Αντρειωμένοι Τηλέμαχοι

Το γεφύρι του ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ

ΑΣΤΡΑΙΑ ΜΟΥ ΚΑΛΟ  ΣΟΥ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΗ ΝΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΣ.

ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ,ΓΙΑΤΙ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΗΓΕ ΣΤΗ ΣΠΑΡΤΗ, ΣΤΟ ΒΑΣΙΛΙΑ ΜΕΝΕΛΑΟ ,

ΝΑ ΜΑΘΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥ.

ΣΟΥ ΣΤΕΛΝΩ ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ ΜΕ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΣΚΕΤΗ ΦΩΤΟ

ΤΟ ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ ΜΑΣ,ΔΙΑΣΩΖΟΝΤΑΣ ΚΑΙ ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΜΑΣ.

ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΓΙΑΝΝΗΣ Δ. ΛΥΡΑΣ

Γιάννης Λύρας

...... ο αντρειωμένος!

Θούριοι Τηλέμαχοι

-Του δήμου ή  ιδιωτική υπόθεση σε φέρνει εδώ ΤΗΛΕΜΑΧΕ;

Λέει ο κυδάλιμος  ένδοξος  Μενέλαος στον γιο του Οδυσσέα όταν φθάνει στη  Σπάρτη.

-Ατρείδη ΜΕΝΕΛΑΕ  διοτρεφή, αρχηγέ των λαών

ήλθα  να μάθω κάτι για τον πατέρα μου τον Οδυσσέα.

Το σπίτι μου ρημάζεται τα χωράφια χάνονται

εχθρούς το σπίτι  γέμισε και μου τα σφάζουν

τα πρόβατα και τα στριφτοκέρατα βόδια δυσμενείς άνδρες.

Γι αυτό και  τώρα έρχομαι στην αυλή σου να μου πεις  αν ζει ή αν πέθανε

ή  αν κάτι άλλο άκουσες για αυτόν.

Μη θελήσεις να απαλύνεις τον πόνο μου  μόνο πες μου την αλήθεια

αν κάτι ο Οδυσσέας έκανε και έταξε σε σένα

παρακαλώ θυμήσου τα και πες μου την αλήθεια.

Η αγωνία του Τηλέμαχου για την τύχη του Οδυσσέα στο παλάτι της Σπάρτης

κατά την άφιξη του μαζί με τον γιο του Νέστορα τον Πεισίστρατο

Ραψωδία δ : Τὰ ἐν Λακεδαίμονι.

δ  Οδυσσείας

“τίπτε δέ σε χρειὼ δεῦρ’ ἤγαγε, Τηλέμαχ’ ἥρως,

ἐς Λακεδαίμονα δῖαν ἐπ’ εὐρέα νῶτα θαλάσσης;

δήμιον ἦ ἴδιον; τόδε μοι νημερτὲς ἐνίσπες.”

τὸν δ’ αὖ Τηλέμαχος πεπνυμένος ἀντίον ηὔδα·

“Ἀτρεΐδη Μενέλαε διοτρεφές, ὄρχαμε λαῶν,

ἤλυθον εἴ τινά μοι κληηδόνα πατρὸς ἐνίσποις.

ἐσθίεταί μοι οἶκος, ὄλωλε δὲ πίονα ἔργα,

δυσμενέων δ’ ἀνδρῶν πλεῖος δόμος, οἵ τέ μοι αἰεὶ

μῆλ’ ἁδινὰ σφάζουσι καὶ εἰλίποδας ἕλικας βοῦς, 320

μητρὸς ἐμῆς μνηστῆρες ὑπέρβιον ὕβριν ἔχοντες.

τοὔνεκα νῦν τὰ σὰ γούναθ’ ἱκάνομαι, αἴ κ’ ἐθέλῃσθα

κείνου λυγρὸν ὄλεθρον ἐνισπεῖν, εἴ που ὄπωπας

ὀφθαλμοῖσι τεοῖσιν ἢ ἄλλου μῦθον ἄκουσας

πλαζομένου· περὶ γάρ μιν ὀϊζυρὸν τέκε μήτηρ.

μηδέ τί μ’ αἰδόμενος μειλίσσεο μηδ’ ἐλεαίρων,

ἀλλ’ εὖ μοι κατάλεξον, ὅπως ἤντησας ὀπωπῆς.

λίσσομαι, εἴ ποτέ τοί τι πατὴρ ἐμός, ἐσθλὸς Ὀδυσσεύς,

ἢ ἔπος ἠέ τι ἔργον ὑποστὰς ἐξετέλεσσε

δήμῳ ἔνι Τρώων, ὅθι πάσχετε πήματ’ Ἀχαιοί· 330

τῶν νῦν μοι μνῆσαι, καί μοι νημερτὲς ἐνίσπες.”

Διάλογοι Μενελάου και Τηλέμαχου