Χρονικόν Συμποσίου

Χρονικό  Πλατωνικού Συμποσίου

Πρωινό Θεσσαλονίκης   όχι ξημερώματα ……αναζητώντας τον Πλάτωνα.

Βροχή και υγρασία. Η Αθηνά κάλυψε με ομίχλη  τους δρόμους  της πόλης. Φθάσαμε βρεγμένοι αλλά ντυμένοι,  στην Πλατωνική Πολιτεία…

Η Ναυσικά,  Ξανθή Μπαλλή  μας  υποδέχθηκε με ένα χαμόγελο  γλυκεία τρυφερή ευαίσθητη και μας  καλωσόρισε ευπροσήγορα. Ζητήσαμε  την οργανωτική επιτροπή και γνωρίσαμε τον Ηλία Βαβούρα  ακούραστο  συντονιστή. Ρωτήσαμε αν θα μπορούσαμε να κάνουμε μια μικρή ενημέρωση  παρουσίαση  εκτός προγράμματος  του συμποσίου για την Ομηρική Πολιτεία και τον διαγωνισμό του τόξου. Ακολούθησε αμηχανία , δεν ήμασταν στο πρόγραμμα των  βασικών ομιλητών. Ύστερα  από μια μικρή οδύσσεια διαβουλεύσεων και συσκέψεων, ο  νεαρός   Λαοδάμας   μας οδήγησε στο Αλκίνοο νηφάλιο καλοσυνάτο  πρόεδρο της  επιτροπής  κ.  Χαράλαμπο Αποστολόπουλο  με την συνεργάτιδα του, την  ενάρετη κ .Ελένη Καραμπατζάκη που μας  συμπεριέλαβε  στους  συνέδρους   αγορητές   με τις εξαιρετικές  εργασίες τους που παρουσίασαν.

Η  Αστραία  πήρε τον λόγο και είπε τα εξής:

Σήμερα στο αέναο γίγνεσθαι της ιστορίας είναι μια ιστορική στιγμή αφού πρόκειται  για την συμφιλίωση του  φιλοσόφου Πλάτωνος με  τον Όμηρο τον ποιητή . Η Ομηρική Πολιτεία έγινε δεκτή από την Πλατωνική.

Που θα αναζητήσουμε μια πόλη ιδανική στην ομηρική  δημιουργία της και κατασκευή;

Αν την αναζητήσουμε δεν μπορούμε παρά  να την βρούμε  στου Αλκίνοου το νησί;

Εκεί που φθάνει ο Οδυσσέας χωρίς τίποτα  γυμνός και ταλαιπωρημένος . Εκεί που για πρώτη φορά μετά από χρόνια τρικυμίας πολλά  ανθρώπους συναντά; Ανθρώπους που μπορούν να  ομιλούν να σκέπτονται να  ακούνε, να φιλοξενούν  άγνωστους   από μακριά;

Μέχρι τότε ο Οδυσσέας συναντούσε την κικόνεια  βαρβαρότητα,  τέρατα κύκλωπες άνομους, μη θέμιστες, σκύλλες  χάρυβδες νύμφες θεούς ανελέητους . Φθάνοντας στο νησί των Φαιάκων συναντά την ανθρωπιά  εκεί που βασιλεύει ένας νους λευκός καθαρός και έχει νυμφευτεί την Αρετούσα Άρητη Αρετή στην οποία προσφεύγει ο Οδυσσέας αγορεύοντας στο διηνεκές της ιστορίας για να ακουστεί.

Ήθελα να σας  ενημερώσω   για την Ομηρική Πολιτεία και τον διαγωνισμό της  με σκοπό την στήριξη και προώθηση της ιδέας της .

Είμαι καθηγήτρια θετικών επιστημών  στην δευτεροβάθμια εκπαίδευση και εργάζομαι τα τελευταία χρόνια σε σχολείο της βιομηχανικής περιοχής της Θεσσαλονίκης . Τα προβλήματα πολλά . Κάθε  χρόνο αυξάνουν τα παιδιά με  μαθησιακές δυσκολίες, μεγάλα οικονομικά  προβλήματα  στο σπίτι, οι γονείς άνεργοι, πολλές φορές  και οι δυο θάνατοι από  αρρώστιες συχνά με παιδιά ορφανά.

Αν δεν μπορούμε να αναγνωρίσουμε  την  Οδύσσεια του Ανθρώπου και του Πνεύματος του θα πρέπει να επαναεξετάσουμε  τα πτυχία μας και τα μεταπτυχιακά μας αγαπητοί συνάδελφοι.
Αν η γνώση είναι ανάμνηση , όπως λέει και ο Πλάτων, τότε  θα πρέπει  να θυμηθούμε,  να ενθυμηθούμε, όπως ο Οδυσσέας που όταν ακούει τα τραγούδια του Δημόδοκου , αυτά που εξυμνούν τα κατορθώματα των ηρώων μας δακρύζει και κρύβει τα δάκρυα του πίσω  από  κόκκινη χλαίνη για να μη τα δουν ο Αλκίνοος και οι Φαίακες. 

Σας ευχαριστώ που με ακούσατε καθώς επίσης  και  το προεδρείο που έκανε δεκτό το αίτημα μας  να σας  μιλήσουμε διακόπτοντας την κανονική ροή του προγράμματος  του συνεδρίου.

Στην συνέχεια δευτερολογώντας   ο  καθηγητής  Χαράλαμπος Σπυρίδης  τόνισε αναφέροντας τον Ηράκλειτο το ποντικό, συγγραφέα της αλληγορίας των Ομηρικών Επών, την σημασία τους.

Στην ερώτηση της Αστραίας  για το πρόσωπο που του αρέσει  περισσότερο στα Έπη η απάντηση του ήταν μονολεκτική και σαφής, ύστερα από μια μικρή βαθυστόχαστη σιωπή.

- Ο Οδυσσέας.

Αποχωρώντας συναντήσαμε τον αξιαγάπητο αξιοσέβαστο  κ. Θ.Μαυρόπουλο που έχει μεταφράσει τα Ομηρικά Έπη , εκδόσεις ΖΗΤΡΟΣ και  προθυμοποιήθηκε  να μας βοηθήσει.

Συζητήσαμε για το έργο του.

Φεύγοντας  και αναζητώντας τον Πλάτωνα πέσαμε πάνω σε μια " Μυθική Αναζήτηση"  και άλλους μπλόγγερ . Αναγνωριστήκαμε  γνωριστήκαμε και αγκαλιαστήκαμε με μεγάλη  συγκίνηση.

Δώσαμε ραντεβού στο διαδίκτυο για  να τα πούμε και να επικοινωνήσουμε  τηλεδιαδικτυακά.

Η βροχή είχε σταματήσει και τα ρούχα μας  είχαν αρχίσει να στεγνώνουν

Αχιλλέας , Διονύσιος Φραγκεδάκης για την Ομηρική Πολιτεία