Ταυρίδα Ιφιάνασσας

«Ιφιγένεια». Ζωγραφικός πίνακας (1862) του Anselm Feuerbach.

Ιφιγένεια

Στην ελληνική μυθολογία η Ιφιγένεια ήταν μία από τις κόρες του Αγαμέμνονα και της Κλυταιμνήστρας, γνωστή κυρίως από τη θυσία της στην Αυλίδα. Η Ιφιγένεια δεν αναφέρεται καθόλου στα έπη του Ομήρου, όπου απλώς μία από τις τρεις κόρες του Αγαμέμνονα καλείται Ιφιάνασσα. Μόνο στα Κύκλια έπη αναπτύσσεται ο μύθος της και κυρίως στις τραγωδίες των μεγάλων τραγικών ποιητών.

Η Ιφιγένεια στην Ταυρίδα

Στην Ταυρίδα η Ιφιγένεια έμεινε πολύ καιρό ως ιέρεια της Αρτέμιδας. Είχε ως αποστολή να θυσιάζει όποιο ξένο έφθανε στη χώρα. Κάποια μέρα όμως αναγνώρισε στο πρόσωπο δύο ξένων που τους έφεραν για θυσία τον ίδιο τον αδελφό της, τον Ορέστη, και τον φίλο του, τον Πυλάδη. Οι δύο φίλοι είχαν πάει στην Ταυρίδα μετά από χρησμό του Μαντείου των Δελφών για να αρπάξουν το ξόανοτης Αρτέμιδας. Αυτή ήταν η απαίτηση των θεών για να εξαγνισθεί ο Ορέστης από τον φόνο της μητέρας τους Κλυταιμνήστρας. Η Ιφιγένεια τότε εγκατέλειψε το αξίωμά της, τους παρέδωσε το ιερό ξόανο και δραπέτευσε μαζί τους στην Ελλάδα. Ο Σοφοκλής, στη χαμένη τραγωδία του «Χρύσης», περιελάμβανε κάποιο επεισόδιο σχετικό με την επιστροφή των φυγάδων: Η Ιφιγένεια και οι δύο φίλοι έφθασαν στην πόλη Σμίνθιο, όπου ιερέας του Απόλλωνα ήταν ο Χρύσης, γνωστός από την Ιλιάδα. Ο Χρύσης είχε μαζί του τον γιο της κόρης του, της Χρυσηίδας, και του Αγαμέμνονα. Το παιδί αυτό λεγόταν επίσης Χρύσης. Μόλις έφθασαν οι φυγάδες καταδιωκόμενοι από τον βασιλιά της Ταυρίδας Θόαντα, ο νεαρός Χρύσης τους συνέλαβε και ετοιμαζόταν να τους παραδώσει στον Θόαντα. Ο παππούς του τότε του απεκάλυψε ότι ήταν γιος του Αγαμέμνονα και συνεπώς ετεροθαλής αδελφός των δύο από τους τρεις συλληφθέντες. Κατόπιν αυτού ο νεαρός Χρύσης σκότωσε τον Θόαντα και ακολούθησε τα αδέλφια του στις Μυκήνες. Μία παράδοση πάντως εμφανίζει την Ιφιγένεια ως κόρη της Χρυσηίδας και όχι της Κλυταιμνήστρας, και άλλη ως κόρη του Θησέως και της Ελένης.

Ο θάνατος της Ιφιγένειας

Αναφέρεται ότι η Ιφιγένεια πέθανε στα Μέγαρα, όπου υπήρχε και ιερό της, ενώ από άλλους ότι η Άρτεμις την κατέστησε αθάνατη. Με αυτό τον τρόπο η Ιφιγένεια ταυτίζεται με την Εκάτη. Κατά μία παράδοση, είχε παντρευτεί τον Αχιλλέα. Φαίνεται ότι η λαϊκή φαντασία θέλησε να αποκαταστήσει κοντά του την Ιφιγένεια, οπότε μετά τον θάνατό τους οι δυο τους βρέθηκαν παντρεμένοι στη Λευκή Νήσο.

Η Ταυρική (Αρχαιοελ: Ταυρίς, Ταυρίδα, Λατ:Taurica) επίσης γνωστή ως Ταυρική Χερσόνησος ή Χερσόνησος Ταυρική ήταν το όνομα της Κριμαίας κατά την περίοδο της κλασικής αρχαιότητας.

Η χώρα των Κιμμερίων
Στην αρχαία Ελλάδα είναι γνωστοί από τους ομηρικούς χρόνους. Ό Όμηρος τους αναφέρει ως πολυάριθμο λαό σε βόρεια μέρη όπου «η νύχτα διαρκεί μία μόνο ώρα» (Οδύσσεια, κ, λ, ξ). Αυτό είχε ως συνέπεια οι αρχαίοι Έλληνες να θεωρούν τη χώρα τους ως σημείο εισόδου στον Άδη και να παράγουν το όνομά τους από τους Κερβέρους (Κερβέριοι – Κιμμέριοι).

Ιφιγένεια, η από καλό ένδοξο  γένος κόρη του Αγαμέμνονα αναταράσσει της χερσονήσου τα νερά με Έπη Ομηρικά

Διονυσιακές Παραστάσεις

Ροκ Διαδικτυακή Οδύσσεια 2008-2014. Η ΟΜΗΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΑΙΩΝΑ. Η Αλληγορία και η Ερμηνεία των Ομηρικών Επών σε συλλογικό προσωπικό πολιτικό φιλοσοφικό επίπεδο και η Διαχρονικότητα ΣΗΜΕΙΟΛΟΓΙΑ των Ομηρικών Ονομάτων στα ίχνη του Ομήρου Ποιητή

ΟΙΟΘΕΝ ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΩΣ

Αν δεν ξέρεις που θέλεις να φθάσεις οπουδήποτε είναι καλά αλλά ποτέ δεν θα μάθεις που θα μπορούσες να είχες φθάσει αν είχες στόχο και προορισμό, 
είτε ταξιδεύεις οιόθεν κατάμονος με μια σχεδία αυτοσχεδία στο διαδίκτυο του σύγχρονου τηλεπικοινωνιακού ιστού, 
είτε βρίσκεσαι οδοιπορών μοναχικός ιππηλάτης με πόντσο στην έρημο του πραγματικού .

Γιατί ο Όμηρος, ο τόσο ακριβολόγος των ονομάτων ονομάζει τον γιο του πολυμήχανου Οδυσσέα Τηλέμαχο και όχι Αγχέμαχο αφού δίπλα του πολεμά;
Αυτό ερώτημα να αναρωτηθείς τα βράδια με ξαστεριά ατενίζοντας τα όνειρα που έκανες σε χρόνια εφηβικά, αν ακόμη η καρδιά σου είναι ζωντανή και τα πέδιλα του νεαρού μαχητή φορά.

Σαν βγεις στο πηγαιμό για το  Διαδίκτυο και το ΦΒ κλπ
Να εύχεσαι να μην σου ρίξουν τον λογαριασμό
Φρόντισε να έχεις σώσει το υλικό το βασικό
Και να έχεις μια ιστοσελίδα ή ένα ιστολόγιο σχετικά σταθερό
Τους Κίκονες και τους Λαιστρυγόνες τέρατα άγριους λαούς και τους άλλους ομηρικούς ήρωες  θα τους συναντήσεις οπωσδήποτε να είσαι προετοιμασμένος για αυτό
Σαφώς πρέπει να έχεις πάρεις την Τροία για να έχεις τα βασικά προς το ζην και να μπορείς να πληρώνεις του ιντερνέτ τον λογαριασμό.
Ο Μινώταυρος πάντα στον Λαβύρινθο θα σε ακολουθεί αλλά και ο Τηλέμαχός θα σε περιμένει  στου Εύμαιου το καλύβι αν έχεις ένα νου καθαρό και διαυγή.
Όταν ρίξεις το πλοίο στα νερά του διαδικτύου θα διαπιστώσεις πως η εικονική πραγματικότητα δεν διαφέρει πολύ από την καθημερινή.
Όλοι φορούν τις μάσκες  της κοινωνικής δραματοθεραπείας σφιχτές ή χαλαρές  στον χορό των πεποιθήσεων που έχουν διαμορφωθεί
Το ίδιο έργο παίζεται ξανά και ξανά: 
Η Οδύσσεια ενός ταλαιπωρημένου μυαλού  με σένα τραγωδό ηθοποιό και θεατή
αν μπορείς να το δεις σε βαθμό αντικειμενικά αυτοπαρατηρητικό.
Πρώτος σταθμός οι Κίκονες
Λαός άγριος υβριστικός  αν τολμήσεις και επισκεφθείς,
Βαρβαρότητα χωρίς σοσιαλισμό και φρόντισε  από κοντά τους να εξαφανισθείς
Οι Λωτοφάγοι  περνούν καλά αν… και   λίγο βαρετά με τραγουδάκια ποιηματάκια  ξεχνούν ότι το σπίτι τους  έχει πιάσει φωτιά
Ο Αίολος  αρμενίζει τις βαρκούλες εδώ και εκεί παράθυρα θεματάκια φλυαρία και κουτσομπολιό
Χωρίς στόχο και προορισμό. Νάχαμε να λέγαμε σε άφθονη  λεξιλαγνεία και ναρκισσισμό
Ο Κύκλωπας με το Τρίτο Μάτι σε φόρουμ μαγείας και μεταφυσικής θα σε δελεάσει να κλειστείς με το τυράκι στην παγίδα  σαν θα καταπιείς
Τα Βόδια του Ήλιου  του Χρόνου και του Έρωτα μην  αρπάξεις  και σαν πεινασμένος μπάσταρδος καταβροχθίσεις στύβοντας τον κόσμο σαν λεμόνι
Όταν νομίσεις πως στην μεσοαστική τάξη μπόρεσες να ανεβείς.
Με τους Λαιστρυγόνες σαν συναντηθείς απόφυγε  την ποίηση των σαλονιών και των ελιτισμό στείρο κριτικό διανοουμενισμό αλλά το χώρο σου να διατηρείς καθαρό μαζί με τον όρκο της Εστίας τον  Ιερό
Στην Σκύλα και την Χάρυβδη στο πέρασμα των ορίων σε δίλημμα θα βρεθείς τρομερό με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις .Ρώτησε την καρδιά σου αυτό είναι το μυστικό στο πήδημα στη άβυσσο στο Άγνωστο και το Γνωστό
Την Κίρκη να προσέξεις  το σέξ τις  σέξυ θεές και την συμβουλή του Ερμή μαζί με το Μώλυ  να έχεις πάντα στο μυαλό για να μην καταλήξεις χοίρος σε σελίδες γουρουνοποιών. Δεν κάνει καλό.
Τα κόμματα τις θρησκειολογίες θεούς και αγάπες Σειρήνων …. Σείριους Ανδρομέδιους διαστημόπλοια  Ελλανίων μαζί με τις εκκλησίες ναούς και συναγωγές καλύτερα να αποφύγεις  γιατί καίνε και τσακίζουν το  νοητικό και όταν βρεθείς στην Καλυψώ να έχεις μαζί σου στο τσεπάκι ένα αυτοσχεδιαστικό σκοπό και να κοιτάς τον Ελληνικό των Ονομάτων Ουρανό.
Θα φθάσεις στην Ναυσικά και οι φίλοι άνθρωποι θα σε υποδεχθούν θερμά.
Μην εγκλωβιστείς σε προσθήκες φίλων και σε ένα νησί θαυμαστών  αυτάρεσκα εγκλωβιστείς
Να συνεχίσεις όταν ξεκουραστείς και  όταν σε ένα νησί ευθύ βρεθείς να πάρεις  το ανηφόρι με πρώτο αγέρι κοιτάζοντας ένα αστέρι που σου γνέφει
νοσταλγικά ανακατεύοντας στο μέτωπο  σου τα μαλλιά.
Ανασκόπηση των γεγονότων
…… άλλα διαδικτυακά και περσόνα Διαδικτυακή

Με μια σχεδία αυτοσχεδία μετά την Καλυψώ

 να κοιτάς τον Ελληνικό των Ονομάτων Ουρανό

Οι Μεταμορφώσεις του Διόνυσου

δια χειρός 

Γ. Σπανουδάκης κεραμέας

Χθες το βράδυ, 24 Φεβρουαρίου 2014 στο Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης στην ωραία βραδιά του "φιλολόγου" των αποφοίτων της φιλοσοφικής του Α.Π.Θ. ο αγαπητός καθηγητής κ. Μαρωνίτης στην εξαιρετική του παρουσίαση πρότεινε να διδάσκεται η Ιλιάδα και η Οδύσσεια σε …μετάφραση κυρίως στις μεγάλες τάξεις του Γυμνασίου και Λυκείου. Δεν βρήκα ...τρόπο να παρατηρήσω στον αγαπητό δάσκαλο ότι η Ιλιάδα και η Οδύσσεια πρέπει να «διδάσκονται από το νηπιαγωγείο σε μορφή καρτούν" κάτι σαν την «Λιλιπούπολη» και να πετάξουμε τον ... πανούργο «Μπάρμπη» στα σκουπίδια ! Ένα θέμα το ξεφτιλίζεις αν το κρατάς μέσα σου...! Να έχετε μια υπέροχη μέρα ...!

Γ. Σπανουδάκης  για τα Ομηρικά  Έπη και την Ομηρική Πολιτεία

Έτσι είναι αγαπητέ Γ, Σπανουδάκη να έχουμε την ευκαιρία να το υπενθυμίσουμε αυτό στους αγαπητούς μας δασκάλους!

Εδώ Ομηρούπολη  Οδυσούπολη Ιλιούπολη για μικρούς και μεγάλους  στην ψυχή στο πνεύμα και στην καρδιά

Διονυσιακές Εκστάσεις

“ΕΚΣΤΑΣΗ” ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ ΗΛΙΑΔΗ

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΚΝΟ ΤΟΥ  FLEMISH SCHOOL    Musee d’Art et d’Archeologie,Moulins, France

Στον Ουράνιο Θόλο, έχουμε  τον Αστερισμό  Υάδες, τροφοί του Διόνυσου,που οι φωτεινότεροι αστέρες του σχηματίζουν ένα σχήμα «Λ» στον ουρανό, μαζί με τον ερυθρό γίγαντα Αλντεμπαράν, τον φωτεινότερο αστέρα σε όλο τον αστερισμό.  Αναφέρονται από τον Όμηρο στην Ιλιάδα, περιγράφοντας την ασπίδα του Αχιλλέα.

Ο  «Νούς του Διός» που θα οδηγήσει  τον άνθρωπο  στο ίδιο επίπεδο συνειδητότητας με τους ΑΘΑΝΑΤΟΥΣ.

Μετουσιώνει την ύλη και εκφράζει, ως αιώνια έφηβος,  την  ζωτική δύναμη και την κίνηση, στον Κύκλο της Ζωής, σαν μία  εκπληκτική  περιπέτεια, σαν μία γιορτή  σαν  ένα  ΜΑΓΙΚΟ ΤΑΞΙΔΙ ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑΣ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣΗΣ. .Οδηγεί τον άνθρωπο μέσα από την έκσταση να ανακαλύψει τον εαυτό του πίσω από τις «ΜΑΣΚΕΣ» .

Η Έκσταση και οι Μεταμορφώσεις που αποτελούν τις σημαντικές όψεις του Διονυσιασμού, είναι μια τελετουργική συμπεριφορά για την επίτευξη αλλαγής της κατάστασης συνείδησης. Γιατί  η έκσταση, εκτός από την άμεση προσωπική επικοινωνία με τη θεότητα, είναι ταυτόχρονα  συλλογική και κοινωνική πάνω στην μεγάλη σκηνή θεάτρου του Κόσμου , ενός μεγάλου δραματικού θιάσου.

Σύμφωνα με τον Πλούταρχο στο «Περί του ΕΙ του εν Δελφοίς»  μοιράζεται  το Δελφικό έτος με το θεό Απόλλωνα . Εννέα μήνες του έτους οι Δελφοί ήτανε αφιερωμένοι στον Απόλλωνα,και οι τρείς του Χειμώνα ανήκαν στον  Διόνυσο συμβολίζει την παραμονή της ψυχής στη γη με όλες τις αντιξοότητες. Ο Απόλλων κρατεί το ανατολικό αέτωμα του ναού, με τις Μούσες του, ο δε Διόνυσος με τις Θυιάδες το δυτικό.

Όταν ο αδελφός του,  Απόλλων επιστρέφει στη χώρα των Υπερβορείων είναι ο καιρός του Διόνυσου να ξυπνήσει.. Το μαντείο παύει να χρησμοδοτεί για τρεις μήνες και   ο παιάνας του Φοίβου αντικαθίσταται απ’ τον διθύραμβο τού  Διόνυσου.

Τον  Δελφικό μήνα Δαδοφόριο (Νοέμβριος-Δεκέμβριος),οι Θυιάδες θα   ενωθούν  με έναν  θίασο ακόμη γυναικών από την Αθήνα, σε πομπή μέσα στη νύχτα κρατώντας λαμπάδες  και θύρσους, ξύλινες ράβδους με κώνο στην κορυφή στεμμένες με κισσούς ή φύλλα αμπέλου, όλα Διονυσιακά σύμβολα και   θ’ ανέβουν στον Παρνασσό να ξυπνήσουν τον Διόνυσο-Λικνίτη, αυτόν που κοιμάται μέσα στο Λίκνο. Είναι η η ψυχή της ανθρωπότητας που παραμένει στο Λίκνο της, αφυπνίζεται  και προσεγγίζει τον μυστηριακό νεογέννητο Διόνυσο Λικνίτη , τείνει να ενωθεί  με την ΚΟΣΜΙΚΗ ΨΥΧΗ, της οποίας αποτελεί μέρος  για  να επιστρέψει σ’ αυτήν,  μετά την ένωση του ανθρώπου με τον «Εαυτό» του.

ΤΟ ΛΙΚΝΟΝ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ

Η  κατάσταση της ψυχής , μυθολογικά ήταν και παραμένει στο Λίκνο της, προσεγγίζουσα τον μυστηριακό, νεογέννητο Διόνυσο Λικνίτη. Είναι η Νέα ψυχή, η οποία εντός του Λίκνου , κατ΄ομοίωση μετά του βρέφους Διόνυσου, μόλις αρχίζει να λκνίζεται στα γεννώμενα Βακχικά ενθουσιώδη μυστηριακά άσματα, ενώ συγχρόνως ο Διόνυσος υπόκειται στην επήρρεια του αδελφού του Απόλλωνα, με τον οποίο μοιράζεται τον Ιερό χώρο των Δελφών.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΚΡΥΒΟΥΝ «ΚΑΘΕΥΔΟΥΣΑΙ» ΣΤΟ ΛΙΚΝΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ ΟΙ ΜΥΣΤΗΡΙΩΔΕΙΣ ΑΠΟΤΥΠΩΣΕΙΣ ΜΕ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΕΧΕΙ ΣΦΡΑΓΙΣΕΙ Ο ΑΠΟΛΛΩΝ ΤΟ ΑΠΑΝ, ΔΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΠΟΥ ΣΤΟ ΑΙΣΘΗΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΗΛΙΑΚΟ ΦΩΣ.

ΑΠΟΤΥΠΩΣΕΙΣ είναι τα γιγάντια όπλα, τα ψυχικά μας αντισώματα, η ΑΠΟΛΛΩΝΙΟΣ ΣΦΡΑΓΙΔΑ, η οποία «καθεύδει» κοιμάται στο ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟ ΛΙΚΝΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ.

Ο Απόλλων έχει αφήσει με την ΣΦΡΑΓΙΔΑ του την αποτύπωση στο κάθε που υπάρχει στον κόσμο. Και ΚΟΣΜΟΣ νοείται το σύνολο των Γαλαξιακών Συγκροτημάτων, τα οποία όπως λέγει ο Πλάτων είναι έμψυχα και έμφρονα. Μικρόν και Μέγα έχουν την ίδια αξία στην επικράτεια του Απόλλωνα, γιατί τόσο το απειροελαχιστο όσο και το παμμέγιστον γέρουν εξ΄ίσου «την σφραγίδα τυπώτιν» του Απόλλωνα.

Τα Ουράνια αυτά Αποτυπώματα θα καταπολεμήσουν τους ιούς της μαζικοποίησης ,ηλιθιοποίησης και εξαφάνισης κάθε ατομικότητας από το «θνητόν ζώον» . Τα Απολλώνια όπλα/αντισώματα θα απαλλάξουν τον εγκέφαλο από κάθε εξωτερική πλύση, η οποία εντέχνως παρεισφρέει στο υποσυνείδητο με τις απατηλές εικόνες της κατευθυνόμενης γνώσης.

ΚΑΘΑΡΣΗ, ΘΑ ΕΠΑΝΔΡΩΣΕΙ ΜΕ ΨΥΧΙΚΟ ΣΘΕΝΟΣ ΤΟΝ ΑΝΔΡΕΙΟ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟ ΑΥΤΟΣΥΝΕΙΔΗΤΟ ΚΑΙ ΕΚ ΝΕΟΥ ΜΕΣΤΟΝ  ΕΡΕΥΝΗΤΗ ΤΗΣ 3Ης ΧΙΛΙΕΤΙΑΣ.

Στον Αγρόν του Διόνυσου Ζαγρέος ,έρχονται και επανέρχονται οι ψυχές των θνητών, άλλοτε πάσχουσες και άλλοτε ποιούσες, μέχρι να αποκτήσουν ταυτότητα και αυτοσυνειδησία, πάντα όμως εν κινήσει, γι΄αυτό και το παιχνίδι των πεσσών. Παίζοντας ο Διόνυσος μέσα στον ΧΡΟΝΟ και τον ΧΩΡΟ , ορίζει την νομοθετική εξουσία του ΟΛΟΥ, γιατί υπάρχει μία αφανής ΝΟΜΟΤΕΛΕΙΑ, που επαναφέρει την ΤΑΞΗ και την οποία ο Διόνυσος επικαλείται να εφαρμόσει.

Ο κόσμος θα είναι αιώνια νέος, όπως είναι και ο γυιός του Διός και της Σεμέλης, ο μεταξύ της Αθανασίας και της θνητότητας, ο οποίος έχει αναλάβει την φροντίδα των ψυχών των ελλόγων και νοήμονων όντων.

Ο Ηράκλειτος  μας αποκαλύπτει  για το ΠΑΙΔΙ-ΔΙΟΝΥΣΟ « Αιών παίς εστι παίζων πεσσεύων παιδός η βασιλείη» «Ο αιών είναι παιδί που παίζει τοποθετώντας εδώ και εκεί τους πεσσούς. Η βασιλεία είναι του παιδιού.».

Έτσι ο  Διόνυσος, είναι κάτοχος και φύλακας των μυστηρίων της ζωής και του θανάτου, το θείο πνεύμα σ’ εξέλιξη μέσα στο σύμπαν   και  η καρδιά του οποίου    πρέπει να αναζητηθεί με σκοπό  την αναγέννηση του ανθρώπινου πνεύματος και την εξάγνιση της ψυχής.

Έκσταση και Μεταμορφώσεις του Διονύσου

Κραδαινόμενον Κώδωνες

Βασ. Όλγας 68 ,  Θεσσαλονίκη νηδυίοισι μάλ' ὀξὺ κραδαινόμενον λύε γυῖα   524   Ρ Ιλιάδος  ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΚΟΥΔΟΥΝΙΟΥ Ιστορικό

Η ίδρυση του Λ.Ε.Μ.Μ.-Θ. οφείλεται στη Μακεδονική Φιλεκπαιδευτική Αδελφότητα(Κωνσταντινούπολη 1871 - Θεσσαλονίκη 1924 κ.ε.), ένα σωματείο με μεγάλη δράση στον εκπαιδευτικό τομέα. Το 1931 η Αδελφότητα, με επικεφαλής τον πρόεδρό της, Ιωάννη Τάρη (1885 - 1968), επεκτείνοντας τα ενδιαφέροντά της, ξεκίνησε τη συγκέντρωση λαογραφικού υλικού από το βορειοελλαδικό χώρο. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν οι φιλόπονες προσπάθειες των μελών της Αδελφότητας είχαν ως αποτέλεσμα τη συγκέντρωση ενός μεγάλου αριθμού αξιόλογων αντικειμένων, αντιπροσωπευτικών της ζωής των αγροτικών κοινωνιών της Μακεδονίας. Το 1957 ιδρύθηκε ως Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου το Λαογραφικό Μουσείο Βορείου Ελλάδος που στεγάστηκε σε διαμέρισμα 5 δωματίων στη Λεωφόρο Νίκης 55, στη Θεσσαλονίκη. Το 1958 τον Ιωάννη Τάρη διαδέχθηκε ο Κωνσταντίνος Κεφαλάς (1898 - 1989), ο οποίος συνέχισε με ζήλο το έργο του εμπλουτισμού, της καταγραφής και της έκθεσης της αρχικής συλλογής. Το 1970, με το νομοθετικό διάταγμα 406/70 και κατόπιν πιέσεων της Αδελφότητας προς τους αρμόδιους κρατικούς φορείς για εξεύρεση μόνιμου και κατάλληλου χώρου που θα στέγαζε τη συλλογή της, σε συνδυασμό με την πεποίθηση για την αναγκαιότητα ύπαρξης λαογραφικού μουσείου στη Βόρεια Ελλάδα, ιδρύεται, ως Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (Ν.Π.Δ.Δ.) με έδρα τη Θεσσαλονίκη, το Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας (Λ.Ε.Μ.Μ.), στο οποίο παραχωρείται η χρήση του κτηρίου επί της οδού Βασιλίσσης Όλγας 68, που είναι γνωστό ως «Παλαιό Κυβερνείο». Πυρήνα των συλλογών του νέου Μουσείου αποτελεί η συλλογή της Αδελφότητας. Το 1971 το Μουσείο υπάγεται στην εποπτεία του νεοϊδρυθέντος Υπουργείου Πολιτισμού. Μετά από εργασίες για την προσαρμογή του κτηρίου στις ανάγκες του Μουσείου, το Λ.Ε.Μ.Μ. ανοίγει τις πύλες του στο κοινό  στις 18.2.1973. Το 1980 το Μουσείο, στο πλαίσιο του εκσυγχρονισμού και των νέων μουσειολογικών αντιλήψεων, αναδιοργανώνει τις εκθέσεις του τις οποίες παρουσιάζει στο κοινό  στις 10-4-1981. Το 1986 η εποπτεία του Μουσείου μεταφέρεται από το Υπουργείο Πολιτισμού στο Υπουργείο Μακεδονίας-Θράκης. Το 1993, με το προεδρικό διάταγμα υπ΄ αριθ. 346, το Μουσείο μετονομάζεται σε Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας-Θράκης με επέκταση της αρμοδιότητάς του και στη Θράκη. Το 1995 οι εκθέσεις του τίθενται προσωρινά εκτός λειτουργίας για το κοινό, καθώς ξεκινούν στο κτήριο εκτεταμένες εργασίες συντήρησης και ανάπλασης. Το νέο κτήριο παραδίδεται αποκατεστημένο το 2000. Το 2001 η εποπτεία του Λ.Ε.Μ.Μ.-Θ. επανέρχεται στο Υπουργείο Πολιτισμού. Το 2003, με τη λειτουργία της μόνιμης έκθεσης Στους Μύλους της Μακεδονίας και της Θράκης, το Μουσείο ανοίγει και πάλι τις πόρτες του στο κοινό, εγκαινιάζοντας μια νέα περίοδο ζωής για τον οργανισμό. Το 2005 εγκαινιάζεται η δεύτερη μόνιμη έκθεσή του, που αφορά στις Παραδοσιακές Ενδυμασίες της Μακεδονίας και της Θράκης, 1860-1960. Σήμερα, το Μουσείο επικοινωνεί με το κοινό με πλήθος δραστηριοτήτων (μόνιμες και περιοδικές εκθέσεις, εκπαιδευτικά προγράμματα, εκδόσεις, ημερίδες, εκδηλώσεις εκπαιδευτικού και ψυχαγωγικού χαρακτήρα). Παράλληλα, εμπλουτίζει τις συλλογές του μεδωρεές και αγορές αντικειμένων και αναπτύσσει έντονη δραστηριότητα στον τομέα της ψηφιακής τεκμηρίωσης του πολιτιστικού του αποθέματος. Ο Κήπος του Μουσείου

Λευκοί ναοί

Λευκοί ναοί σε γαλάζιο πέτρας

Ο ναός στη Λευκόπετρα 

Ο ναός σύμφωνα με τα ευρήματα του Φ. Πέτσα είχε συνολικές διαστά-

σεις 14,70 μ. × 9,25 μ.

, ενώ μετά τις νεότερες έρευνες ο ναός έχει συνολικό

εσωτερικό μήκος 24 μ. (Εικ. 2). ο δυτικός τοίχος του ναού διαμορφώνεται

από την επιμελή λάξευση του μαλακού σχιστολιθικού βράχου, ενώ λάξευση

του βράχου έχει γίνει και στη βόρεια πλευρά του οπισθοδόμου, πριν την

ανοικοδόμηση του αντίστοιχου τοίχου. ςε αρκετά σημεία βρέθηκαν σπα-

ράγματα από τα κονιάματα, συνήθως κίτρινα και λευκά, που κάλυπταν

τους τοίχους αλλά και τον λαξευμένο βράχο στα δυτικά. Κατά την ανα-

σκαφή του χώρου εντοπίστηκε το στρώμα καταστροφής της στέγης και

κάτω από αυτό στρώμα καταστροφής από φωτιά σε όλη την έκταση του

χώρου. Μπροστά από τον δυτικό τοίχο βρέθηκαν μαρμάρινες τράπεζες

(Εικ. 3), ενώ ολόκληρος ο χώρος ήταν διάσπαρτος από μαρμάρινα σπαράγ-

ματα αρχιτεκτονικών μελών και γλυπτών καθώς και από αναθηματικές επι-

γραφές, οι περισσότερες σπασμένες. ςτο βόρειο τμήμα του χώρου βρέθηκε

μαρμάρινο τμήμα χεριού με τύμπανο, το οποίο προφανώς ανήκε σε λατρευ-

τικό άγαλμα της θεάς. ςτις 194 δημοσιευμένες επιγραφές προστίθενται

τώρα άλλες 48 ακέραιες και αποσπασματικά σωζόμενες. Αρκετά χάλκινα

νομίσματα βρέθηκαν διάσπαρτα στον χώρο αλλά με μεγαλύτερες συγκεν-

τρώσεις μπροστά και γύρω από την τράπεζα. Όσα από αυτά ταυτίζονται

–καθώς τα περισσότερα είναι καμένα- ανήκουν στην τελευταία περίοδο

ζωής του ιερού, τον 4ο αι. μ.Χ. ςτα υπόλοιπα ευρήματα περιλαμβάνονται

λίγα θραύσματα γυάλινων και πήλινων αγγείων και λίγα χάλκινα κοσμή-

ματα12

. 

Αγορεύσεις Πολεμιστών

Ο  Πολεμιστής  του  Φωτός και του Πνεύματος , Όμηρος Μαιονίδης, και η αγόρευση του στο διηνεκές της Ιστορίας με τα Ομηρικά του Έπη, το δώρο του στην ελεύθερη ανθρωπότητα

Όμηρος:

Ο κυρίαρχος της Πρόθεσης.

Ήταν τυφλός;

Τι είδους «όραση» είχε ο Όμηρος;

Ο Όμηρος έβλεπε με τα μάτια κλειστά, γιατί διέθετε εσωτερική όραση, χωρίς εξωτερικά προγράμματα, μετάφρασης και… παράφρασης.

Έβλεπε άμεσα την ενέργεια όπως ρέει στο σύμπαν ,γι αυτό και έβλεπε παρά πολύ καλά και αλάνθαστα .

Είχε φροντίσει να πιάσει το Λιοντάρι της Νεμέας και να κλείσει τις εξόδους διαφυγής του.

Ο μεγαλύτερος ποιητής του κόσμου, είναι και ο μεγαλύτερος πολεμιστής του κόσμου.

Ένας πολεμιστής τρίτης προσοχής, που έφθασε μέχρι την Πηγή, κάνοντας όλο το ταξίδι.

Πήρε εκεί και αιχμαλώτισε την Πρόθεση.Έγινε Ένα, με αυτήν.

Η Πρόθεση δημιουργεί τον Κόσμο και ο Όμηρος έγινε κυρίαρχος της.

Οι Εντολές της Πηγής, έγιναν Εντολές του και, οι Εντολές του, έφτιαξαν τις Ομηρικές Ιστορίες.

Τα Ομηρικά Έπη, είναι η «μη πράξη» του Ομήρου.

Έγιναν ...Μύθοι!

Ιστορίες για παιδιά!!.

Μ’αυτό τον τρόπο, διαδόθηκαν και διασώθηκαν κάτω από την «μύτη» της εκάστοτε εξουσίας, μιλώντας στους ανθρώπους, όπως ακριβώς είναι . ..οι άνθρωποι.

Φοβισμένα παιδιά, που έχουν χαθεί στο «απαγορευμένο» δάσος!

Σκηνοθέτησε αριστοτεχνικά την μεγαλύτερη ταινία όλων των εποχών, τα Ομηρικά Έπη…

και την ανεβάζει, με καταπληκτική μαεστρία στην μεγάλη Σκηνή του κόσμου.

Έκτοτε, όλοι παρακολουθούν με κομμένη την ανάσα την εξέλιξη της ιστορίας.

Έκτοτε, όλοι και όλα κινούνται, γύρω από τον κεντρικό άξονα της Πρόθεσης του.

Σκιαγραφεί , καταγράφει και προβλέπει κάθε ανθρώπινη συμπεριφορά και αντίδραση, με καταπληκτική ακρίβεια, άριστος γνωστής της ανθρώπινης φύσης και ψυχολογίας.

Τίποτε δεν διαφεύγει από την διεισδυτική του ματιά.

Οποιοδήποτε γεγονός, χαρακτήρας πρόσωπο είναι καταγραμμένο στην Ιλιάδα και στην Οδύσσεια και αναλύεται βαθιά.

Αυθεντία, στο χειρισμό της ελεγχόμενης τρέλας, σβήνει όλα τα ίχνη του και διαγράφει την προσωπική του ιστορία.

Γίνεται ο ίδιος η Ιστορία!. Όλα γύρω από αυτόν ,αλλά τίποτα ...σίγουρο γι’αυτόν.

Καταπληκτικός Ονειρευτής!  Ονειρεύτηκε ένα Όνειρο για τον άνθρωπο και το πραγματοποιείσταδιακά σε 12 Κεφαλαίες Πράξεις.

Σε 12 μεγάλες χρονικές περιόδους εξελίσσει την Συνείδηση , προσθέτοντας κάθε φορά αρχέτυπα και διεργασίες στο συλλογικό και προσωπικό υποσυνείδητο.

Εξερευνά το Άγνωστο σ’όλο το εύρος του, το φωτίζει και το φέρνει στην επιφάνεια του Γνωστού, διαχρονικός και αξεπέραστος.

Είναι η ποίηση, η μαγεία ,η τέχνη, η φιλοσοφία, η επιστήμη, ο πόλεμος, η στρατηγική του πολέμου, , η ειρήνη, η δικαιοσύνη,η απλότητα, η δύναμη, η χάρη, η Μούσα.

Είναι ο ρεαλισμός, ο ρομαντισμός, η περιπέτεια, η χαρά, η λύπη, το Όνειρο.

Είναι άντρας, ο πολεμιστής, ο στρατιώτης, ο στρατηγός, η γυναίκα, η σοφία , το παιδί ,η περιέργεια, η δημιουργία, το ταξίδι της ανθρωπότητας στο χωροχρόνο.

Ο Όμηρος είναι ...η αβάσταχτη γοητεία!

Η παρουσία του εθιστική.

Κάθε επαφή μαζί του, οδηγεί σ’ένα ΄Ερωτα μεγάλο... για την Γνώση.

Ο Όμηρος και οι επίλεκτοι πρωταγωνιστές του είναι ο Ελληνισμός!

Ο Ελληνισμός, που σ’όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης αγκαλιάζει τα πάντα.Τον κόσμο, τον κάθε άνθρωπο, ανεξάρτητα από το χρώμα του, την φυλή ,την θρησκεία του ,αρκεί ,να προσπαθεί να σταθεί όρθιος στα πόδια του.

Ο Όμηρος είναι Όλον, το Α και το Ω!

Από το Άλφα έως το Ωμέγα ,ο μεγάλος ονειροπόλος της Γνώσης φτιάχνει τον Ολοκληρωμένο, Οικουμενικό, Παγκόσμιο Άνθρωπο, τον Έλληνα!

Η αβάσταχτη γοητεία του Ομήρου.

Τάλως Νόησις

Ἰδομενεὺς δ’ ἄρα Φαῖστον ἐνήρατο Μῄονος υἱὸν Ε 43

Δίδραχμο της Φαιστού, 280 π.Χ. Ο φτερωτός Τάλων οπλισμένος με πέτρα.

Αρχαία Ελληνική Τεχνολογία

Ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός αποτελεί αντικείμενο μελέτης και θαυμασμού διεθνώς. 

Η έκθεση για την αρχαία ελληνική τεχνολογία έχει σκοπό να αναδείξει μία πλευρά του αρχαιοελληνικού πολιτισμού που ερευνήθηκε και προβλήθηκε πολύ λιγότερο από την φιλοσοφία, την τέχνη, την πολιτική, την στρατιωτική ιστορία, την θρησκεία και τις άλλες πτυχές του. 

Ένας πολιτισμός όμως δεν προσπελαύνεται χωρίς την κατανόηση βασικών κοινωνικών φαινομένων, όπως η τεχνολογία. Το διανοητικό άλμα της σύνδεσης της τεχνικής -που συνυπήρχε πάντα στις ανθρώπινες δραστηριότητες - με την επιστήμη - που γέννησε ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός - άνοιξε νέους δρόμους στην τεχνολογική πρόοδο η οποία άλλοτε αργά και άλλοτε γρήγορα συνεχίζεται έως σήμερα. 

Στην έκθεση παρουσιάζονται δείγματα τεχνολογικών στοιχείων και επιτευγμάτων της αρχαίας Ελλάδας, με ομοιώματα που κατασκευάσθηκαν με βάση πληροφορίες από γραπτές πηγές. Τα εκθέματα αυτά από τους τομείς της καθημερινής ζωής, των κατασκευών, της μηχανολογίας, της ναυπηγικής, του πολέμου, των τηλεπικοινωνιών, των μετρητικών οργάνων, των αυτοματισμών και άλλων, αντανακλούν τις τεχνικές και το πολιτισμικό πλαίσιο μέσα στο οποίο εμφανίσθηκαν, αποτυπώνοντας τον ρόλο και την σημασία της τεχνολογίας στην ανάπτυξη του αρχαιοελληνικού και του παγκόσμιου πολιτισμού. 

Νόεσις

Ευκλείας Αρετή

ξ Οδυσσείας   400

τὸν δ' ἀπαμειβόμενος προσεφώνεε δῖος ὑφορβός·
"ξεῖν', οὕτω γάρ κέν μοι ἐϋκλείη τ' ἀρετή τε
εἴη ἐπ' ἀνθρώπους, ἅμα τ' αὐτίκα καὶ μετέπειτα,
ὅς σ' ἐπεὶ ἐς κλισίην ἄγαγον καὶ ξείνια δῶκα,
αὖτις δὲ κτείναιμι φίλον τ' ἀπὸ θυμὸν ἑλοίμην·
πρόφρων κεν δὴ ἔπειτα Δία Κρονίωνα λιτοίμην.

AΙΓΕΣ – ΒΕΡΓΙΝΑ

Ο Χώρος των Αιγών ή της Βεργίνας, επιλέχθηκε από τον βασιλιά Περδίκκα τον Α΄ για την πρωτεύουσά του. To ζήτημα αν η ΄Εδεσσα και οι Αιγαί ήταν μία πόλη, ή δύο διαφορετικοί οικισμοί, απασχολεί τους ερευνητές. Πιθανότερο φαίνεται να υπήρχαν δύο πόλεις παράλληλες και όχι δύο ονόματα για την ίδια πόλη. Με αφετηρία τις Αιγές οι επόμενοι βασιλείς, όπως καταγράφει ο Θουκυδίδης , επεκτείνουν την επικράτειά τους στις περιοχές της Μυγδονίας, της Βοττιαίας και της Πιερίας, περί τα τέλη του 6ου π.Χ αιώνα. Περίπου στα τέλη του 5ου π.Χ αιώνα, η πρωτεύουσα μεταφέρεται από τον βασιλιά Αρχέλαοστην Πέλλα. Παρά το γεγονός αυτό, οι Αιγές δεν απώλεσαν την πρωτινή τους λάμψη και σπουδαιότητα. Το γεγονός τεκμαίρεται από την καταγραφή των αρχαίων πηγών, για τις σημαντικές δραστηριότητες που ελάμβαναν χώρα στις Αιγές και μετά την μεταφορά της πρωτεύουσας στην Πέλλα. Ο χώρος των Αιγών καθιερώνεται και σαν χώρος του βασιλικού κοιμητηρίου. Tον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας συγκροτούν δύο διακριτές περιοχές, δηλαδή η περιοχή της αρχαίας πόλης προς τις παρυφές των Πιερίων βουνών, και το σπουδαίο κοιμητήριο προς την πεδιάδα και μέχρι τον Αλιάκμονα ποταμό. Η πρώτη ανασκαφική προσπάθεια έγινε το 1861 με τον γάλλο αρχαιολόγο Leon Heuzey, συνεχίστηκε τον 20ο αιώνα από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και τον καθηγητή αρχαιολογίας Κωνσταντίνο Α. Ρωμαίο και τους καθηγητές Γ. Μπακαλάκη και Μανώλη Ανδρόνικο. Το1969 ανακαλύφθηκε ο τάφος του αγρού Μπλούκα, το 1977 ο τάφος του Φιλίππου, το 1978 ο τάφος του Πρίγκηπα, το 1982 το θέατρο, το ιερό της Εύκλειας , ο τάφος στα Παλατίτσια, ο τάφος του αγροκτήματος Μπέλλα, το 1987 ο τάφος της Ευρυδίκης μητέρας του Φιλίππου, το 1990 το Μητρώον.Α. Στην αρχαία πόλη περιλαμβάνονταν το τείχος με την πύλη και τον πύργο του, ταανάκτορα, το θέατρο, η αγορά με το ιερό της Εύκλειας , το ιερό της Μητέρας των θεών Κυβέλης, οικοδομήματα, κτίρια, ιδιωτικές κατοικίες. Φωτογραφίες από τα ευρήματα της αρχαίας πόλης : 

1. Ανάκτορο

Σχέδιο των Ανακτόρων της Βεργίνας. Στην ανατολική πλευρά των ανακτόρων μετά την είσοδο, υπάρχει ένας κυκλικός χώρος, τον οποίο ο Πλάτων ονομάζει ( στην Απολογία -36D ) Θόλο.

Στον χώρο αυτό βρέθηκε επιγραφή με την φράση Ηρακλήι Πατρώιοι, δηλαδή στον Ηρακλή Πατρώοκαι στην νεοελληνική, στον Πατέρα Ηρακλή. Η κατασκευή παραπέμπει στην Εστία, ή στην Ορία Μήτηρ (όπως την αποκαλεί ο Αριστοφάνης στις Όρνιθες-746 ) ο φρουρός της ευτυχίας των ανθρώπων, η θεά με τα πρυτανεία της, τα κυκλικά δηλαδή ιερά της εντός των οποίων καιγόταν τοακοίμητον πυρ, που συμβολίζει το σχήμα του πλανήτη Γη. Μία Εστία εγχαραγμένη με μαθηματική γνώση και επιστημονική σοφία, μία Εστία που διολισθαίνει στην θεωρία του επίκυκλου του Ηρακλείδη Ποντικού ( 390-330 π.Χ ) και των αστρονομικών μυστικών του τροχού του Ομήρου. Αυτή και μόνο ηεπιγραφή και ο συμβολισμός της, καταδεικνύουν την ελληνικότητα των Μακεδόνων.

Σημαντικές επιστημονικές ανακοινώσεις για το ανάκτορο των Αιγών ( Βεργίνας ) έλαβαν χώρα στην Θεσσαλονίκη τον Νοέμβριο του 2008. Ειδικότερα ανακοινώθηκε ότι, το ανάκτορο του Φιλίππου στην Βεργίνα ( Αιγές ), είχε έκταση αντίστοιχη με την έκταση 3 Παρθενώνων σε χώρο 15 στρεμμάτων (δηλαδή μεγαλύτερο χώρο από αυτόν της σημερινής Βουλής στο Σύνταγμα στην Αθήνα), με δυνατότητα φιλοξενίας και στέγασης 4.000 ατόμων και συμποσίων με 500 καλεσμένους. Η ανοικοδόμησή του άρχισε το 350 π.Χ περίπου και ολοκληρώθηκε σε 12 χρόνια. Αρχιτέκτων και κατασκευαστής του ήταν ο περίφημος Πύθεος, που έκτισε το Μαυσωλείο της Αλικαρνασσού, ένα από τα επτά θαύματα του αρχαίου κόσμου.

Το παλάτι των Αιγών και η σημασία του......

Αλέξανδρος Φιλίππου Έλλην Μακεδών

Ναός Θεάς Εύκλειας

Η Ευρυδίκη, γιαγιά του Μεγάλου Αλεξάνδρου από τον Φίλιππο, αφιέρωσε ένα μαρμάρινο άγαλμα, ύψους 1,90 στον ναό της Εύκλειας

Στέφανοι  Εύκλειας