ποιος τα κρατεί;

Ο Μελάνθιος είναι πιο απεχθές  πρόσωπο  στα Ομηρικά Έπη όπου ο ποιητής βλέπει  με κάποια κατανόηση  όλους  σχεδόν τους χαρακτήρες  που περιγράφει  εξ αιτίας των δυσκολιών της ανθρώπινης ζωής και τις αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης.Όμως ο Μελάνθιος μαζί με την αδελφή του την Μελανθώ είναι το πιο ελεεινό πρόσωπο. Γιατί άραγε;

Ποιοί είναι;

Η ίδια η ΛΕΞΗ μας οδηγεί στα ίχνη του και στην σκιαγράφηση της προσωπικότητας του. Μέλανα τα άνθη του κακού όπως θα συνηγορούσε και ο  Σαρλ Μπωντλαίρ κυριαρχούμενος  από μελαγχολικά συναισθήματα του ρομαντισμού. Η πραγματικότητα της ομηρούπολης  όπως μας την παρουσιάζει ο Μπωντλαίρ  με το στυλ του ανερχόμενου ρεαλισμού . Οι χαρακτήρες ταλαντεύονται μεταξύ των σκοτεινών δυνάμεων του καλού και του κακού σε δρόμους αρετής και κακίας  κατ εξοχήν  ομηρικούς.

Είναι αρχιδούλος  των μνηστήρων και τρέχει να τους εξυπηρετήσει . Βρίζει χλευάζει τον Οδυσσέα και η Μελάνθη σμίγει ενώνεται  με τον Ευρύμαχο. Τον ΕΥΡΥΜΑΧΟ των πολλών παραθύρων τηλεμαχικών μαχών.

Η μαεστρία και η άφθαστος  ομηρική τεχνική μας δίνει όλα τα στοιχεία τους στην στιγμή στο Πι και ΦΙ και με το Σίγμα και τον Νι μας τα εξιστορεί.

Ο Οδυσσέας τους επιφυλάσσει ατιμωτικό  θάνατο. Δεν καταδέχεται να χαραμίσει ΒΕΛΟΣ  για αυτούς. Ο Γιος του όμως ο ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ τους κρεμά  ομηρικά σε ιστολόγια και σελίδες  διαδικτυακά.

Ας δούμε τι  κάνουν με πράξη ελεεινή.

Κλέβουν τα όπλα που έκρυψε ο Οδυσσέας, τις ΛΕΞΕΙΣ του, τα βέλη τα ακόντια  και ο Τηλέμαχος   άφησε ανοικτή  , δεν κλείδωσε την θύρα , και τα δίνουν στους μνηστήρες  για  να ανοίξουν   μέτωπα πολλά. Τον μιμούνται σε κακή μίμηση αντιγραφή για να μπερδεύουν τον θεατή και να χάνεται ο στόχος και ο σκοπός που έχει από την προσδιορισθεί και ανακοινωθεί. Στην ουσία προδίδουν ένα αγώνα μια υπόθεση πάντα από μέσα .  Ένα άλλο  άθλιο πρόσωπο  συγγενές με τον Μελάνθιο είναι ο Ίρος  που ο Οδυσσέας  αναγκάζεται να  τον κτυπήσει για να εισέλθει στο παλάτι  του και ο ρόλος του  έχει περιγραφεί αναλυτικά.

Ο Μελάνθιος όμως είναι χειρότερος. Είναι μέσα στο παλάτι , γνωρίζει τον Οδυσσέα, το Τηλέμαχο την Πηνελόπη και τους κλέβει προδοτικά. Ακόμη και οι μνηστήρες σεβάστηκαν την Πηνελόπη, οι κακοί χαρακτήρες των Ομηρικών Επών όχι. Ο Μελάνθιος είναι ο Εφιάλτης όλων των εποχών. Ο Λεωνίδας  στην μάχη των Θερμοπυλών του “εύχεται” να ζήσει για πάντα και ο ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ τον ” κρεμάει “για πάντα  σε ιστό τηλεμαχικό με τρόπο ομηρικό.

Σε προσωπικό επίπεδο είναι οι “φίλοι”    που θαρθούν στο σπίτι σου, στο ιστολόγιο σου στην ομιλία σου που θα σε κλέψουν και θα σε αντιγράψουν  και μετά να   χυδαιολογήσουν  και  πισώπλατα να   προσπαθήσουν να σε διαβρώσουν  υποθάλποντας κάθε μαύρο άνθος   του κακού αποπροσανατολιστικά.Σε συλλογικό είναι οι φορείς οργανώσεις κόμματα  “κράτη” που θα ιδιοποιηθούν τα σύμβολα τα ονόματα τους  ήρωες  τα πρόσωπα  τα σημαντικά.

Στην ουσία ο ρόλος του Μελάνθιου είναι η τελική Υ επιλογή . Διαλέγει τον  δρόμο  της κακίας και όχι της αρετής  ανήθικος στην ενεργειακή του βάση και δομή.Και φυσικά δεν είναι ΦΙΛΟΙΤΙΟΣ, δεν έχει την τύχη του Φιλοίτιου  συμφώνως με την ομηρική εκδοχή.

Η ενότητα είναι πάντα  ΕΝΟΤΗΤΑ  με τους ομοίους και μεταξύ ίσων και ισόνομων όπως και η φιλία και, αποδεικνύεται κάθε φορά από την θέση που κάποιος παίρνει και   σε  κρίσιμα θέματα κρατά.

Ο καθένας  άνθρωπος έχει το δικαίωμα να διαλέξει τους φίλους του, τους συντρόφους του  και  με ποιους  θα πάει και ποιους θα αφήσει αλλά, έτσι διαλέγει και το στρατόπεδο και την πλευρά με την  οποία  θα πολεμήσει. Ο  κάθε στρατηγός μιας μάχης όμως  πρέπει να ξέρει και να ξεχωρίζει τους αληθινούς φίλους από τους εχθρούς και αυτούς που δίπλα του πραγματικά θα σταθούν και υπάρχει τρόπος καθώς μας εξηγεί ο ποιητής διεξοδικά στην ομηρική των χαρακτήρων του περιγραφή. Οπωσδήποτε η εμπιστοσύνη είναι όπως η παρθενιά, αν χαθεί δεν μπορεί να  ξαναποκτηθεί και η κρίση και η διάκριση είναι πάντοτε απαραίτητη ομηρική στρατηγική.

ΑΝ Ο ΝΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΑΜΠΤΟΣ Η ΣΚΕΨΗ ΠΕΤΑΓΕΤΑΙ ΣΑΝ ΣΑΙΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ ΤΗΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΤΑ ΕΠΗ ΤΑ ΟΜΗΡΙΚΑ

ΕΛΖΙΝ
Λέανδρος  Λαμπρινός

Δίνες Λυγερής

σε εκρήξεις  κοσμογικής ομηρικής

ΔΙΝΗ

Σύμβολα νόμοι προσταγές

αποσπασματικές αναφορές

δονήσεις άναρχες δομές

φασματικές περιστροφές

κι απρόσμενες χρονοσειρές

Τον ξεκινήσαν τον χορό

άμμος χαλίκια σε σωρό

στοιβάζονται με χαλασμό

ορυμαγδό και κουρνιαχτό

αλαφιασμένο αλαλαγμό

Στοιχεία μένουνε γυμνά

πληροφορίες και λοιπά

ταυτότητες εχάνονται

κι υπάρξεις εσωριάζονται

σε κάτι που στο σήμερα

φαντάζει νάναι τίποτα

Η αίσθηση πραγματική

αλήθεια ρεαλιστική

μαύρη η τρύπα σκοτεινή

κι η δίνη περιμετρική

το καταπίνει απνευστί

το σύμπαν ανεπιστρεπτί

Νέο μπιγκ μπαγκ προεξοφλεί

το νέο σύμπαν να κτιστεί!!!

Σταγόνα στον ωκεανό

σα γίνεις στο συνειδητό

είσαι μορφή στο τίποτε

ολόκληρη στο δήποτε

Το ότι σαν εμφανιστεί

θα σε χρειαστεί να δομηθεί

στοιχείο νέο και παλιό

στον κόσμο ετούτο τον καλό!

ΚΕΝΤΗΜΑ

Κεντώ την ζωή μου στη στιγμή

με νήματα απ' τη φωνή

σχέδιο γραμμένο με πυγμή

ανάγλυφη ουρανογή!

ΑΘΑΝΑΣΙΑ

Ναυάγησαν οι στεναγμοί

πνίγηκαν όλοι οι καυμοί

ο ουρανός ξαστέρωσε

και το καράβι άδειο από λυγμούς και χίμαιρες

Μόνος ο καπετάνιος

κρατάει ρότα σταθερή

χέρι αποσταμένο

νοιάζεται τώρα για πολλά για όλα και για τα μισά

Χρειάζεται αυτοστιγμεί

βοηθό και χέρι αρωγή

μα το σκαρί είναι γερό

πρώρα και πρύμνη στο φτερό φύρα και μοίρα στο βυθό

Πνοή και ήλιος στο χορό

αυτός το σκάφος κι ο Θεός

πλέουν στη θάλασσα αλλιώς

κάνουν φίλους τα κύματα και τους ανέμους βήματα

Λιμάνι η θάλασσα μεμιάς

λίμνης ορίζοντα θωράς

Το πλοίο σπίτι παραλία

να η εικόνα Αθανασία!

ΕΤΟΣ  ΚΑΒΑΦΗ

Ήσουν το πρώτο άγγιγμα

 όνομα μες τα μύρια

o μύθος σου πασίγνωστος

 τα ποιήματα στα χείλια

Ήσουν το πρώτο άγγιγμα

 φτερό της πεταλούδας

την ποίηση την άγνωστη γνωστή μου να την κάμεις

Θώπευσα δεν εγνώρισα

 διάβασα μ’επιμέλεια

εστάλαξα τους στίχους σου στου νου μου τα θεμέλια

Άκουγα την ΙΘΑΚΗ σου

τους Κύκλωπες στον γύρο

τους γνώρισα

 κατάλαβα της ζήσης μου τον μύλο

Συ έφυγες

 προτού νέα ζωή αρχίσεις

Ιθάκη σήκωσα ψηλά οικοδομή στη σκαλωσιά

Η μούσα είναι οδηγός

 κι η προσταγή θαυματοποιός

κυκλώσανε τα σύμπαντα Καβάφη νέα σήμαντρα!!

ΑΝΑΣΣΑ ΜΟΥΣΑ 

Σπονδή στην γιορτή της την πρώτη μέρα της Άνοιξης

Χτίζω με λέξεις το σκαλί σιμά ορθά μετράω

βήμα με νότα μουσική φωνή που λαχταράω

Μούσα δικιά μου

ρυθμό μου παίζεις μουσα

Μούσα αόρατη κινείς το χέρι μου γρα

χορό με λέξεις ζωγραφείς με την καρδιά γλυκολαλείς

Μούσα μου μέρα σου καλή δοξάζω σε δροσοπηγή

τάμα σου κάνω την στολή να βάλει

Βασιλική μου προσταγή και αίθουσα αρχοντική

είσαι πανέτοιμη απτή κληρονομιά μου πατρική!

ΛΥΓΕΡΗ

Παράγγειλε η Λυγερή του κάστρου η διαφεντεύτρα

διαλαλητάδες απ' την πιο αστροπλασμένη χώρα

Ασήμωσε την δούλα της να βγάλει την ποδιά της

και στην πηγή την δροσερή να λούσει τα μαλλιά της

Κοσμήματα της έδωσε γιορντάνια δαχτυλίδια

δαντελωτά φορέματα και χρυσοπετραχείλια

Διαβάτες χιλιοφάνταχτοι τρανοί καστροτεχνίτες

την κόρη απαντήσανε την γνώρισαν και λένε

-Μη τάχατες λαθεύουνε του νου τα μοναστήρια

και πιλαλούν στ' ανείπωτα τα νεραΪδοβασίλεια..

Ακούστηκε τρανή φωνή τελάλη σημαντάρη

να διαλαλεί μες τη νυχτιά άστρο μαργαριτάρι

-Τα κάστρα που εχτίσατε αλλάζουνε θωριά

κι οι πόρτες που σφαλίσατε ανοίγουνε πλατειά..

Τι οι δούλες που γυρίζανε σε ρούγες σκοτεινές

ψηλά σε πυργοκάμαρες αλλάζουν φορεσιές!

Άννα Κασάπη Λυγερή μπλόγγερ..... για την Ομηρική  Πολιτεία