4 Νοός Ανάκτορον

Ιθάκη, ανάκτορον

Στην κορυφή του κεφαλιού είναι το  υψηλόν ανάκτορον του Διαυγούς ΝΟΥ

μη το γυρέψεις πουθενά  αλλού

Σαν βγεις στον Πηγαιμό για την Ιθάκη μπροστά στην Πύλη Άλφα και στην Αγορά των θεών θα σταθείς,
βγάλε την μεσαία λωρίδα της ομιχλώδους Αχλύς 
Λαμπρός Πολεμιστής του Φωτός σε όραση ευκρινή να Διακριθείς 
Τον Άνδρα τον Πολύτροπο Διέκρινε εντός σου Αφού Πρώτα την ΜΟΥΣΑ έμπνευση επικαλεστείς
στοχάσου που έχεις ξεχαστεί και σε ποιο νησί έχεις Αποκοιμηθεί.
Η καλυπτροφόρα Ποιμαντική μοναχική ΚΑΛΥΨΩ εκκλησία σου τάζει την Αθανασία αλλά δεν σου λέει όλη την ουσία.
Στο μήνυμα που Παίρνει από τον ΕΡΜΗ με Παρέμβαση της ΑΘΗΝΑΣ σε σύγχρονη ερμηνεία μία μόνο της απομένει ελευθερία από τον ΔΙΑ.
Από τον σοφό ΜΕΝΤΗ Τάφιο κατάπληκτος όταν θα Ακούσεις την συμβουλή για το ταξίδι στην ΠΥΛΟ και στην Σπάρτη πριν κοιμηθείς θα οραματιστείς
παρ όλο τον Αντίλογο που θα έχει ο ΑΝΤΙΝΟΟΣ και ο ΕΥΡΥΜΑΧΟΣ μη Πτοηθείς.
Δια δικτυακός ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ μαχόμενος εκ μακρόθεν ,
Άσε τον Αοιδό ΦΗΜΙΟ τα κατορθώματα των Αχαιών στην Αυλή των θαυμάτων και των καταχραστών να τραγουδά με ζήλο πολύ και την λυπημένη κατιούσα ΠΗΝΕΛΟΠΗ με Πρωτοβουλία τολμηρού Ανδρός στείλε την σε Ανοδική ενέργεια εσωτερικού Πυρός.

Σαν βγεις στον Πηγαιμό για την Ιθάκη το Πρώτο Αρκτικό γράμμα και την Αρχή να Προσέχεις Πάντα σαν το ήμισυ του Παντός

α οδυσσείας

Είσοδος στο παλάτι του νου

Ο Οδυσσέας και ο Τηλέμαχος συναντιούνται στο καλύβι του Εύμαιου. Ξεκινώντας για το παλάτι στην πόρτα στο κατώφλι του βλέπουν τον Ίρο. Αρχίζει να βρίζει και να χλευάζει τον Οδυσσέα. Τον προκαλεί. Ο Οδυσσέας δεν θέλει καυγάδες αλλά αυτός συνεχίζει προκλητικά.
Ποιος είναι ο Ίρος και γιατί ο Οδυσσέας τον χτυπάει πριν μπει στο παλάτι;
Τους μνηστήρες λίγο πολύ τους γνωρίζουμε.Ο Ίρος δεν είναι τόσο διάσημος και συνήθως περνάει στα ψιλά της Οδύσσειας. Είναι όμως καθοριστικός ο ρόλος του στην εξέλιξη της ραψωδίας.
Ο Ίρος είναι ένας ζητιάνος. Ζητιάνος είναι και ο Οδυσσέας. Ένα άλλο ζητιάνο τον Θερσίτη συναντούμε στην Ιλιάδα. Ποια είναι η διαφορά αναμέσα τους; Ζητιάνοι είμαστε όλοι μας και σε μια Ιλιάδα και σε μια Οδύσσεια. Είμαστε ζητιάνοι και απλώνουμε πάντα ένα χέρι ζητιανιάς παρακαλώντας για αγάπη για σωτηρίες για λεφτά κανένα ρουσφέτι εκλιπαρώντας συνεχώς . Σκύβοντας το κεφάλι και προσκυνώντας τους έχοντες και κατέχοντες. Όμως ο Ίρος έχει και ένα άλλο χαρακτηριστικό. Γυρίζει από παλάτι και παλάτι και ζητιανεύει για αυτό και το παρατσούκλι του είναι Ίρος αρσενική Ίρις δηλαδή. Το όνομα του είναι Αρναίος και ο Αντίνοος τον σέρνει μπροστά στον Οδυσσέα τρέμοντας να παλέψει. Αν το παλάτι είναι ο νους μας δεν μπορούμε να μπούμε όσο υπάρχει ο ζητιάνος μέσα μας που συντηρείται από την ζητιανιά και την ελεημοσύνη των άλλων. Η ζητιανιά πρέπει να εξαλειφθεί. Για να συμβεί αυτό πρέπει να εξαλειφθεί και η φιλανθρωπία επειδή αλληλοστηρίζονται σε αυτή την παράλογη αντινοϊκή λογική. Το πρώτο είναι κατάντια και αδυναμία και το δεύτερο είναι αυταράσκεια και επίδειξη.  Θα περάσουμε όλη την ζωή μας έξω από ένα παλάτι γυρολόγοι και ζητιάνοι Αρναίοι- Ίροι

Ο Ίρος είναι ένας καταδότης, χαφιές των μνηστήρων.Ζει από τα ψίχουλα που του δίνουν και τις εκδουλεύσεις που τους κάνει.
Είναι και ένας κουτσομπόλης που γυρίζει στα σπίτια και τα παλάτια των ανθρώπων περιαυτολογεί, διαβάλει και κουτσομπολεύει.
Είναι τα κουτσομπολίστικα περιοδικά, ο κίτρινος τύπος  και θεάματα και τα ανόητα πρωινάδικα που απασχολούν τους ανθρώπους σε ανούσια θέματα εκτός ουσίας και τους αποχαυνώνουν.
Υπάρχει μια ουσιαστική και μεγάλη διαφορά του Οδυσσέα με τον Ίρο
παρ΄ όλο που είναι και οι δυο ζητιάνοι στο παλάτι του νου.
Ο Οδυσσέας υπακούει σε μια αναγκαιότητα που όμως την ξεπερνά κάθε φορά μαζί με τις ανάγκες του και τα ελαττώματα του και φεύγει από αυτά. Πολλοί σταθμοί, άνθρωποι, θεοί και γιοι θεών προσπάθησαν να τον κρατήσουν.
Οι Λωτοφάγοι στην καλοπέραση, ο Κύκλωπας να τον καταβροχθίσει, η Κίρκη να τον μεταμορφώσει σε γουρούνι, η Καλυψώ ζηλότυπα να του χαρίσει την αθανασία στο ¨αυτός αυτή και τα μυστήρια¨, η Ναυσικά να του δώσει στην ευτυχία και την ευδαιμονία στον πολιτικό στίβο ή... αρένα.
Ο Οδυσσέας κάθε φορά φεύγει και αυτή η φυγή φαίνεται ατέρμονη. Υπακούει σε κάτι άλλο που το γνωρίζει ο ίδιος βαθιά.
Γνωρίζει τον δρόμο του και τον βρίσκει μέσα στο σκοτάδι και την ομίχλη. Ευχαριστεί τον Αλκίνοο και τους Φαίακες από καρδιάς.
Κατευθύνεται στο καλύβι του Εύμαιου με ανθρώπους που εμπιστεύεται και τον αγαπούν πραγματικά και ανιδιοτελώς.
Αυτή η διαδρομή δεν περιλαμβάνει το Ιδαίον άντρο της Κρήτης και κανένα μοίρασμα λαφυρών και δεν μπορεί να δεχτεί πιέσεις, πολιορκίες και υποδείξεις για αυτό το θέμα.Αλλά ούτε μπορεί να ανεχτεί προσβολές και χλευασμούς του ιδίου και των φίλων του και συνεχείς διαπληκτισμούς, διαξιφισμούς σε μια συντροφιά που πρέπει να συνεργάζεται αρμονικά.
Ο Ίρος και οι Μνηστήρες, ο Μελάνθιος και η Μελάνθη είναι μαζί γιατί έχουν μόνο τις ίδιες ανάγκες και δεν ενδιαφέρονται για αξίες και ιδανικά. Ισοπεδώνουν τις δεύτερες, τις θυσιάζουν για τις πρώτες. Είναι συνήθως μια πλειοψηφία άμορφης μάζας που ελέγχεται και ποδηγετείται μέσω των ενστίκτων, του θυμικού και των αναγκών της.
Και είναι η αρχή της ύβρεως και της ανομίας.
Ο Οδυσσέας, ο Εύμαιος, ο Φιλοίτιος, ο Τηλέμαχος, η Ευρύκλεια, η Πηνελόπη είναι μαζί,ο καθένας με την ξεχωριστή προσωπικότητα και τον θαυμαστό χαρακτήρα του, γιατί όχι μόνο έχουν τις ίδιες αξίες,
αλλά γιατί ξεπερνούν, εκμηνενίζουν τις ανάγκες τους όταν χρειάζεται χάρη του κοινού αγώνα σε μια ευφυή συνεργασία.
Είναι πάντα η μειοψηφία που σπάνια επιχειρεί μια ανατροπή
εκτός αν υιοθετήσει μια ειδική οδυσσειακή στρατηγική.

Τα άνθη του κακού και του καλού στην Οδύσσεια και στα Ομηρικά Έπη ποιος τα κρατεί;

Ο Μελάνθιος είναι πιο απεχθές  πρόσωπο  στα Ομηρικά Έπη όπου ο ποιητής βλέπει  με κάποια κατανόηση  όλους  σχεδόν τους χαρακτήρες  που περιγράφει  εξ αιτίας των δυσκολιών της ανθρώπινης ζωής και τις αδυναμίες της ανθρώπινης φύσης.Όμως ο Μελάνθιος μαζί με την αδελφή του την Μελανθώ είναι το πιο ελεεινό πρόσωπο. Γιατί άραγε;

Ποιοί είναι;

Η ίδια η ΛΕΞΗ μας οδηγεί στα ίχνη του και στην σκιαγράφηση της προσωπικότητας του. Μέλανα τα άνθη του κακού όπως θα συνηγορούσε και ο  Σαρλ Μπωντλαίρ κυριαρχούμενος  από μελαγχολικά συναισθήματα του ρομαντισμού. Η πραγματικότητα της ομηρούπολης  όπως μας την παρουσιάζει ο Μπωντλαίρ  με το στυλ του ανερχόμενου ρεαλισμού . Οι χαρακτήρες ταλαντεύονται μεταξύ των σκοτεινών δυνάμεων του καλού και του κακού σε δρόμους αρετής και κακίας  κατ εξοχήν  ομηρικούς.

Είναι αρχιδούλος  των μνηστήρων και τρέχει να τους εξυπηρετήσει . Βρίζει χλευάζει τον Οδυσσέα και η Μελάνθη σμίγει ενώνεται  με τον Ευρύμαχο. Τον ΕΥΡΥΜΑΧΟ των πολλών παραθύρων τηλεμαχικών μαχών.

Η μαεστρία και η άφθαστος  ομηρική τεχνική μας δίνει όλα τα στοιχεία τους στην στιγμή στο Πι και ΦΙ και με το Σίγμα και τον Νι μας τα εξιστορεί.

Ο Οδυσσέας τους επιφυλάσσει ατιμωτικό  θάνατο. Δεν καταδέχεται να χαραμίσει ΒΕΛΟΣ  για αυτούς. Ο Γιος του όμως ο ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ τους κρεμά  ομηρικά σε ιστολόγια και σελίδες  διαδικτυακά.

Ας δούμε τι  κάνουν με πράξη ελεεινή.

Κλέβουν τα όπλα που έκρυψε ο Οδυσσέας, τις ΛΕΞΕΙΣ του, τα βέλη τα ακόντια  και ο Τηλέμαχος   άφησε ανοικτή  , δεν κλείδωσε την θύρα , και τα δίνουν στους μνηστήρες  για  να ανοίξουν   μέτωπα πολλά. Τον μιμούνται σε κακή μίμηση αντιγραφή για να μπερδεύουν τον θεατή και να χάνεται ο στόχος και ο σκοπός που έχει από την προσδιορισθεί και ανακοινωθεί. Στην ουσία προδίδουν ένα αγώνα μια υπόθεση πάντα από μέσα .  Ένα άλλο  άθλιο πρόσωπο  συγγενές με τον Μελάνθιο είναι ο Ίρος  που ο Οδυσσέας  αναγκάζεται να  τον κτυπήσει για να εισέλθει στο παλάτι  του και ο ρόλος του  έχει περιγραφεί αναλυτικά.

Ο Μελάνθιος όμως είναι χειρότερος. Είναι μέσα στο παλάτι , γνωρίζει τον Οδυσσέα, το Τηλέμαχο την Πηνελόπη και τους κλέβει προδοτικά. Ακόμη και οι μνηστήρες σεβάστηκαν την Πηνελόπη, οι κακοί χαρακτήρες των Ομηρικών Επών όχι. Ο Μελάνθιος είναι ο Εφιάλτης όλων των εποχών. Ο Λεωνίδας  στην μάχη των Θερμοπυλών του “εύχεται” να ζήσει για πάντα και ο ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ τον ” κρεμάει “για πάντα  σε ιστό τηλεμαχικό με τρόπο ομηρικό.

Σε προσωπικό επίπεδο είναι οι “φίλοι”    που θαρθούν στο σπίτι σου, στο ιστολόγιο σου στην ομιλία σου που θα σε κλέψουν και θα σε αντιγράψουν  και μετά να   χυδαιολογήσουν  και  πισώπλατα να   προσπαθήσουν να σε διαβρώσουν  υποθάλποντας κάθε μαύρο άνθος   του κακού αποπροσανατολιστικά.Σε συλλογικό είναι οι φορείς οργανώσεις κόμματα  “κράτη” που θα ιδιοποιηθούν τα σύμβολα τα ονόματα τους  ήρωες  τα πρόσωπα  τα σημαντικά.

Στην ουσία ο ρόλος του Μελάνθιου είναι η τελική Υ επιλογή . Διαλέγει τον  δρόμο  της κακίας και όχι της αρετής  ανήθικος στην ενεργειακή του βάση και δομή.Και φυσικά δεν είναι ΦΙΛΟΙΤΙΟΣ, δεν έχει την τύχη του Φιλοίτιου  συμφώνως με την ομηρική εκδοχή.

Η ενότητα είναι πάντα  ΕΝΟΤΗΤΑ  με τους ομοίους και μεταξύ ίσων και ισόνομων όπως και η φιλία και, αποδεικνύεται κάθε φορά από την θέση που κάποιος παίρνει και   σε  κρίσιμα θέματα κρατά.

Ο καθένας  άνθρωπος έχει το δικαίωμα να διαλέξει τους φίλους του, τους συντρόφους του  και  με ποιους  θα πάει και ποιους θα αφήσει αλλά, έτσι διαλέγει και το στρατόπεδο και την πλευρά με την  οποία  θα πολεμήσει. Ο  κάθε στρατηγός μιας μάχης όμως  πρέπει να ξέρει και να ξεχωρίζει τους αληθινούς φίλους από τους εχθρούς και αυτούς που δίπλα του πραγματικά θα σταθούν και υπάρχει τρόπος καθώς μας εξηγεί ο ποιητής διεξοδικά στην ομηρική των χαρακτήρων του περιγραφή. Οπωσδήποτε η εμπιστοσύνη είναι όπως η παρθενιά, αν χαθεί δεν μπορεί να  ξαναποκτηθεί και η κρίση και η διάκριση είναι πάντοτε απαραίτητη ομηρική στρατηγική.

ΑΝ Ο ΝΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΑΜΠΤΟΣ Η ΣΚΕΨΗ ΠΕΤΑΓΕΤΑΙ ΣΑΝ ΣΑΙΤΑ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΤΟΧΟ ΤΗΣ ΜΑΣ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΤΑ ΕΠΗ ΤΑ ΟΜΗΡΙΚΑ

ΕΛΖΙΝ
Λέανδρος  Λαμπρινός