Πολιτείας Θέμιστες

Η Έννοια και η Λογική της Δικαιοσύνης

Μόνο όταν η Έννοια της Δικαιοσύνης 

λειτουργεί

δίνει στον ανθρώπινο κόσμο

λόγο ύπαρξης, νόημα και πνοή.

Ποιο είναι το δίκαιο;

Ποιοι είναι οι νόμοι;

1. ΤΟ ΜΕΤΡΟΝ

Το σοφόν το σαφές το ΑΡΙΣΤΟΝ

τόσο σαν αυτογνωστική υπόθεση ενδοσκοπική

όσο και σαν εξωτερική κοινωνική πολιτική και δικαιοσύνη.

Η έλλειψη μέτρου αποτελεί την ΥΒΡΙΝ και την αιτία της εκδήλωσης της Νέμεσης.

2. ΤΟ ΟΡΙΟΝ

η υπεράσπιση  και η διεύρυνση του

Η έλλειψη και η υπερβολή. Μηδέν Άγαν

Αναζητώντας απάντηση στο ΕΡΩΤΗΜΑ

Ποιο είναι το δίκαιο;

Ποιοι είναι οι νόμοι;

…και ολοκληρώνοντας την Νομοθεσία.

3. ΓΝΩΘΙ ΣΑΥΤΟ

η κορυφαία Πράξη του Ανθρώπου!

Γιατί η πιο ανήθικη πράξη του ανθρώπου είναι η έλλειψη αυτογνωσίας;

Γιατί τοποθετείται στο κέντρο των Δελφών;

Στο κέντρο του ομφαλού τη Γης;

Στο κέντρο της Ελληνικής κοσμοθεώρησης;

Γιατί καμιά ανθρώπινη ζωή δεν έχει νόημα δεν έχει σκοπό δεν έχει περιεχόμενο χωρίς αυτή την πράξη.

Γιατί χωρίς την κατάθεση μιας τέτοιας πράξης,

ο άνθρωπος παραμένει ένα άδειο κέλυφος και ένας «περιπατών νεκρός»

που άσκοπα περιφέρεται στην Γη και την πληγώνει την τραυματίζει,

μία Ύβρις,

μέχρι να φθάσει στο Άδη συνοδευόμενος από τον ψυχοπομπό Ερμή

χωρίς καμιά εξαργυσώσιμη κατάθεση στην ζωή του.

Χωρίς το ένδυμα του Ηνίοχου χωρίς να ανεβεί στην Άμαξα κυβερνήτης του Εαυτού του σε αρμονία με τα 4 στοιχεία,

η ζωή του είναι ανύπαρκτη.

Δεν έζησε ποτέ. Δεν υπήρξε ποτέ!

Ήταν μια σκιά που διαλύεται στο πρώτο φως ενός λαμπερού Ήλιου

στην πρώτη ακτίνα του.

Μια ανθρώπινη ζωή δεν μπορεί να ξοδευτεί μόνο στην απόκτηση υλικών αγαθών και μάλιστα σε υπερβολή.

Δεν μπορεί να περάσει περιδιαβαίνοντας διαδρόμους και δωμάτια Λαβύρινθου αποστηθίζοντας ξερές γνώσεις χωρίς κατανόηση και συλλέγοντας πτυχία και ντοκτορά.

Δεν μπορεί να φύγει κοιτάζοντας τον Λαβύρινθο απ έξω και εξορκίζοντας τον κακό .

Δεν μπορεί ο Λαβύρινθος να εκτοπιστεί ούτε ο Μίνωας να παραγραφεί.

Αποτελεί την πρόκληση, την δοκιμασία με έπαθλο τα Φτερά του ανθρώπου.

Ο δρόμος μιας ανθρώπινης ζωής περνά μέσα από την Γνώση και όλες τις πλευρές της και αξιώνεται από την ένωση  την σύνδεση τους.

Γιατί ο θεός τοποθετεί πρώτα αυτό τον νόμο ;

Γνώθι σαυτόν στο ναό του;

Γιατί πρώτα τον άνθρωπο κέντρο τον άνθρωπο και την γνώση

και όχι τον θεό

Όχι… τον ΕΑΥΤΟ του;

Γιατί δεν μιλάει για το «θεό»;

Γιατί ο Απόλλων στο ναό του δεν δοξάζει τον Θεό  δεν περιαυτολογεί;

Γιατί τον ενδιαφέρει ο Άνθρωπος και αυτόν τοποθετεί πρώτο και στο κέντρο

του νησιού του.

Διότι ο θεός του Φωτός δεν θέλει να δημιουργήσει γιους Φαέθοντες.

Δεν θέλει να εγκλωβίσει τον άνθρωπο στην θεολαγνεία να τον κάψει.

Δεν θέλει να του φανερωθεί με αυτόν τον τρόπο να του συστηθεί θεός.

Επιθυμεί την Ελευθερία του ανθρώπου και κρατάει μια απόσταση ασφάλεια μαζί του

Δεν μένει μακριά του να τον αφήσει να παγώσει δεν πλησιάζει πολύ κοντά

να τον κάνει κάρβουνο.

Για να μπορέσει να αναπτυχθεί σωστά και να αρχίσει να ερευνά για τον Εαυτό του.

Η γνωριμία του ανθρώπου με τον εαυτό του είναι ένα μακρύ ταξίδι και δύσκολο …και Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες θα συναντήσει πολλούς

Όμως είναι και η κορυφαία πράξη του ανθρώπου .

Η ΝΙΚΗ ΤΟΥ!

Χωρίς αυτή δεν υπάρχει ζωή. Δεν υπάρχει λύτρωση.

Σε αυτή την διαδρομή ο άνθρωπος θα συναντήσει πολλά

και πολλούς θεούς θεές και τέρατα και φαντάσματα.

Και είναι αυτή η διαδρομή που τον κάνει “θεό” και η κατανόηση της

ακόμη και η προσπάθεια της.

Το δελφικό ρητό είναι η πεμπτουσία της ανθρώπινης ζωής

και περιλαμβάνει τα πάντα σε μία οδηγία “νόμο”.

Τα περικλείει.

Τα αγκαλιάζει στοργικά σοφά ενωτικά ενάρετα με μέτρον με αψογοσύνη με αγάπη.

Γιατί περικλείει την Αγάπη την δίνει με ασφάλεια χωρίς τυμπακοκρουσίες και νοσηρότητες. Την εξηγεί.

Ο άνθρωπος που γνωρίζει τον εαυτόν τον αγαπάει τον κυβερνά

Ηνίοχος στην Άμαξα του, αγαπά και τον κόσμο

τον κατανοεί τον προστατεύει τον υπερασπίζεται τον διευρύνει τον ανανεώνει

και αποφεύγει να το στύβει σαν λεμόνι να το εξαντλεί.

Αποφεύγει να το καταστρέφει.

Ο άνθρωπος που γνωρίζει τον εαυτό του δεν μπορεί να γίνει δούλος κανενός δεν μπορεί να προσκυνάει κανένα αλλά δεν μπορεί να γίνει και αφέντης κύριος κανενός ούτε και να επιτρέψει σε κανένα να τον προσκυνήσει σαν θεό.

Ο άνθρωπος που γνωρίζει τον εαυτό τον προσέχει τον γυμνάζει σέβεται το σώμα του που φιλοξενεί το πνεύμα του δεν νιώθει ενοχές γι αυτό δεν το τιμωρεί δεν το σκελετώνει και το αφήνει να γίνει μια μάζα κρεάτων και μόνο.

Μόνο ο άνθρωπος που έχει γνωρίσει τον εαυτό του μπορεί να αγαπήσει τον θεό να ενωθεί μαζί του μέσα από αυτή την διαδικασία αυτή την βασανιστική διαδρομή μιας αυτογνωστικής Οδύσσειας.

Γιατί έχει αγαπήσει και τον άνθρωπο

και έχει κατανοήσει σε όλος του το εύρος τι σημαίνει να είσαι Άνθρωπος

να προσπαθείς να γίνεις Άνθρωπος.

Πόσος κόπος πόσος αγώνας πόση μοναξιά πόσες παγίδες πόσες μάχες

αλλά και πόση Δόξα!

Η Δόξα του ΑΝΘΡΩΠΟΥ!

Το “γνώθι σαυτό”

Είναι η τρίτη κόρη της Θέμιδος

και η πιο σημαντική

Η πιο ανήθικη πράξη του ανθρώπου είναι η έλλειψη αυτογνωσίας.