Δίνες Λυγερής

σε εκρήξεις  κοσμογικής ομηρικής

ΔΙΝΗ

Σύμβολα νόμοι προσταγές

αποσπασματικές αναφορές

δονήσεις άναρχες δομές

φασματικές περιστροφές

κι απρόσμενες χρονοσειρές

Τον ξεκινήσαν τον χορό

άμμος χαλίκια σε σωρό

στοιβάζονται με χαλασμό

ορυμαγδό και κουρνιαχτό

αλαφιασμένο αλαλαγμό

Στοιχεία μένουνε γυμνά

πληροφορίες και λοιπά

ταυτότητες εχάνονται

κι υπάρξεις εσωριάζονται

σε κάτι που στο σήμερα

φαντάζει νάναι τίποτα

Η αίσθηση πραγματική

αλήθεια ρεαλιστική

μαύρη η τρύπα σκοτεινή

κι η δίνη περιμετρική

το καταπίνει απνευστί

το σύμπαν ανεπιστρεπτί

Νέο μπιγκ μπαγκ προεξοφλεί

το νέο σύμπαν να κτιστεί!!!

Σταγόνα στον ωκεανό

σα γίνεις στο συνειδητό

είσαι μορφή στο τίποτε

ολόκληρη στο δήποτε

Το ότι σαν εμφανιστεί

θα σε χρειαστεί να δομηθεί

στοιχείο νέο και παλιό

στον κόσμο ετούτο τον καλό!

ΚΕΝΤΗΜΑ

Κεντώ την ζωή μου στη στιγμή

με νήματα απ' τη φωνή

σχέδιο γραμμένο με πυγμή

ανάγλυφη ουρανογή!

ΑΘΑΝΑΣΙΑ

Ναυάγησαν οι στεναγμοί

πνίγηκαν όλοι οι καυμοί

ο ουρανός ξαστέρωσε

και το καράβι άδειο από λυγμούς και χίμαιρες

Μόνος ο καπετάνιος

κρατάει ρότα σταθερή

χέρι αποσταμένο

νοιάζεται τώρα για πολλά για όλα και για τα μισά

Χρειάζεται αυτοστιγμεί

βοηθό και χέρι αρωγή

μα το σκαρί είναι γερό

πρώρα και πρύμνη στο φτερό φύρα και μοίρα στο βυθό

Πνοή και ήλιος στο χορό

αυτός το σκάφος κι ο Θεός

πλέουν στη θάλασσα αλλιώς

κάνουν φίλους τα κύματα και τους ανέμους βήματα

Λιμάνι η θάλασσα μεμιάς

λίμνης ορίζοντα θωράς

Το πλοίο σπίτι παραλία

να η εικόνα Αθανασία!

ΕΤΟΣ  ΚΑΒΑΦΗ

Ήσουν το πρώτο άγγιγμα

 όνομα μες τα μύρια

o μύθος σου πασίγνωστος

 τα ποιήματα στα χείλια

Ήσουν το πρώτο άγγιγμα

 φτερό της πεταλούδας

την ποίηση την άγνωστη γνωστή μου να την κάμεις

Θώπευσα δεν εγνώρισα

 διάβασα μ’επιμέλεια

εστάλαξα τους στίχους σου στου νου μου τα θεμέλια

Άκουγα την ΙΘΑΚΗ σου

τους Κύκλωπες στον γύρο

τους γνώρισα

 κατάλαβα της ζήσης μου τον μύλο

Συ έφυγες

 προτού νέα ζωή αρχίσεις

Ιθάκη σήκωσα ψηλά οικοδομή στη σκαλωσιά

Η μούσα είναι οδηγός

 κι η προσταγή θαυματοποιός

κυκλώσανε τα σύμπαντα Καβάφη νέα σήμαντρα!!

ΑΝΑΣΣΑ ΜΟΥΣΑ 

Σπονδή στην γιορτή της την πρώτη μέρα της Άνοιξης

Χτίζω με λέξεις το σκαλί σιμά ορθά μετράω

βήμα με νότα μουσική φωνή που λαχταράω

Μούσα δικιά μου

ρυθμό μου παίζεις μουσα

Μούσα αόρατη κινείς το χέρι μου γρα

χορό με λέξεις ζωγραφείς με την καρδιά γλυκολαλείς

Μούσα μου μέρα σου καλή δοξάζω σε δροσοπηγή

τάμα σου κάνω την στολή να βάλει

Βασιλική μου προσταγή και αίθουσα αρχοντική

είσαι πανέτοιμη απτή κληρονομιά μου πατρική!

ΛΥΓΕΡΗ

Παράγγειλε η Λυγερή του κάστρου η διαφεντεύτρα

διαλαλητάδες απ' την πιο αστροπλασμένη χώρα

Ασήμωσε την δούλα της να βγάλει την ποδιά της

και στην πηγή την δροσερή να λούσει τα μαλλιά της

Κοσμήματα της έδωσε γιορντάνια δαχτυλίδια

δαντελωτά φορέματα και χρυσοπετραχείλια

Διαβάτες χιλιοφάνταχτοι τρανοί καστροτεχνίτες

την κόρη απαντήσανε την γνώρισαν και λένε

-Μη τάχατες λαθεύουνε του νου τα μοναστήρια

και πιλαλούν στ' ανείπωτα τα νεραΪδοβασίλεια..

Ακούστηκε τρανή φωνή τελάλη σημαντάρη

να διαλαλεί μες τη νυχτιά άστρο μαργαριτάρι

-Τα κάστρα που εχτίσατε αλλάζουνε θωριά

κι οι πόρτες που σφαλίσατε ανοίγουνε πλατειά..

Τι οι δούλες που γυρίζανε σε ρούγες σκοτεινές

ψηλά σε πυργοκάμαρες αλλάζουν φορεσιές!

Άννα Κασάπη Λυγερή μπλόγγερ..... για την Ομηρική  Πολιτεία