5. Θέση Τόξου Φ

Nicolas-André Monsiau
1791

Ποιος ήταν ο  Όμηρος; Τι ήταν; Ένας  ή πολλοί; Έγραψε ή μίλησε;

Ίσως να μη το μάθουμε ποτέ, ίσως και να μην έχει και σημασία  για εκείνον  που καταλαβαίνει. Σημασία έχει το έργο του. Τα ΟΜΗΡΙΚΑ ΈΠΗ. Το Δώρο του Πνεύματος στην όρθια  ελεύθερη ανθρωπότητα.

Ο άνθρωπος είναι    ένας,  σαν μία  ενότητα όταν γνωρίσει τον εαυτόν του συνειδητά, αλλά   τα στρώματα    του υποσυνείδητου πολλά, τουλάχιστον τα 8/9 ενός βυθισμένου  παγόβουνου που κινείται πλέει στης κοσμικής αντίληψης τα νερά. Προφανώς μίλησε την Εποχή που οι ΛΕΞΕΙΣ είχαν  όλη την αξία τους και ολόκληρη την δύναμη τους  γιατί ήταν ένας Άνθρωπος της Γνώσης. Την Εποχή που Δημιουργούσαν τον κόσμο μαζί με τον Λόγο. Την Εποχή εκείνη ο Ήχος των Λέξεων έγραφε την Ιστορία του Κόσμου σκιαγραφώντας τον χαρακτήρα  και τα δώματα του ανακτόρου του ανθρώπινου Νου, μυαλού και της Ψυχής. Στον επόμενο τόνο θάρχιζε ο Χορός  του ομηρικού  ζεύγους της ύλης και τηs ενέργειας στην έννοια και λογικής τους, στο αρσενικό και  το θηλυκό, το – και το +, στην νύκτα και την ημέρα, στην  Άρτεμη Σελήνη και τον Ήλιο Απόλλωνα. Στην ροή στου Ηριδανού στο ποτάμι του  ρεύματος του ηλεκτρονικού. Όταν οι ΛΕΞΕΙΣ είναι ζωντανές  είναι και αποτελεσματικές και είναι τα  όπλα ενός  σαϊτευτή και μιλούν πιο δυνατά και από τις σφαίρες γιατί  είναι ΤΟΞΑ και ΒΕΛΗ και έχουν σμιλευτεί  με φωτιά νερό αέρα γη στη αιθερική πεμπτουσία του πολεμιστή.

 Ποιος είναι ο Πρωταγωνιστής των Ομηρικών Επών;
Ο Οδυσσέας!
Ο πολυμήχανος νους των Ελλήνων!
Η πολύπλευρη σκέψη τους, ορθή και πλάγια κάθετη και οριζόντια!

Ο Όμηρος τον φωτίζει οριζόντια και πλάγια στην Ιλιάδα και τον ανυψώνει κάθετα και ορθά στην Οδύσσεια που του αφιερώνει.Ο πολύπλοκος χαρακτήρας του Οδυσσέα, η ιδιαίτερη προσωπικότητα του και το εκρηκτικό ταμπεραμέντο του εκφράζουν απόλυτα τον Ελληνικό νου και το Ελληνικό Πνεύμα πρωτογενώς και πρωταρχικώς και μόνο έτσι και από αυτό μπορεί να κατανοηθεί. Ο Οδυσσέας είναι πρακτικός τύπος, της άμεσης εφαρμογής, της εμπειρίας, λατρεύει τις αυτοσχεδιαστικές « πατέντες» παραμένοντας ένα άπιαστος μποέμ  ελεύθερος κυνηγός. Δεν διακατέχεται από ηρωικά σύνδρομα και ηγεμονικές θέσεις και ουδεμία σχέση έχει με την λογική του “αμνού και του προβάτου”.
Στον πόλεμο της Τροίας έπρεπε να «τον πείσουν» να μεταβεί.
Έφερε τις αντιρρήσεις του, ενώ ήταν ο ίδιος που είχε δεσμεύσει του Αχαιούς με τον όρκο στο γάμο της ωραίας Ελένης. Ο Αγαμέμνων και ο Αχιλλέας πρωταγωνιστούσαν στην Ιλιάδα και αυτός σκεφτόταν.Και στο τέλος αυτός…. «έκανε την δουλειά» γιατί σκέφτηκε το πώς και τι μπορεί να γίνει.
Μαζί του σίγουρα δεν μπορείς να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο γιατί δεν ξέρεις τι σκαρφίζεται, τι σκαρώνει, τι μηχανεύεται.Έχει όμως ένα κώδικα τιμής και ηθικής μέσα στον οποίο αυτό,και αυτοί που αγαπά μπορούν να αισθάνονται απόλυτα ασφαλείς γιατί θα κάνει τα πάντα για αυτούς με αφοσίωση και συνέπεια.
Ο Οδυσσέας όταν φθάνει στην Ιθάκη δεν απευθύνεται στον λαό της Ιθάκης που είναι αδιάφορος για το τι συμβαίνει στο νησί.Οι μαύρες τρύπες στο σώματα του λαού, η ενεργειακή αφαίμαξη και η χειραγώγηση από τους μνηστήρες δεν του επιτρέπει να κατανοήσουν, τόσο τον ίδιο,όσο και την δεινή θέση στην οποία βρίσκονται. Παραμένει απρόσιτος και απόμακρος για αυτόν.Όταν φθάνει στη Ιθάκη ο Οδυσσέας κατευθύνεται στο καλύβι του Εύμαιου. Δεν πηγαίνει αμέσως στο παλάτι γιατί θέλει να ανιχνεύσει την κατάσταση και να δει πως έχουν τα πράγματα. Δεν προσπαθεί να μιλήσει στον λαό. Είναι μάταιο. Ο λαός της Ιθάκης είναι αδιάφορος, αποχαυνωμένος, κουρασμένος, εξαντλημένος από τις εργασιακές και οικονομικές συνθήκες που φυτοζωεί. Η παιδεία του συστήματος έχει σακατέψει το μυαλό του και δεν μπορεί να σκεφτεί. Δεν μπορεί να καταλάβει ποιος είναι ο ρόλος των μνηστήρων που έχουν στρογκυλοκαθήσει στο τραπέζι και τρώνε και πίνουν σε βάρος του. Τους γνωρίζει αλλά νιώθει ανήμπορος να κάνει οτιδήποτε γιατί έχει προδοθεί πολλές φορές από τους ίδιους. Στην συνέλευση που καλεί ο Τηλέμαχος παραμένει αμέτοχος και με παρέμβαση των Μνηστήρων παίρνει ένα πλοίο να μεταβεί στη Πύλο και στην Σπάρτη, με σκοπό φυσικά την εξόντωση του στο καρτέρι της  Σάμης Αστερίδος. 
Ο Οδυσσέας φορά την τετράπτυχη ασπίδα, συμβουλεύει τον Αμφίνομο να αποχωρήσει και να εξετάσει τον ρόλο του αλλά αυτός παραμένει.Τον Λαβύρινθο τον εποπτεύει από ψηλά γιατί έχει της Αντίληψης τα φτερά.Έχει συναντήσει κόκκινα σκουφάκια αρκετά στην νεότητα του και έχει μάθει από αυτά. Δεν είναι πεινασμένος για τίποτα. Είναι χορτάτος.Έχει γνωρίσει μεγάλες αγάπες , μερικές πήγαν στον παράδεισο και έχει ζήσει σημαντικούς έρωτες. Στην ωριμότητα του ενδιαφέρεται μόνο για ένα ευθύ νησί και κάποιους ανθρώπους που ζουν εκεί. Μία συνάντηση τον ενδιαφέρει στα ψηλά δωμάτια του παλατιού και ένα παραμύθι.  Αυτό της ωραίας κοιμωμένης…που ξυπνά.
Στην τελευταία συνέλευση που τους κάλεσε ο Τηλέμαχος πήραν το σχεδόν μέρος των μνηστήρων άβουλοι και αμέτοχοι και συγκαταβατικοί.
Ο Οδυσσέας απευθύνεται σε ισότιμους πολεμιστές τον Τηλέμαχο, την Πηνελόπη, τον Εύμαιο, την Ευρύκλεια, τον Φιλοίτιο και με αυτούς συνεργάζεται που διαθέτουν την ενέργεια την γνώση και το  "τονάλ", την πάστα την δομή του πολεμιστή.
Ο Μενέλαος και ο Νέστορας είναι πιο κοντά να μιλήσουν στο λαό και η Αθηνά στέλνει τον Τηλέμαχο σε αυτούς να τον καθοδηγήσουν και να τον προετοιμάσουν για την συνάντηση με τον Οδυσσέα….επιστρέφοντας ταυτόχρονα και οι δυο.
Ο Οδυσσέας είναι δισέγγονος του Ερμή και ο Ερμής είναι πάντα παρών σε όλη την πορεία του. Έχει όμως και το Τόξο του Απόλλωνα, αλλά δεν θα το πάρει μαζί του. Η Πηνελόπη το φυλάει στη κάμαρη των θησαυρών περιμένοντας τον να γυρίσει.

Ας δούμε τα ονόματα των μνηστήρων τον ρόλο τους και τον χαρακτήρα τους έτσι όπως τα περιγράφει ο Πολεμιστής Ποιητής:

Λειώδης
Ο λείος γυαλιστερός Λειώδης είναι ένας μάντης. Ένας γλοιώδης μάντης των μνηστήρων που προφητεύει ότι ο Οδυσσέας έχει χαθεί και οι τραπεζοφάγοι οργιάζουν ανενόχλητα. Καφετζούδες, χαρτορίχτρες, ρούνοι, αστρόπληκτοι, λείες γυάλινες σφαίρες, και εντόσθια ζώων επιδίδονται στην μαντεία και στην κερδοσκοπία. Από τον αναίσχυντο τσαρλατανισμό στην … βαθειά άγνοια. Γιατί συντρώγει με τους μνηστήρες παρά τους πόδας του Αντίνοου και του Ευρύμαχου;
Η αδυναμία του ανθρώπου να εξηγήσει κάποια φαινόμενα, η αβεβαιότητα και η ομίχλη ενός δρόμου, η έλλειψη αυτογνωσίας, ο φόβος του θανάτου τον οδηγούν σε ιστούς αραχνών και μελλοντολόγων.
Ο θεοκρατικός Αντίνοος αφορίζει την αστρολογία και την μαντεία, αλλά ο ίδιος την χρησιμοποιεί για να αποδείξει την παρουσία του. Μάγοι αστρολόγοι προσκυνούν το βρέφος οδηγούμενοι από ένα αστέρι και πολλοί μάντεις προφητεύουν τις βασιλείες που επιθυμεί. Κρατά για λογαριασμό του αυτή την γνώση για να διαφεντεύει το ποιμνίο.
Από την άλλη ο Ευρύμαχος, πιο “ορθολογιστής” ανοίγει μάχες παραθύρων με ειδικούς άσχετους να αποδείξουν κάτι που αγνοούν και τους διαφεύγει κάτω από την μύτη τους. Χρειάζεται να έχεις μελετήσει καλά κάτι για να μπορείς να το απορρίψεις παντελώς ή να το δεχθείς ως ένα βαθμό.
Όσο επηρεάζουν οι άνθρωποι ένα πλανήτη με τις σκέψεις τους και τις πράξεις τους άλλο τόσο επηρεάζει και ο πλανήτης αυτούς γιατί η σχέση είναι ταυτόχρονη, συγχρονιστική και ισχύει ο τρίτος νόμος του Νεύτωνα για την αλληλεπίδραση στο σύμπαν και ο λόγος του Ερμή του τρισμέγιστου. “Όπως τα πάνω έτσι και τα κάτω”.Δεν υπάρχει πραγματική μοναξιά και απομόνωση αλλά ροϊκός συσχετισμός σε ένα “τα πάντα ρει”.
Η αστρολογία μόνο σαν μέθοδος αυτογνωσίας, χάρτης και οδηγός μπορεί να χρησιμοποιηθεί ασφαλώς και οι γιατροί κι οι θεραπευτές καλό είναι να την γνωρίζουν αποφεύγοντας την μοίρα του Κενταύρου Χείρωνα.
Ο Οδυσσέας έχει την δική του τρέλα, παρ όλο που μερικοί έχουν πουλήσει πανάκριβα την δική τους και έχουν θησαυρίσει επί της γης, δεν την αγοράζει. Έχει και την δική του ερμηνευτική λογική σαν απόγονος του Ερμή και είναι αυτόφωτος σαν εγγονός του Αυτόλυκου. Κρύβει στο άνδρο των Ναίδων τα δώρα των Φαιάκων μαντικό τρίποδα και λέβητα.Έχει και ένα σπαθί να κόβει και να λύνει διφορούμενους κόμπους και σκουριασμένους δεσμούς. Έχει γνωρίσει πολλούς μάντεις και μάντισσες. Από απατεώνες έως χαρισματικούς ανθρώπους,Κάλχες, Τειρεσίες, Κασσάνδρες, Θεοκλύμενους και τα μαντικά τους ραβδιά.

Αγέλαος
Γιος του Δαμάστορα, ένας από τους μνηστήρες της Πηνελόπης, που τον σκότωσε ο Οδυσσέας με το ακόντιό του। Οδύσσεια(υ 321, χ 131, χ 247).Από τον γιο του Οίνοπα, ενός μέθυσου από το κρασί μυστικών δείπνων, στον γιο του Δαμάστορα που δαμάζει όχι τα κύματα, αλλά τα πλήθη,στον αγέλαστο σκυθρωπό οδηγό μιας αγέλης μάζας λαού, τον Αγέλαο. Με τις πλάτες και την υποστήριξη των δύο αρχηγικών μνηστήρων, ο Αγέλαος από ένα άκρατο ιδεαλισμό ποδηγετεί τον λαό φθάνοντας μέχρι ένα στυγνό υλισμό.Δικτάτωρ, λαϊκιστής, τυχοδιώκτης, πνευματιστής, υλιστής, θεοκρατικός,προλεταριακός, οδηγεί τις αμορφοποιήτες μάζες σε μια άσκοπη αιματοχυσία. Εμμένων στις θέσεις του στην εξουσία, δεν διστάζει να σκοτώσει τον Ταύρο και να θυσιάσει το παιδί του για χάρη του σκοπού και όλα τα παιδιά του κόσμου να γνωρίζουν την φρίκη του πολέμου και της επανάστασης μιας σοσιαλιστικής βαρβαρότητας. Ο Ευρύμαχος-Ευρύνομος τον προωθεί με τα εκάστοτε μαζικά μέσα αποβλάκωσης της εποχής και τα παράθυρα, τις μάχες, τις πόρτες και τους νόμους που ανοίγει.

Ο Αντίνοος βρίσκεται πάντα πίσω από κάθε θεοκρατική και θεοσοφιστική κοσμοθεωρία γιατί παγιδεύει τον νου του ανθρώπου σε ένα σημείο και δεν μπορεί να αντιληφθεί τίποτα άλλο πέρα από αυτό. Βρίσκεται όμως και σε κάθε εμμονή και έμμονη ιδέα του νου, σε κάθε εξάρτηση και προσκόλληση γιατί κολλάει την βελόνα του σημείου συναρμογής.
Όταν τρεμοπαίζει δημιουργεί ψυχικές διαταραχές και όταν εμμένει και ξεμένει είναι μικρής εμβέλειας και συμπεριεκτικότητας. Οι πολύ λογικοί άνθρωποι είναι αφόρητα βαρετοί και προβλέψιμοι και οι πολύ τρελοί αβάσταχτα κουραστικοί.Η ζωή θέλει και λογική και τρέλα και αυτό είναι η ελεγχόμενη λογική τρέλα του πολεμιστή που δρα δυναμικά και παρορμητικά,κινείται μεταβλητά και ροϊκά και εστιάζεται πάντα στον στόχο αποφασιστικά και σταθερά.
Ευρύμαχος- Ευρύνομος ,
μεγάλος μνηστήρας της μάχης με μεγάλη νομή και φαρδείς νόμους και νομούς, πολλά παραθυράκια για να ξεφεύγει, ανούσιες μάχες εντυπώσεων και επιδείξεων μπαλκόνια και ζητωκραυγές. Βασιλείς ελέω θεού, ηγεμόνες στην υπηρεσία του, αριβίστες κερδοσκόποι ανερχόμενοι σε θέσεις εξουσίας με αδιάφανο πόθεν έσχες της νομής και της περιουσίας τους, με γραφεία με σφιχτοδεμένες γραβάτες, με σοβαροφανές πομπώδες ύφος, με ξύλινη γλώσσα, με την δημαγωγία των μπαλκονιών, πονηροί πολιτικάντηδες, αρπαχτικά, πρώτο τραπέζι πίστα στο μεγάλο φαγοπότι. Είναι στη Ιθάκη αλλά αγνοεί και το ταξίδι γιατί ήταν πάντα στο ίδιο τραπέζι μοιράζοντας την πίτα με τον Αντίνοο και παίρνοντας τον δρόμο για το ΔΝΤ.
Αμφίνομος με την τριγύρω νομή και έκταση των αμφιλεγόμενων νόμων του. Χωρίς θέση, χωρίς πρόταση, χωρίς κρίση και διάκριση περιφερόμενος σχολιαστής και συλλέκτης αναμνηστικών. Αμφιλεγόμενος. Τριγύρω πάντα από ένα θέμα. Όλοι έχουν δίκιο, όλοι έχουν άδικο.
Ευρυδάμας, γόνος του δήμου μεγάλος, τα τζάκια, τα μαγαζιά της οικογενειοκρατείας μιας μαφίας, μεγάλα ονόματα σε συνεχή βασιλεία. Γιοι, κόρες ξαδέλφια, εγγονοί και ανεψιοί και οι γυναίκες τους, κουμπάροι συμπεθέροι.
Δημοπτόλεμος, ο πόλεμος του λαού σε ξέφρενες πορείες, σπασμένα κεφάλια σπασμένα τζάμια, σπασμένες βιτρίνες λεηλατημένα καταστήματα, νεκρά παιδιά χειραγωγούμενος από τον μεγάλο μνηστήρα, το κράτος βίας και αναρχίας.
Πόλυβος, πλούσιος πολύ με πολλά βόδια, ποδοσφαιρικές ομάδες, πλοιοκτήτης και φιλανθρωπικά σωματεία, αλληλοβραβεία επωνύμων με γκαλά και φλάς της δημοσιότητας.
Κτήσιππος, ο έχων στην κατοχή του, άλογα και έλλογα μέσα που τρέχουν συνεχώς εφημερίδες κανάλια πρακτορεία.
Πείσανδρος, η κλίκα των μεγαλοδικηγόρων ρητόρων, λύνουν δένουν αγορεύουν, κόβουν και ράβουν τους νόμους στα μέτρα τους και μόνο αυτοί μπορούνε να τους γνωρίζουν τόσο πολύπλοκοι που είναι, εσκεμμένα για να μην βγάζει κανείς άκρη Ένας αθώος άνθρωπος, αν βρεθεί στο έλεος τους θα καταλήξει φτωχός και δεν θα βρει το δίκιο του. Μαζί με τα περισσότερα τσιράκια των κανελαρχών των δημοσιοκάφρων μιλούν ατελείωτα από καθέδρας και πείθουν τους άντρες και τον κόσμο ότι «ο γάιδαρος πετάειι» μαζί με παράλογη λογική τους. «Οι άνθρωποι θα σκεφτούν ότι τους πω εγώ» λέει ο πολίτης Καίην.
Έλατος , ελατός και όλκιμος, ισοπεδωμένος και ισοπεδωτικός δασόβιος καταπατητής εθνικών δρυμών παράνομος βιλοκράτης οικοπεδούχος καταστροφέας ελάτων και δημιουργός αναψυκτήριων. Μαλακή συνείδηση ελασματική και ελαστική. Να χωράει παντού.
Ευρυάδης, λαίμαργος τρώει πολύ φουσκωμένοι λογαριασμοί χρηματιστήρια εταιρείες, κοντεύει να σκάσει από το πολύ φαγητό. Συσσωρεύει αδιάκοπα θησαυρίζει ασταμάτητα, αντικείμενα, υποκείμενα, χαρτοφυλάκια, θησαυροφυλάκια.
Αμφιμέδων, βασιλεύει ολόγυρα σαν τον Αμφίνομο που βόσκει παντού συλλέγοντας πληροφορίες και μένοντας σε αυτές χωρίς πρωτότυπη σκέψη πρωτογενή γιατί του λείπει το κέντρο αναφοράς και βάρους. Απο δώ και από εκεί τριγυρίζει και δεν μπορεί να τις φιλτράρει και να τις συνδέσει. Διπλωματία και προσποιητή ευγένεια. Παπαγάλος. Να τα έχουμε καλά με όλους και να έχουμε τα κεφάλι μας ήσυχο. Ας βγάλει άλλος το φίδι από την τρύπα. Κάτι θα κερδίσουμε από αυτό και εκεί αποσκοπεί όταν δεν είναι σε θέση διακρίνει το σωστό από το λάθος, το άδικο από το άδικο. Βολεμένες συνειδήσεις, απαθείς, αδιάφορες ,η αβάσταχτη ελαφρότητα του μικροαστισμού και του τυποποιημένου καθωσπρεπισμού. Αυτάρεσκοι κύριοι, μπλαζέ ύφος, κερδοσκοπική νοοτροπία, ρηχότητα, ωραιοπαθείς κυρίες, ναρκισσιστές, χαμένοι στην μετάφραση. Ο δανεισμός στην γνώση, δεν χρειάζεται να ξαναανακαλύψει κάποιος από την αρχή, ότι η Γη κινείται, όταν το έχουν κάνει άλλοι, αλλά αξιοποιώντας αυτή την κατάκτηση να προχωρήσει ένα σκαλί παραπάνω. Πόσες κινήσεις κάνει η Γη και ποιες;
Όταν τραυματίζεται το δικό σου παιδί να φωνάζεις για δικαιοσύνη και όταν μπροστά στα μάτια σου σκοτώνανε άλλα παιδιά ποιούσες την νήσσα, γιατί νόμιζες πως δε σε αφορούσε το πρόβλημα και δεν θα σε αφορούσε ποτέ.

Η αλλαγή δεν πρόκειται ποτέ να γίνει από τους πολύ φτωχούς ανθρώπους και να γίνει θα καταλήξει σε πλιάτσικο γιατί είναι πεινασμένοι. Δεν πρόκειται να προέλθει από τους πολύ πλούσιους ανθρώπους, έχουν διαφθαρεί και αισθάνονται ισχυροί στην θνητότητα τους μέχρι να έρθουν αντιμέτωποι και τότε είναι αργά.Δεν θα τη αναδείξουν πολεμοχαρείς άνθρωποι και οι ιδεολογίες τους και δεν θα την προωθήσουν παθητικοί ειρηνόφιλοι συγκαταβατικοί .Ούτε οι φανατικοί θρησκόληπτοι, ούτε οι φανατισμένοι άθεοι.Ούτε αυτοί που λατρεύουν τους Εσκιμώους παράφορα και τους προσκυνούν, ούτε αυτοί που τους μισούν και θέλουν να τους εξοντώσουν. Ούτε αυτοί που στην χώρα τους ντύνονται και συμπεριφέρονται σαν Εσκιμώοι και στην χώρα των Εσκιμώων ξεχνούν την καταγωγή τους.
Δεν θα την δημιουργήσουν οι πολύ ομιλητικοί τύποι ούτε και οι σιωπηλοί συνεχώς.
Ούτε οι τεχνοκράτες επιστήμονες και φιλόσοφοι κλεισμένοι σε ένα δωμάτιο του λαβύρινθου να αισθάνονται θεοί μέχρι να συναντήσουν τον Μινώταυρο. Ούτε αυτοί που περιδιαβαίνουν άσκοπα στους διαδρόμους του.Ούτε αυτοί που εμμένουν σε θέσεις δογματικά, ούτε αυτοί που δεν διατύπωσαν ποτέ μια θέση και πρόταση.Ούτε αυτοί που έχουν αντίλογο για τον αντίλογο, και διαφωνία για την διαφωνία σε μια ατέλειωτη γκρίνια αυτοεπιβεβαίωσης της ύπαρξης τους, ούτε αυτοί που συμφωνούν μόνο όταν νομίζουν ότι έχουν προσωπικό συμφέρον αποβλέποντας ότι θα κερδίσουν κάτι.Ούτε αυτοί που παίρνουν πολύ στα σοβαρά ένα μικρό εγώ, ούτε αυτοί που δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη της ύπαρξης του.
Η αλλαγή, δομική μετασχηματιστική και ουσιαστική ίσως εκπορευτεί από μια ισορροπία και αρμονία δυνάμεων, κινητική και όχι στατική, ροϊκή, ανάμεσα σε ένα ΕΓΩ και ένα ΕΜΕΙΣ συνείδησης άλματος κβαντικής.

Τι κάναμε; Δικαιολογείται ο Ευρύμαχος.
Λίγα γουρουνάκια φάγαμε και σε ένα πλιάτσικο καταλήξαμε. Να σε αποζημιώσουμε με το παραπάνω. Πόσα θες; Με το εν λόγω μεγάλο μνηστήρα θα μιλήσουμε διεξοδικά στοχεύοντας στο συκώτι του και εστιαζόμενοι στο τι σημαίνει ήθος στην πολιτική σε μια απαρτίζουσα κοινωνία ανθρώπων και τις δυσχέρειες της πραγμάτωσης της πολιτικής πράξης.Ο Τηλέμαχος θα ασχοληθεί με τον Αμφίνομο και να δούμε τον Αγέλαο και τον Λειώδη πως συντρώγουν μαζί τους.
Νικητές και νικημένοι είναι εξίσου κοντά στην ψυχή μας όλοι τους είναι εικόνες της αναγκαιότητας που τους κλαίμε με τρυφερότητα και τους βλέπουμε με το μάτι του βοσκού.
Η Οδύσσεια δεν έχει αυτή την αμεροληψία και κάνει διάκριση μεταξύ καλών και κακών φίλων και εχθρών.
Το κλάμα που ανέβρυζε στην Ιλιάδα για τις λεύκες τις ελιές ή τις παπαρούνες θύματα της φύσης δεν αναβρύζει πια και ούτε ένα δάκρυ δεν σταλάζει πάνω στους μνηστήρες και στους συντρόφους του Οδυσσέα.
Ούτε για μια στιγμή δεν πρέπει να λησμονήσουμε ότι η Οδύσσεια γράφτηκε εν ονόματι αλλά, και από την πλευρά του πεπρωμένου, για τα θύματα του πεπρωμένου δεν υπάρχει παρά μια περαστική στιγμή και σωριάζεται κατευθείαν όταν ο Οδυσσέας κλαίει για την μοίρα της Τρωαδίτισσας δούλας και για την δική του μοίρα στο παλάτι του Αλκίνοου.Το βλέμμα του βοσκού χάνεται από την σκηνή.
Εκείνο το μακρινό μάτι, το ξένο σε κάθε μοίρα, σε κάθε νίκη ή ήττα το οποίο κοιτάζει τη σελήνη και τις καταιγίδες δεν διεισδύει ποτέ μέσα στα τόσα βλέμματα στην Οδύσσεια.
Έτσι καμιά φορά το ποίημα του Οδυσσέα μας μοιάζει ανυπόφορα απάνθρωπο όπως κάθε κείμενο που το έχει υπαγορεύσει το πεπρωμένο.

Όμηρος: Ο κυρίαρχος της Πρόθεσης.

Ήταν τυφλός;Τι είδους «όραση» είχε ο Όμηρος;

Ο Όμηρος έβλεπε με τα μάτια κλειστά, γιατί διέθετε εσωτερική όραση, χωρίς εξωτερικά προγράμματα, μετάφρασης και… παράφρασης.Έβλεπε άμεσα την ενέργεια όπως ρέει στο σύμπαν ,γι αυτό και έβλεπε παρά πολύ καλά και αλάνθαστα .Είχε φροντίσει να πιάσει το Λιοντάρι της Νεμέας και να κλείσει τις εξόδους διαφυγής του.Ο μεγαλύτερος ποιητής του κόσμου, είναι και ο μεγαλύτερος πολεμιστής του κόσμου.Ένας πολεμιστής τρίτης προσοχής, που έφθασε μέχρι την Πηγή, κάνοντας όλο το ταξίδι.Πήρε εκεί και αιχμαλώτισε την Πρόθεση.Έγινε Ένα, με αυτήν.Η Πρόθεση δημιουργεί τον Κόσμο και ο Όμηρος έγινε κυρίαρχος της.Οι Εντολές της Πηγής, έγιναν Εντολές του και, οι Εντολές του, έφτιαξαν τις Ομηρικές Ιστορίες.Τα Ομηρικά Έπη, είναι η «μη πράξη» του Όμηρου.

Έγιναν ...Μύθοι!

Ιστορίες για παιδιά!!.
Μ’αυτό τον τρόπο, διαδόθηκαν και διασώθηκαν κάτω από την «μύτη» της εκάστοτε εξουσίας, μιλώντας στους ανθρώπους, όπως ακριβώς είναι . ..οι άνθρωποι.Φοβισμένα παιδιά, που έχουν χαθεί στο «απαγορευμένο» δάσος!
Σκηνοθέτησε αριστοτεχνικά την μεγαλύτερη ταινία όλων των εποχών, τα Ομηρικά Έπη…και την ανεβάζει, με καταπληκτική μαεστρία στην μεγάλη Σκηνή του κόσμου.

Έκτοτε, όλοι παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα την εξέλιξη της ιστορίας.Έκτοτε, όλοι και όλα κινούνται, γύρω από τον κεντρικό άξονα της Πρόθεσης του.Σκιαγραφεί , καταγράφει και προβλέπει κάθε ανθρώπινη συμπεριφορά και αντίδραση, με καταπληκτική ακρίβεια, άριστος γνωστής της ανθρώπινης φύσης και ψυχολογίας.Τίποτε δεν διαφεύγει από την διεισδυτική του ματιά.Οποιοδήποτε γεγονός, χαρακτήρας πρόσωπο είναι καταγραμμένο στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια και αναλύεται βαθιά.
Αυθεντία, στο χειρισμό της ελεγχόμενης τρέλας, σβήνει όλα τα ίχνη του και διαγράφει την προσωπική του ιστορία.
Γίνεται ο ίδιος η Ιστορία!.Όλα γύρω από αυτόν ,αλλά τίποτα ...σίγουρο γι’αυτόν.

Καταπληκτικός Ονειρευτής!Ονειρεύτηκε ένα Όνειρο για τον άνθρωπο και το πραγματοποιεί σταδιακά σε 12 Κεφαλαίες Πράξεις.

Σε 12 μεγάλες χρονικές περιόδους εξελίσσει την Συνείδηση , προσθέτοντας κάθε φορά αρχέτυπα και διεργασίες στο συλλογικό και προσωπικό υποσυνείδητο.Εξερευνά το Άγνωστο σ’ολο το εύρος του, το φωτίζει και το φέρνει στην επιφάνεια του Γνωστού, διαχρονικός και αξεπέραστος.
Είναι η ποίηση, η μαγεία ,η τέχνη, η φιλοσοφία, η επιστήμη, ο πόλεμος, η στρατηγική του πολέμου, , η ειρήνη, η δικαιοσύνη,η απλότητα, η δύναμη, η χάρη, η Μούσα.Είναι ο ρεαλισμός, ο ρομαντισμός, η περιπέτεια, η χαρά, η λύπη, το Όνειρο.Είναι άντρας, ο πολεμιστής, ο στρατιώτης, ο στρατηγός, η γυναίκα, η σοφία , το παιδί ,η περιέργεια, η δημιουργία, το ταξίδι της ανθρωπότητας στο χωροχρόνο.

Ο Όμηρος είναι ...η αβάσταχτη γοητεία!

Η παρουσία του εθιστική.Κάθε επαφή μαζί του, οδηγεί σ’ένα Έρωτα μεγάλο... για την Γνώση. Ο Όμηρος και οι επίλεκτοι πρωταγωνιστές του είναι ο Ελληνισμός!

Ο Ελληνισμός, που σ’όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης αγκαλιάζει τα πάντα.Τον κόσμο, τον κάθε άνθρωπο, ανεξάρτητα από το χρώμα του, την φυλή ,την θρησκεία του ,αρκεί ,να προσπαθεί να σταθεί όρθιος στα πόδια του.
Ο Όμηρος είναι Όλον, το Α και το Ω!
Από το Άλφα έως το Ωμέγα ,ο μεγάλος ονειροπόλος της Γνώσης φτιάχνει τον Ολοκληρωμένο, Οικουμενικό, Παγκόσμιο Άνθρωπο, τον Έλληνα!

ΕΛΖΙΝ

Λέανδρος Λαμπρινός